Η Ολλανδία θα εγκαινιάσει το Εθνικό Μουσείο Δουλείας καθώς εξετάζει τους δεσμούς του έθνους με τη σκλαβιά

Η Ολλανδία σχεδιάζει ένα Εθνικό Μουσείο Δουλείας στην προκυμαία του Άμστερνταμ, το οποίο επιδιώκει – σύμφωνα με τον τίτλο του ερευνητικού εγγράφου που συντάχθηκε για την εναρκτήρια εκδήλωση – «να αφηγηθεί ολόκληρη την ιστορία, για εμάς και με εμάς».

«Το Εθνικό Μουσείο Δουλείας αποτελεί σημαντικό μέρος της ιστορίας μετά το κόμμα, μετά τις απολογίες για τον ρόλο του ολλανδικού κράτους στην ιστορία της δουλείας», ανέφερε ο Ρούτε σε δήλωση του

Τρεις ερευνητές πέρασαν έναν χρόνο ταξιδεύοντας στις πρώην ολλανδικές αποικίες, την ολλανδική Καραϊβική, τις ΗΠΑ και τις Κάτω Χώρες, καταγράφοντας τις αντιλήψεις 5.000 ανθρώπων.

Προτείνουν ένα μουσείο που θα ανοίξει το 2030 και θα εξερευνήσει πέντε χρονικές περιόδους. Θα διαθέτει «δωμάτια για θεραπεία», έρευνα, χώρο για παιδιά και κουζίνα σε ένα κτίριο 9.000 τ.μ. που θα σχεδιαστεί μέσω διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.

Η αιματοβαμμένη «χρυσή εποχή» του 17ου αιώνα

Ο Μαρκ Ρούτε, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χώρας, ανακοίνωσε εθνική χρηματοδότηση ύψους 27 εκατ. ευρώ για το μουσείο τον Δεκέμβριο του 2022 στο πλαίσιο μιας κρατικής συγγνώμης για τη δουλεία με στόχο να αποτελέσει «κόμμα και όχι τελεία» στην κατανόηση των επιπτώσεων του αποικιακού παρελθόντος της χώρας στη σύγχρονη κοινωνία.

Η Ολλανδία αρχίζει όλο και περισσότερο να συνειδητοποιεί μια «χρυσή εποχή» του 17ου αιώνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την εκμετάλλευση περισσότερων από 600.000 σκλαβωμένων αφρικανών γυναικών, ανδρών και παιδιών

«Το Εθνικό Μουσείο Δουλείας αποτελεί σημαντικό μέρος της ιστορίας μετά το κόμμα, μετά τις απολογίες για τον ρόλο του ολλανδικού κράτους στην ιστορία της δουλείας», ανέφερε ο Ρούτε σε δήλωση του.

«Για να αποκαταστήσουμε το παρελθόν και να προχωρήσουμε μαζί στο εδώ και τώρα, είναι απολύτως επείγον να έχουμε περισσότερη και καλύτερη εικόνα αυτών των σκοτεινών σελίδων της ιστορίας. Το μουσείο δουλείας θα έχει βασικό ρόλο σε αυτό ως κέντρο γνώσης και διαλόγου».

Σε μια εκδήλωση για την έναρξη της λειτουργίας του στο Άμστερνταμ, όπου αποκαλύφθηκε ότι η τοποθεσία είναι το νησί Java του Άμστερνταμ, η νεότερη υπουργός Πολιτισμού Fleur Gräper-van Koolwijk δήλωσε ότι θα έχει «χώρο για αναγνώριση, μνήμη, επούλωση, αποδοχή… όχι μόνο για τους συγγενείς των σκλαβωμένων ανθρώπων, αλλά για όλους».

Και πρόσθεσε: «Έτσι και για τους ανθρώπους που σκέφτονται- «αχ, ένα μουσείο δουλείας δεν αφορά εμένα».

«Παρά την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων»

Η Ολλανδία αρχίζει όλο και περισσότερο να συνειδητοποιεί μια «χρυσή εποχή» του 17ου αιώνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την εκμετάλλευση περισσότερων από 600.000 σκλαβωμένων αφρικανών γυναικών, ανδρών και παιδιών στο αμερικανικό έδαφος και έως και ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που διακινούνταν στην Ασία στο πλαίσιο της Dutch East India Company.

Το 2018 το Mauritshuis στη Χάγη αποφάσισε να δώσει μια λιγότερο εξέχουσα θέση σε ένα άγαλμα του πρώην γενικού κυβερνήτη της αποικιακής Βραζιλίας Johan Maurits -με την τότε διευθύντρια του μουσείου Emilie Gordenker να συγκρούεται με τον τότε πρωθυπουργό.

Μια πολύ επαινετική έκθεση του 2021 του Rijksmuseum για τη δουλεία περιόδευσε σε όλα τα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών σε όλο τον κόσμο.

Ο Γκόρντενκερ, διευθυντής σήμερα του Μουσείου Βαν Γκογκ, δήλωσε ότι η κοινωνική ευαισθητοποίηση για το αποικιακό παρελθόν των Κάτω Χωρών έχει αλλάξει, παρά την άνοδο των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων.

Εντυπωσιάστηκε από τη στάση του Μουσείου Δουλείας. «Πραγματικά ασχολήθηκαν με τόσους πολλούς ανθρώπους», είπε. «Είναι μια πολύ ολλανδική προσέγγιση. Αλλά η απόδειξη βρίσκεται στην πράξη».

*Με πληροφορίες από The Art Newspaper | Kεντρική φωτογραφία θέματος: Henry P. Moore (1833-1911) – Library of Congress | Wikimedia Commons