Η κυβέρνηση απειλεί τους αγρότες με διώξεις περί «εγκληματικής οργάνωσης» και στοχοποιεί το λαϊκό κίνημα

Ένα ερώτημα που αναμένεται να καθορίσει το επόμενο διάστημα το μέλλον των κινητοποιήσεων κάθε είδους και δημιουργεί σειρά ανησυχιών για το «δικαίωμα του συνέρχεσθαι» έρχεται στο προσκήνιο μετά την «έκρηξη» σε επίπεδο ΜΜΕ – τουλάχιστον – της είδησης ότι οι αγρότες που συμμετείχαν στους αποκλεισμούς των αεροδρομίων σε Χανιά και Ηράκλειο παραπέμπονται με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης».

Με νομικούς κύκλους να σημειώνουν επίσης πως αν ισχύει η κατηγορία, θα πρέπει να διευκρινιστεί αν είναι κακουργηματικού χαρακτήρα,ή αφορά τη διάταξη περί σύστασης συμμορίας, η οποία ενσωματώθηκε στην εγκληματική οργάνωση και έχει πλημμεληματική μορφή.

Σύμφωνα με τις υφιστάμενες πληροφορίες πάντως το αδίκημα της εγκληματικής οργάνωσης είναι στην πλημμεληματική του μορφή (187 παρ3 ΠΚ) που απαιτεί συνένωση για την διάπραξη κακουργημάτων και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης, καθώς η κλασική μορφή της εγκληματικής πραγμάτωση απαιτεί επιχειρησιακά δομημένη και με διαρκή εγκληματική δράση οργάνωση τριών ή περισσότερων προσώπων, που επιδιώκει την τέλεση περισσότερων κακουργημάτων.

Εάν ισχύει ωστόσο η παραπομπή των αγροτών στη Δικαιοσύνη με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης» και δη στην κακουργηματική της μορφή, νομικοί κύκλοι σημειώνουν στο in ότι πρόκειται για μία επικίνδυνη «νομική σοφιστία», που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο μέλλον, δημιουργώντας προηγούμενο. Ένα προηγούμενο εξαιρετικά επικίνδυνο.

Όπως τονίζουν οι ίδιες πηγές εφόσον ισχύσει η παραπομπή των αγροτών για «εγκληματική οργάνωση» και δεν είναι απλά μία πληροφορία που διακινήθηκε με στόχο τον εκφοβισμό των διαδηλωτών, θα πρόκειται για μία κυνική επιφανειακή προσέγγιση.

Πρόκειται όπως λένε για «νομική σοφιστία» και προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης, προκειμένου να ερμηνεύσει καταχηριστικά το νόμο και να παρουσιάσει τους αγρότες που διαμαρτύρονται και ενδεχομένως προχώρησαν σε παράνομες, ποινικά κολάσιμες ή βλαπτικές προς τρίτο ενέργειες, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων και να τους παρουσιάσει ως μία ομάδα οργανωμένη, με δομή και πρόθεση να τελέσει εγκληματικές ενέργειες, που έδρασε συναινετικά και επικουρικά, με πράξεις που η μία εξαρτά την άλλη. Να τους απειλήσει δηλαδή όπως τονίζουν το οργανωμένο κράτος με μία ιδιώνυμη διαδικασία. Αντί να τους αντιμετωπίσει ως μία συγκυριακή συνένωση όπως είναι στην πραγματικότητα.

Το προηγούμενο που θα δημιουργηθεί εφόσον αυτό αποδειχθεί ότι ισχύει στη δικογραφία, θα μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε είδους διαδήλωση, που υπάρξουν επεισόδια και όχι μόνο. Και αποτελεί μία δυναμική απειλή προς το λαϊκό κίνημα.

Νομικοί τονίζουν ότι τέτοιου είδους προσεγγίσεις παραβιάζουν το πνεύμα του νομοθέτη και κάνοντας μία νομική σοφιστία έχουν στόχο επί της ουσίας να δαιμονοποιήσουν την οποιαδήποτε από κοινού δράση, ώστε να αποτρέψουν τους πολίτες από το να συναθροίζονται και να πράττουν.

Σημειώνουν δε ότι ακόμα και η διαρροή μίας πληροφορίας ότι μπορεί να ασκηθεί δίωξη για «εγκληματική οργάνωση» αποτελεί χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, αφού αν κάτι τέτοιο ξεκινήσει είναι πολύ δύσκολο για τη Δικαιοσύνη να διαχωρίσει την θέση της και υπάρχει ο κίνδυνος να μπει στο δίλημμα να υπερβεί τη νομιμότητα.

Η κυβέρνηση δείχνει να είναι σε πανικό και να προσπαθεί να στήσει όπως επισημαίνουν συνδικαλιστές στο in «αγροτοδικεία», ενώ οι αγρότες έχουν στο πλευρό τους τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Με την αστυνομία να έχει για μία ακόμα φορά επίσης ευθύνη για τη διαχείριση των κινητοποιήσεων, δείχνοντας σε κάποιες περιπτώσεις διατεθειμένη όχι να διευκολύνει τους πολίτες αλλά ακόμα και να ενισχύσει το χάος (πχ Βόλος, Πάτρα, ακόμα και στην Κρήτη).

Μία κυβέρνηση η οποία αδιαφορεί στην πραγματικότητα για τα προβλήματα των πολιτών της, τους χωρίζει σε ημέτερους και μη και πράττει αναλόγως. Διευκολύνει οικονομικές δραστηριότητες που δίνουν επίφαση ανάπτυξης χωρίς να έχει μακροπρόθεσμο σχέδιο και ευνοεί μόνο ένα στενό κύκλο συμφερόντων στο οποίο λογοδοτεί.

Στο ίδιο πλαίσιο υπουργοί και αξιωματούχοι επιχειρούν διχασμό της κοινωνίας, επιχειρώντας να φέρουν αντιμέτωπες τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και να φέρουν τους ίδιους τους πολίτες απέναντι σε όσους διαμαρτύρονται.

Μόνο που οι αγρότες δεν είναι κάποιοι «αμόρφωτοι, ορεσίβιοι, βλάχοι» που τόσα χρόνια τα «έπαιρναν» από τις επιδοτήσεις αλλά ο βασικός παραγωγικός τομέας της χώρας.

Όπως λένε και οι ίδιοι αν δεν έχουν οι αγρότες να φάνε και καταλήξουν να εγκαταλείπουν την ύπαιθρο, όπως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων στη χώρα, θα καταλήξουν να μην έχουν να φάνε το σύνολο των πολιτών.

Τις τελευταίες ώρες δε κάνουν την εμφάνιση τους διλήμματα που αναφέρονται στην «ταλαιπωρία» μαθητών λόγω των αγροτικών κινητοποιήσεων, ή στην αδυναμία εφοδιασμού νοσοκομείων με φάρμακα, ενώ στο χορό μπαίνουν και οι ξενοδόχοι, που ισχυρίζονται ότι ακυρώνονται οι κρατήσεις τους εξαιτίας των αγροτών και της αναταραχής που προκαλούν.

Την ίδια στιγμή που οι αγρότες με δάκρυα στα μάτια εξηγούν στις κάμερες είτε των ΜΜΕ, είτε των μέσων κοινωνικής δικτύωσης την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει με ευθύνη και της παρούσας κυβέρνησης, και τα ασφυκτικά αδιέξοδα που έχουν δημιουργήσει σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, τους αυτουργούς των οποίων η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ρίξει στα «μαλακά». Οι αγρότες καταρρέουν μπροστά στις κάμερες και νοσηλεύονται με τα σημάδια της καταστροφής να είναι πλέον ορατά στην κοινωνία, που δεν μπορεί πλέον να κλείσει τα μάτια και απλά «να πάει παρακάτω».

Η κυβέρνηση αξιοποιεί την καταστολή προκειμένου να διαλύσει τους αγρότες και να στείλει μήνυμα στην κοινωνία ότι δεν αξίζει να σταθεί στο πλευρό τους γιατί πρόκειται για «ταραχοποιά στοιχεία». Χωρίς να μετράει ότι τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν πολύ εύκολα με ανυπολόγιστες συνέπειες, λόγω των δικών της ενεργειών και μόνο. Γιατί ο απελπισμένος δεν έχει τίποτα να χάσει. Και οι απελπισμένοι είναι πλέον η πλειοψηφία σε σχέση με τους βολεμένους… Ή έστω με τους σχεδόν βολεμένους.

Με το παιχνίδι του διχασμού – επί του παρόντος – να μην δείχνει να έχει επιτυχία, παρά τις ακρότητες που λέγονται. Το αντίθετο μάλιστα ισχυροποιείται η στήριξη της κοινωνίας στους αγρότες, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, που ζουν τις συνέπειες της ακρίβειας και της διαρκούς και με σχέδιο του παραγωγικού τομέα.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θέλει να κρατήσει τις εξελίξεις σε ένα επίπεδο ελεγχόμενης «κοινωνικής έκρηξης», ώστε να διατηρήσει την υποστήριξη των ισχυρών της διεθνούς κοινότητας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τους και ακολουθώντας τις επιταγές τους όσον αφορά ένα ιδιαίτερα ευαίσθητό γεωπολιτικό πεδίο, όπως αυτό που βρίσκεται η Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το «Μητσοτάκης ή χάος», πετυχαίνει τελικά να βαθαίνει το ρήγμα στην κοινωνία, που ήδη θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία νομιμοποίηση και το στοίχημα να είναι στην επόμενη αναμέτρηση οι πολίτες να προσέλθουν κατ’ αρχήν στις κάλπες και εν δευτέροις να αποδείξουν ότι έχουν κατανοήσει πού βρίσκονται τα συμφέροντα τους.