Οι Depeche Mode δικαίωσαν τη φήμη τους και το Terra Vibe για άλλη μια φορά τη δική του! Μακρύς ο δρόμος για τη Μαλακάσα, αλλά είπαμε να τον ξαναδιαβούμε, αφού ως γνωστόν την προηγούμενη φορά που το κάναμε, γυρίσαμε τα πίσω μπρος άπρακτοι. Η τριανδρία των Depeche Mode μάς έστησε. Εκεί εμείς, πιστοί του αγαπημένου […]
Οι Depeche Mode δικαίωσαν τη φήμη τους και το Terra Vibe για άλλη μια φορά τη δική του!
Μακρύς ο δρόμος για τη Μαλακάσα, αλλά είπαμε να τον ξαναδιαβούμε, αφού ως γνωστόν την προηγούμενη φορά που το κάναμε, γυρίσαμε τα πίσω μπρος άπρακτοι. Η τριανδρία των Depeche Mode μάς έστησε. Εκεί εμείς, πιστοί του αγαπημένου γκρουπ, ξαναπαίρνουμε τον εθνικό δρόμο προς Terra Vibe.
Διχασμένη η βραδιά, διχασμένο και το κοινό, καθώς τα θετικά και τα αρνητικά πάμπολλα. Παρ’ ότι άξιζαν τα δύο χρόνια αναμονής για να δούμε και να ακούσουμε την αγαπημένη βρετανική μπάντα, δεν είμαι σίγουρη αν τελικά άξιζε τον κόπο η τεράστια ταλαιπωρία που υπέστη όλο το κοινό, προκειμένου να ξεπεράσει τα άπειρα εμπόδια της χαοτικής άφιξης και αναχώρησης από το χώρο. Δεν νοείται συναυλία που τελειώνει στις 11.30 να καταλήγεις να φτάνεις στην Αθήνα στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, παραμένοντας μποτιλιαρισμένος και ακίνητος μέσα στο αυτοκίνητο επί 2 ώρες.
Αφήνοντας τα αρνητικά περί διοργάνωσης της βραδιάς, περνάμε στη διοργάνωση καθεαυτής της συναυλίας που θα ήταν άδικο να μην παραδεχθούμε ότι στο σύνολό της ήταν σχδόν άψογη. Γιγάντια Led Wall σε ωραία σύνθεση σκηνικού, κινητικά ρομποτικά φώτα με ένα μεγάλο τεχνικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό στο βάθος της σκηνής, υποδέχτηκε τη λαοθάλασσα που σχηματίστηκε μέχρι τις 9 ακριβώς που οι Depeche Mode με βρετανική συνέπεια, βγήκαν στη σκηνή. «Welcome to my world» από το καινούργιο άλμπουμ «Delta Machine» ήταν το τραγούδι της έναρξης και το κοινό άρχισε να δείχνει τον ενθουσιασμό του από τις πρώτες κιόλας νότες που βγήκαν από την ιδιαίτερη και χαρακτηριστική φωνή του Dave Gahan, που αν και άγνωστο στους περισσότερους, ήταν το καταλληλότερο καλωσόρισμα, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα και τον εξαιρετικό συναυλιακό ήχο. Τα 5 μέλη της μπάντας, οι 3 σταθεροί (Dave Gahan, Martin Gore και Andy Fletcher) και οι άλλοι δύο εξαιρετικοί μουσικοί, έδωσαν ένα υπέροχο δείγμα επαγγελματισμού, δικαιώνοντας τη φήμη τους.
Εκπληκτικός performer ο Gahan, αεικίνητος και αλλάζοντας πολλά από τα γιλέκα (ένδυμα φετίχ) ξεσήκωσε τους θεατές xορεύοντας σε όλη τη διάρκεια σαν νεαρός με απίστευτη ενέργεια, ενώ παρουσιαζόταν στις οθόνες μαζί με Video clip που είχε ως αποτέλεσμα ένα ωραίο εικαστικό σύνολο. Δύο ώρες γεμάτες με τραγούδια του καινούργιου άλμπουμ Delta Machine που σαφώς είχαν διαφορoποιημένο ήχο, αλλά και αρκετά από τα παλαιότερα και αγαπημένα, χάρισε η -πρωτοπόρα του ηλεκτρονικού ήχου- μπάντα που στιγμάτισε τη γενιά του ’80, εκπροσωπώντας μια κοινωνική επανάσταση για μεγάλη μερίδα του βρετανικού λαού, ενώ επηρέασε με τον ήχο και τον στίχο της, τις αρχές της ελευθερίας και πέρα από τα βρετανικά σύνορα.
Σε δύο – τρία σημεία της συναυλίας, ο κιθαρίστας Martin Gore, τραγούδησε κάποια μελωδικότερα κομμάτια που αν και δεν θύμιζαν το ηχητικό σύνολο του γκρουπ, οι θεατές τον αποδέχτηκαν, αντιλαμβανόμενοι ότι ο Gahan είχε ανάγκη διαλείμματος.
Η συναυλία έκλεισε με το «Never Let Me Down Again» αλλά είμαι σίγουρη ότι κάποιοι, θα το ξανασκεφτούν (σε σχέση με το χώρο πάντα).
Εύχομαι στη Σόφια (που είναι ο επόμενος σταθμός) να υποστούν μικρότερη ταλαιπωρία οι θαυμαστές της υπέροχης αυτής μπάντας και να τους μείνει μόνο ο θετικός απόηχος της συναυλίας, κάτι που εδώ δεν νομίζω ότι έχει συμβεί.