Οι Fontaines DC «μεγαλώνουν» ωραία, χωρίς να χάσουν την αλητεία και τον ρομαντισμό τους

Ιούνιος του 2022. Μέσα στην κάψα της πόλης, οι δρόμοι οδηγούν στο Release Athens στο Φάληρο- το μεγάλο όνομα εκείνης της βραδιάς είναι ο Nick Cave. Όμως, ο λόγος που πηγαίνω είναι οι Fontaines DC.

Ανερχόμενη μπάντα τότε, έκαναν το «άνοιγμα» στους Mogwai και τον Cave, έχοντας στις αποσκευές τους στο super hit «I Love You». Παρά τη ζέστη του αθηναϊκού καλοκαιριού και το φως της μέρας, ο Grian Chatten και η παρέα του χάριαν ένα υπέροχο live – λάτρεψα το πόσο έδινε την αίσθηση λες και είχε αποφυλακιστεί το προηγούμενο βράδυ, με τη φόρμα και το t-shirt που φορούσε, λες και έπαιζε σε κάποια ταινία του Martin Scorsese.

Fast forward τρία χρόνια μετά: οι Fontaines DC είναι ήδη ένα μεγάλο συγκρότημα. Headliners στο φετινό Release Athens, όπως και σε άλλα φεστιβάλ της Ευρώπης, έχοντας κυκλοφορήσει στο ενδιάμεσο το άλμπουμ «Romance». Και όσο προχωρούσα προς την πλατεία Νερού το απόγευμα της Παρασκευής σκεφτόμουν «πόσο θα έχουν αλλάξει;», «πόσο το κρατούν αληθινό;» και «τι θα δω σήμερα;».

Και παρά που η θερμοκρασία «έγλυφε» τους 40 βαθμούς την Παρασκευή, δεν το μετάνιωσα καθόλου που βρέθηκα από τις 6.30 το απόγευμα και την ντάλα του ήλιου στα τσιμέντα της πλατείας Νερού.

Shame, Boy Harsher και κάψα

Ναι, οι Fontaines DC ήταν το μεγάλο όνομα, αλλά δεν ήταν μόνοι τους.

Το φεστιβάλ άνοιξαν οι Shame και αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο, όχι επειδή ήταν επαγγελματίες αλλά έδειξαν πόσο πολύ γουστάρουν να παίζουν live – έστω κι αν ο ήλιος τους χτυπούσε κατακέφαλα.

Ο Charlie Steen εμφανίστηκε φορώντας μόνο ένα κολλητό χρυσό σορτς / μποξεράκι / μαγιό (θα σας γελάσω) και όχι απλά ίδρωσε τη φανέλα που δεν φορούσα -άλλωστε δεν ήταν κάτι δύσκολο εκείνη την ώρα- αλλά τη μάτωσε για τα επόμενα 40 λεπτά.

Χτυπήθηκε στη σκηνή, βούτηξε δύο φορές στους θεατές που είχαν πιάσει κάγκελο και παρέδωσε μαθήματα pure rock συμπεριφοράς.

Τη σκυτάλη πήραν μετά οι Boy Harsher. Το δίδυμο από τις ΗΠΑ, με τους dark wave ήχους του που θυμίζουν περισσότερο Αγγλία, ήταν απολαυστικό αλλά και οι… αδικημένοι της υπόθεσης – αν μπορούμε να το πούμε αυτό.

Το μουσικό DNA τους είναι για νύχτα, πίσσα σκοτάδι – μην πω για το after party του φεστιβάλ αν υπήρχε. Ωστόσο τόσο η Jae Matthews όσο και ο Augustus Muller απέδειξαν με την ενέργειά τους γιατί έχουν φανατικό κοινό και θεωρούνται ένα από τα πιο hot ονόματα της underground σκηνής.

Ρομαντισμός, indie και Παλαιστίνη

Και λίγο μετά τις 9.30 το βράδυ η σκηνή του Release Athens πέρασε στα χέρια των Fontaines DC. Με τη σημαία της Παλαιστίνης να έχει μπει στη θέση της από νωρίς, ο Grian Chatten ήταν καταιγιστικός με το που εμφανίστηκε μπροστά στους χιλιάδες που είχαν γεμίσει την πλατεία Νερού. Ειλικρινά και δεν ξέρω γιατί, δεν περίμενα ότι έχουν τόσο μεγάλο γκελ στο ελληνικό κοινό.

Χωρίς χαιρετούρες, αγάπες και χαρές που βρίσκεται στην Αθήνα, ξεκίνησε δυναμικά ξεσηκώνοντας τους πάντες από κάτω. Και παρουσίασε ένα playlist που ακροβατούσε πανέμορφα στα παλιά και νέα κομμάτια τους, στην αλητεία και τον ρομαντισμό, χωρίς να κάνει κοιλιά.

Από τα -πλέον- κλασικά A Hero’s Death, Sha Sha Sha, Jackie Down the Line και Nabokov μέχρι τα «φρέσκα» Here’s the Thing, In the Modern World και Before You I Just Forget, απλά έκαναν «επίδειξη» πως είναι να βλέπεις ένα συγκρότημα στην καλύτερη στιγμή του.

Φυσικά το κλείσιμο έγινε όπως ακριβώς φανταζόμασταν: τα I Love You και Starburster ήταν ο κατάλληλος επίλογος μιας μαγευτικής εμφάνισης.

Όπως και τα μηνύματα που πέρασαν από τα video wall για τη σφαγή στη Γάζα. Με τα Free Palestine  και Israel is committing genocide Use your Voice να κάνουν την εμφάνισή τους στο background ήταν υπέρ αρκετό για να ξεσηκωθεί ο κόσμος.

Από κάποιους άκουσα ότι τους έλειψε η «επικοινωνία» με τη μπάντα – ήθελαν ένα «kalispera Athina». Από άλλους ότι περίμεναν περισσότερα για τη Γάζα. Απόψεις είναι αυτές, δεν διαφωνώ. Απλά εμένα δεν μου έλειψαν – άλλωστε δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τα αυτονόητα. Το «Israel is committing genocide» ήταν to the point και υπέρ αρκετό.