Άλαν Χόλινγκχερστ : «Συναρπαστικό να γράφεις για τους γκέι»
Toλμηρή γραφή και θεματολογία, εκπλήσσει τον αναγνώστη με την ασυνήθιστη δομή των αινιγματικών μυθιστορημάτων και την περιγραφική του ευφυΐα ο βραβευμένος με Μπούκερ βρετανός συγγραφέας, Άλαν Χόλινγκχερστ. Με αφορμή την ελληνική έκδοση του πιο πρόσφατου μυθιστορήματός του (2011) με τίτλο «Το παιδί του ξένου», από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ο Χόλινγκχερστ μίλησε την Τρίτη 11 Μαρτίου […]
Toλμηρή γραφή και θεματολογία, εκπλήσσει τον αναγνώστη με την ασυνήθιστη δομή των αινιγματικών μυθιστορημάτων και την περιγραφική του ευφυΐα ο βραβευμένος με Μπούκερ βρετανός συγγραφέας, Άλαν Χόλινγκχερστ. Με αφορμή την ελληνική έκδοση του πιο πρόσφατου μυθιστορήματός του (2011) με τίτλο «Το παιδί του ξένου», από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ο Χόλινγκχερστ μίλησε την Τρίτη 11 Μαρτίου στον Ιανό για το βιβλίο του, αλλά και για τον ομοφυλοφιλικό συγγραφικό του προσανατολισμό.
Το «ταβάνι» του ρατσισμού που πλάκωνε την γκέι κοινότητα έδωσε τροφή στην έμπνευση του Χόλινγκχερστ και αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό. Ο μυθιστοριογράφος, όπως είπε, θεωρεί θαρραλέο και συναρπαστικό το να γράφει κανείς για τους γκέι και μάλιστα από την θατσερική εποχή.
Ωστόσο, όπως ανέφερε, το πρώτο του μυθιστόρημα, «The Swimming Pool Library» (1988), προκάλεσε «αηδία» και «ξάφνιασμα», συναισθήματα που σε συνδυασμό με την τολμηρά γλαφυρή του γλώσσα δεν τον άφηναν να «δει» την αναγνώριση.
Στην πορεία, όμως, τα πράγματα πήραν άλλη τροπή και τα βιβλία του Άλαν Χόλινγκχερστ διαβάζονταν διαφορετικά, δεδομένου ότι «έχουν αλλάξει πολλά στην αντιμετώπιση της σεξουαλικότητας από τη δεκαετία του ‘80».
Ο μυθιστοριογράφος ξεκίνησε να γράφει λογοτεχνία με «γκέι στιλ» απαγκιστρωμένο από πολιτικές και κοινωνικές αποχρώσεις.
Παράλληλα, τον ενδιαφέρουν οι «προβληματικοί χαρακτήρες που κατευθύνονται από τα πάθη τους», ενώ ως «λάτρης» της πολυπλοκότητας τον απασχολεί « το πόσα δεν ξέρουμε για τους ανθρώπους και τις σεξουαλικές τους σχέσεις».
Ο Άλαν Χόλινγκχερστ δεν συμπαθεί κανέναν χαρακτήρα των βιβλίων του, αλλά τον ενδιαφέρουν όλοι. Δεν ψάχνει να ταυτιστεί, αλλά θέλει να βρίσκει όλους τους ήρωές του συναρπαστικούς.
«Μαθαίνουμε τη ζωή μέσα από τη λογοτεχνία», δηλώνει ο συγγραφέας, ενώ αυτό που τον γοητεύει είναι «η αυτοπεποίθηση και σιγουριά στο γράψιμο και όχι τόσο το θέμα».
Όσο για τον διαδικασία συγγραφής, ο Άλαν Χόλινγκχερστ θεωρεί ότι είναι δεν είναι εύκολη, αλλά χρονοβόρα, ενώ δεν ξεκινά ποτέ με κάτι συγκεκριμένο. Του παίρνει ένα χρόνο μέχρι να διαμορφώσει πλοκή και χαρακτήρες.
Για το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του, «Το παιδί του ξένου», ο Άλαν Χόλινγκχερστ υποστήριξε ότι έχει ασυνήθιστη δομή, καθώς θέλει να εκπλήξει τον αναγνώστη, και «είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας».
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα τοποθετείται λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1913), αλλά δεν εστιάζει τόσο σε αυτόν. Το κέντρο βάρους του συγγραφέα αποτελούν οι επιρροές του πολέμου στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.
Όχι μόνο οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες, αλλά και οι «ελεγκτικές μητέρες» απασχολούν συγγραφικά τον Άλαν Χόλινγκχερστ, που δεν ενδιαφέρεται να επιβραβεύσει το καλό τιμωρώντας το κακό.
Τον συναρπάζουν οι «δύσκολοι συγγραφείς που προσπαθούν να μπερδέψουν το κοινό», ενώ κατά τη διάρκεια της συγγραφής πιάνει τον εαυτό του να ταυτίζεται με τον Έντουαρντ Φόρστερ.
Πιστεύει ότι βαδίζει στα μονοπάτια που έχουν βαδίσει και άλλοι συγγραφείς, λόγω, όμως, εποχής γράφει πιο «πονηρά».
Θαυμάζει τον βρετανό ποιητή, Ρούπερτ Μπρουκ, που «μπορεί να μην ήταν καλός ποιητής, ήταν, όμως, πολύ όμορφος».
Όπως, παράλληλα, αναφέρει ο Άλαν Χόλινγκχερστ, μικρός νόμιζε ότι θα γινόταν ποιητής, ενώ έγραφε «ντροπιαστικά ποιήματα». Όταν, όμως, ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα σταμάτησε την ποίηση και μια νέα «πόρτα» άνοιξε.