Η σύγχρονη δικηγορία και ο ρόλος των Δικηγορικών Συλλόγων

Γράφει ο Ιωάννης Μπαρουξής*

Είναι κοινός τόπος ότι ο επιστημονικός και επαγγελματικός χώρος των δικηγόρων ταλανίζεται από χρόνια σωρευμένα προβλήματα, που διαρκώς γιγαντώνονται. Μέσα στο ασφυκτικό αυτό κλίμα, στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί χιλιάδες νέοι, και όχι μόνο, δικηγόροι, το βάρος επίλυσης των προβλημάτων της δικηγορικής καθημερινότητας είναι θεσμικά ανατεθειμένο στο συλλογικό του όργανο, το Δικηγορικό Σύλλογο, ευθύνη του οποίου είναι, πρωτίστως, η εξασφάλιση της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των δικηγόρων, ως συλλειτουργών της Δικαιοσύνης.

Είναι αυτονόητο ότι η παρουσία ενός ισχυρού Δικηγορικού Συλλόγου, με ενεργό και παρεμβατικό ρόλο υπέρ της νομιμότητας και της τήρησης του Συντάγματος, της προστασίας και της διαρκούς περιφρούρησης των δικαιωμάτων των πολιτών και δη των πιο αδυνάμων εξ αυτών, είναι επιβεβλημένος και επωφελής προς το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, όμως, το δικηγορικό σώμα χρειάζεται έναν δυναμικό Δικηγορικό Σύλλογο, απαγκιστρωμένο από κομματικές αγκυλώσεις και προσωπικές ματαιοδοξίες, ώστε να διεκδικεί σθεναρά και να κατοχυρώνει τα δικαιώματα των μελών του, και εν τέλει να περιβάλει τους δικηγόρους με τις εγγυήσεις που είναι αναγκαίες για την άσκηση του λειτουργήματός τους, το οποίο άλλωστε είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την ίδια την απονομή της Δικαιοσύνης

Η μέχρι σήμερα εικόνα όμως είναι αποκαρδιωτική, καθώς οι δικηγόροι, που εκ φύσεως υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εντολέων τους, φαίνεται να αδυνατούν να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα. Η μηδαμινή στήριξη των δικηγόρων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η αδυναμία κατοχύρωσης αξιοπρεπών αμοιβών για τους νέους δικηγόρους, η αποτυχία μείωσης του ΦΠΑ και κατάργησης του τέλους επιτηδεύματος, η άνιση κατανομή της δικηγορικής ύλης με βάση αθέμιτες πρακτικές, η μη υποχρεωτική παράσταση των δικηγόρων στα συμβόλαια και η απουσία αξιολόγησης των δικαστών, είναι μόνο μερικές από τις μάχες που χάθηκαν.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική η ανάγκη για ταχεία και ορθή απονομή της Δικαιοσύνης, για καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και για εύρυθμη και εκσυγχρονισμένη λειτουργία των δικαστικών και άλλων δημόσιων υπηρεσιών. Η προώθηση και επέκταση της ηλεκτρονικής Δικαιοσύνης, σε όλο το εύρος των διαδικαστικών ενεργειών στην πολιτική, ποινική και διοικητική δίκη, με έμφαση στην ηλεκτρονική κατάθεση όλων των δικογράφων, συμπεριλαμβανομένων των προτάσεων και των σχετικών, και η ηλεκτρονική παρακολούθηση της ροής των υποθέσεων με προσωποποιημένη πληροφόρηση των δικηγόρων, συνιστά μονόδρομο για μία σύγχρονη δικηγορία, που ήδη έχει καθυστερήσει εκκωφαντικά στη χώρα μας.

Περαιτέρω, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι είναι θεσμικά επιφορτισμένοι με το βαρύ φορτίο της άμεσης ενίσχυσης και ανάτασης του απωλεσθέντος κύρους του δικηγόρου στην ίδια την κοινωνία, μέσα από μια γενναία και βαθιά αυτοκριτική και αυτοκάθαρση. Προς τούτο, τα πειθαρχικά όργανα οφείλουν να είναι αμείλικτα σε πρακτικές δικηγόρων, που δεν τιμούν το λειτούργημά τους, και θέτουν το σώμα σε γενική ανυποληψία.

Στις 28 και 29 Νοεμβρίου οι δικηγόροι ψηφίζουν για την ανάδειξη των εκπροσώπων τους, στους κατά τόπους συλλόγους, υπό συνθήκες αβεβαιότητας και διαχρονικής οικονομικής και θεσμικής απαξίωσης. Τα νέα διοικητικά συμβούλια των Δικηγορικών Συλλόγων οφείλουν να αφουγκραστούν τις αγωνίες των δικηγόρων και να θωρακίσουν τα συμφέροντά τους.

* Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

ΜΔ Ποινικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών

Υποψήφιος Σύμβουλος με το συνδυασμό «Σύμπραξη Δικηγόρων»