Εμφατική αποτυχία. Αυτές οι λέξεις χαρακτηρίζουν την προσπάθεια της Ελλάδας για να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η Εθνική ομάδα δεν θα πάρει μέρος σε ένα διευρυμένο τουρνουά, στο οποίο θα συμμετάσχουν φέτος 48 χώρες και αυτό μεγεθύνει την αποτυχία της. Επιπροσθέτως, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έχει ηττηθεί σε τρία διαδοχικά ματς, δεχόμενο από τρία γκολ στο καθένα. Εξυπακούεται ότι ο απολογισμός δεν είναι διόλου κολακευτικός για ένα γκρουπ που άρχισε τα προκριματικά του Μουντιάλ με μεγάλες προσδοκίες.

Προσδοκίες που δεν ήταν αδικαιολόγητες. Η Ελλάδα στο προηγούμενο Nations League τερμάτισε δεύτερη στον όμιλο της με πέντε νίκες σε έξι παιχνίδια και συγκομιδή 15 βαθμών και με χάιλαιτ το διπλό επί της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ. Η ίδια ομάδα προβιβάστηκε στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας της διοργάνωσης, με το επιβλητικό 3-0 επί της Σκωτίας στη Γλασκόβη τον περασμένο Μάρτιο. Επίσης, η Ελλάδα νίκησε εύκολα στα φιλικά του Ιουνίου με όμορφο θέαμα, ενώ διέλυσε τη Λευκορωσία στην πρεμιέρα των προκριματικών.

Δυστυχώς, τα ωραία σταμάτησαν εκεί. Μετά ακολούθησε η κατάρρευση για το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Με αυτούς τους όρους μπορούμε να περιγράψουμε τα πεπραγμένα της Ελλάδας στους δύο αγώνες με τη Δανία και ενδιάμεσα με τη Σκωτία στη Γλασκόβη.

Τα σωστά μαθήματα για την Εθνική ομάδα

Εν κατακλείδι, η Εθνική ομάδα απέτυχε στον βασικό στόχο της. Δεν κατάφερε καν να τον διεκδικήσει και τέθηκε νοκ-άουτ από την 4^η αγωνιστική. Αναμφίβολα, το τελικό αποτέλεσμα δεν κολακεύει την Ελλάδα. Αλλά όπως ανέφερε ο υπογράφων στο προηγούμενο blog, σημασία έχει να πάρουμε τα μαθήματα και να τα διορθώσουμε για το μέλλον.

Άλλωστε, τα ζητούμενα για αυτό το γκρουπ ανθρώπων σχετίζονται με το μέλλον. Υπάρχει ίσως η καλύτερη βάση νεαρών παικτών που υπήρξε εδώ και δεκαετίες, από άποψη ταλέντου. Στο επόμενο σημαντικό ποδοσφαιρικό ραντεβού, οι ίδιοι ποδοσφαιριστές θα έχουν διαμορφώσει πιο ισχυρές προσωπικότητες, θα είναι πιο έμπειροι και θα διαχειριστούν καλύτερα τα συναισθήματα τους.

Επιπλέον, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι συνεργάτες του έμαθαν πιο καλά τις αρετές και τα μειονεκτήματα του ρόστερ και θα προχωρήσουν στις προσαρμογές τους. Γιατί προφανώς και το προπονητικό επιτελείο υπέπεσε στα δικά του λάθη στη διαχείριση των παιχνιδιών. Οι διεθνής είχαν σοβαρές ολιγωρίες και αδράνειες, όπως ο Ζαφείρης, ο Κουλιεράκης, ο Τζολάκης. Όμως και η τακτική του ομοσπονδιακού τεχνικού δεν ήταν η ενδεδειγμένη, όπως η επιθετική προσέγγιση στον αγώνα της Ελλάδας με τη Δανία στην Κοπεγχάγη.

Η αυτονόητη στήριξη του Γκαγκάτση στον Ιβάν

Περαιτέρω, πάρα πολύ σωστά αντέδρασε ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Μάκης Γκαγκάτσης και στήριξε αμέσως και δημοσίως τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι θεμιτό να ασκείται κριτική στον Γιοβάνοβιτς για τις αποφάσεις του και για το μερίδιο στην αποτυχία (που άλλωστε το ανέλαβε πρώτος) και διαφορετικό να ανοίγονται συζητήσεις για τις ικανότητες του Σέρβου.

Τα λεγόμενα για «ταβάνια» και… πρόκες στερούνται ποδοσφαιρικής λογικής. Τέτοιες απόψεις άκουσε ο Γιάννης Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό, απέλυσε τον Σέρβο και δύο χρόνια μετά, πληρώνει το κόστος του παραλογισμού. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Ιβάν είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, όμως είναι ο ιδανικός για την Εθνική ομάδα. Ξέρει το ποδόσφαιρο μας, την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων, οι διεθνείς τον σέβονται και έχει αποδοχή απ’ όλους τους φιλάθλους. Επιπλέον, έχει επιδείξει έργο γενικά στην καριέρα του και ειδικά στην Εθνική ομάδα. Άρα, αξίζει της στήριξης στο σχέδιο που συμφώνησε πριν έναν χρόνο με τη διοίκηση της ΕΠΟ και θα προχωρήσουμε στο… ταμείο στην ώρα του.