Σαν σήμερα 1η Απριλίου, γεννήθηκε η ποιήτρια του έρωτα και του θανάτου, η πιο σημαντική της νεορομαντικής εποχής και πιο φιλελεύθερη γυναίκα του 1920. «Η ψυχή μου κι η αγάπη μου γεννήθηκαν την ίδια μέρα» Τόσο αληθινή και παθιασμένη που ακόμη και σήμερα τα ποιήματά της κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας, κάνοντας την αξία της […]
Σαν σήμερα 1η Απριλίου, γεννήθηκε η ποιήτρια του έρωτα και του θανάτου, η πιο σημαντική της νεορομαντικής εποχής και πιο φιλελεύθερη γυναίκα του 1920.
«Η ψυχή μου κι η αγάπη μου γεννήθηκαν την ίδια μέρα» Τόσο αληθινή και παθιασμένη που ακόμη και σήμερα τα ποιήματά της κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας, κάνοντας την αξία της μεγαλύτερη! Τα περισσότερα από αυτά μελοποιήθηκαν από σύγχονους σημαντικούς Ελληνες δημιουργούς της έντεχνης αλλά και της ροκ σκηνής, αφήνοντας παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές, μερικά από τα ωραιότερα μελοποιημένα ποιήματα της ελληνικής δισκογραφίας. «Κοντά σου» Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη/Μουσική-Ερμηνεία: Θάνος Ανεστόπουλος
Η Μαρία Πολυδούρη μοιάζει με φοίνικα που κάηκε στις φλόγες της και δεν μπόρεσε να ξαναγεννηθεί. Ηταν μοιραίο να πεθάνει υμνώντας τον έρωτα. Γι’ αυτό και η ποίησή της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το δίπτυχο έρωτας/θάνατος! Η Μαρία Πολυδούρη μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες της νεορομαντικής σχολής γεννήθηκε 1η Απριλίου 1902 και πέθανε στις 29 του ίδιου μήνα το 1930.
Γεννημένη στην Καλαμάτα και κόρη φιλόλογου, μεγάλωσε με τις φεμινιστικές ιδέες της μητέρας τις οποίες και ασπάστηκε. Σε ηλικία 11 ετών έγραψε το πρώτο της πεζοτράγουδο με τίτλο «ο πόνος της μάνας» αναφορά στο θάνατο ενός ναυτικού και στα μοιρολόγια που άκουγε στη Μάνη. Μόλις στα 16 της διορίστηκε στη Νομαρχία της Μεσσηνίας, ενώ άρχισε η ενασχόλησή της για τα γυναικεία ζητήματα. Το 1921 μετά το θάνατο και των δυο γονιών της μετατίθεται στη νομαρχία της Αθήνας, ενώ παράλληλα ξεκινά τις σπουδές της στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1922 συναντά για πρώτη φορά τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη, με τον οποίο συνεργάζονταν στην ίδια υπηρεσία και μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας δυνατός έρωτας, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων της εποχής. Εκείνη στα 20 κι εκείνος στα 26 τους χρόνια. Μπορεί ο έρωτας να ήταν μικρής διάρκειας αλλά αρκετά σημαντικός, ενώ έμελλε να καθορίσει για πάντα τη ζωή και το έργο της, την περίοδο της γνωριμίας τους εκείνη είχε ήδη δημοσιεύσει κάποια πρωτόλεια ποιήματα, ενώ εκείνος είχε εκδόσει δύο ποιητικές συλλογές, τον «Πόνο των ανθρώπων και των πραμάτων» (1919) και τα «Νηπενθή» (1921) και είχε ήδη κερδίσει την εκτίμηση κάποιων κριτικών και ομότεχνών του. Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης ζήτησε από τη Μαρία να χωρίσουν καθώς ανακάλυψε ότι έπασχε από σύφιλη (μια νόσο ανίατη για την εποχή) «Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες» Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη/Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου/Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Το 1924 γνωρίζει τον άρτι αφιχθέντα από το Παρίσι δικηγόρο Αριστοτέλη Γεωργίου και ενώ η Μαρία αγαπούσε ακόμη τον Καρυωτάκη, αρραβωνιάστηκε με τον νέο και ευκατάστατο δικηγόρο. Ο έρωτας όμως μαράζι στη ζωή της, δεν την άφηνε να συγκεντρωθεί σε τίποτα σοβαρά κι έτσι χάνει τη δουλειά της και εγκαταλείπει τη νομική, με την επιθυμία να φοιτήσει στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το καλοκαίρι του 1926 διαλύοντας τον αρραβώνα της φεύγει για το Παρίσι, όπου και σπουδάζει ραπτική, αλλά η Μαρία στέκεται για μια ακόμη φορά άτυχη, καθώς προσβάλλεται από φυματίωση. Επιστρέφει στην Αθήνα και νοσηλεύεται στο «Σωτηρία», ενώ λίγο αργότερα μαθαίνει για την αυτοκτονία του Καρυωτάκη. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή «Οι τρίλλιες που σβήνουν» και το 1929 τη δεύτερη, «Ηχώ στο χάος». Η Πολυδούρη άφησε δύο πεζά έργα, το προσωπικό της ημερολόγιό της και μία νουβέλα χωρίς τίτλο, μέσω της οποίας μιλάει για την υποκρισία και τον συντηρητισμό της εποχής. «Ω, χαμηλώστε αυτό το φως» Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη/Μουσική: Γιάννης Σπανός/Ερμηνεία: Πόπη Αστεριάδη
Η Μαρία Πολυδούρη έφυγε τον ίδιο μήνα που γεννήθηκε. Ηταν ξημέρωμα της 29ης του Απρίλη όταν χαμήλωσαν τα φώτα που δεν οφελούσαν πια σε τίποτα. Η φυματίωση τη νίκησε.
Τα Άπαντα της Μαρίας Πολυδούρη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Αστάρτη». Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει οι Μενέλαος Παλλάντιος, Κωστής Κριτσωτάκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Γιώργος Αρκομάνης, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Κουμπιός, Στέλιος Μποτωνάκης και το συγκρότημα «Πληνθέτες».
Οι τρίλλιες που σβήνουν (Στη Μαρία Πολυδούρη) Μονάχα εσύ Μονάχη εσύ Σαν τρίλλια που αργοσβήνει Μου ‘στειλες μ’ ένα δάκρυ σου Μούσκεμα τον καημό σου Που τον δικό μου αντάμωσε Και θάλασσα εγίνη Μονάχα εσύ Μονάχη εσύ