Η λυκοπορία των Σαμάνων

Σελίδες: 302
Σχήμα: 14×21,5
Σειρά: Μη συμβατικές μορφές σκέψης

Ο ψυχίατρος Παντελής Βασματζίδης, μετά από μακρόχρονη μελέτη στα άδυτα της προσωκρατικής φιλοσοφίας, κατορθώνει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου να μας οδηγήσει στα τοπία της πυθαγόρειας σκέψης, αλλά και ακόμα πιο βαθιά: στην εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν ότι προέρχονταν από την εξέλιξη κάποιων ζώων.

Η «Λυκοπορία των Σαμάνων» είναι ένα απολαυστικό βιβλίο, που όμως χρησιμεύει και σαν εργαλείο σκέψης για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Η “λυκοπορία των σαμάνων” αντλεί στοιχεία από τους μαχητικούς λύκους και την πειθαρχία της αγέλης, από τους σαμάνους και από τον πυθαγόρειο τρόπο ζωής. Φαίνονται διαφορετικά πράγματα, ωστόσο έχουν κοινούς τόπους.

Ο σαμάνος, μετά από μια περίοδο αυστηρής απομόνωσης και νηστείας, υλοποιεί το κάλεσμα για θρησκευτική ζωή. Η ψυχή του μπορεί να εγκαταλείπει το σώμα και να ταξιδεύει σε μακρινούς τόπους, αλλά και στον κόσμο των πνευμάτων. Έχει τη δύναμη της άσκησης επιβολής πάνω σε άγρια ζώα, της μαντικής έμπνευσης, της καταληψίας και της πολυστασίας, καθώς είναι ικανός να παρουσιαστεί ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη. Οι ικανότητές του στη μαντική και τη μαγική ιατρική τον καθιστούν φορέα υπερφυσικής σοφίας. Ο σαμάνος σέβεται τη φύση, έχει τοτεμικό σύμβολο τον λύκο και όταν πεθάνει αφίεται βορρά των αγριμιών.

Ο ” θείος” Πυθαγόρας και ο “κωλυσαμένης” Εμπεδοκλής ήταν σαμάνοι. Λάτρευαν τον υπερβόρειο Απόλλωνα, τον θεό του φωτός αλλά και των λύκων, επειδή η λέξη λύκος σχετίζεται με το λευκός, δηλαδή φωτεινός. Οι Πυθαγόρειοι ζούσαν σε κοινότητες που ήταν θεμελιωμένες στη διαπαιδαγώγηση για το αγαθό και που αποτελούσαν απεικόνιση του εσωτερικού κόσμου των πολιτών. Πορεύονταν με ξεκάθαρες αρχές και δοξασίες, με ελευθερία και δικαιοσύνη, αλλά και με στόχους που απέβλεπαν σε πολιτική, οικονομική και ηθική ενότητα, δηλαδή στην ολοκλήρωση του ανθρώπου.

Οι κοινότητές τους ήταν οι μοναδικές στην αρχαιότητα, όπου οι γυναίκες ήταν ίσα αποδεκτές από τους άντρες στο πλαίσιο μιας ορθής αντίληψης της φύσης των αλλοφύλων. Αυτό το γεγονός προερχόταν από τη βόρεια δοξασία πως η “ψυχή” ή το “πνεύμα φρουρός” ενός πρώην σαμάνου μπορούσε να εισέλθει σ’ ένα ζώντα σαμάνο, άντρα ή γυναίκα, προς ενίσχυση της δύναμης και της γνώσης του. Αυτό το προνόμιο της μετεμψύχωσης, το περιορισμένο στους σαμάνους, ο Πυθαγόρας το επεξέτεινε πέρα από τα στενά του όρια. “Η ψυχή είναι αθάνατη και μεταπίπτει σε άλλα είδη ζωντανών όντων”. Η πρακτική πλέον της επιβίωσης στη γη εξωραΐζεται με μια ιδεατή επιβίωση, την αθανασία

Οι ήρωες του κειμένου, άντρες και γυναίκες πολεμιστές, μάντεις, εξαγνιστές, αιθεροβάτες, κυνηγοί ανέμων, νηστευτές, μάγοι, θεόληπτοι θεραπευτές, θρησκευτικοί διδάσκαλοι και μύστες ανοίγουν την πύλη για το μεταφυσικό κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της λογικής.

Το μυθιστόρημα διαπραγματεύεται:
1. την πυραμίδα της κοσμικής τάξης με τους θεούς στην κορυφή, τη μειοψηφία των κυβερνητών και την πλειοψηφία των κυβερνωμένων
2. την αναρχία ως αντίπαλο της ιδέας της θεϊκής διακυβέρνησης
3. την αντίληψη της υγείας και τη “μοναρχία” της νόσου
4. τη μαντική τέχνη και την εγγύτητά της με τη θεραπευτική
5. αρετές, όπως την ταπεινότητα και την κατανόηση απέναντι σε υπεροψία, αλαζονεία, ματαιοδοξία το φθόνο, την οργή, το συκοφαντικό λόγο, αλλά και την ηθικότητα, την ευσέβεια, την ανδρεία και τη φιλία
6. την αμάθεια και τη δεισιδαιμονία απέναντι στη γνώση
7. την αμοιβαία αποδοχή άντρα και γυναίκας μέσα από γήινους κοινούς αγώνες και από μαθητεία στη φιλοσοφία
8. την πολιτική και ηθική αναμόρφωση της κοινωνίας.

Ο αναγνώστης θα προβληματισθεί και θα κατανοήσει:
• τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μαγεία, θρησκεία και φιλοσοφία
• την Πυθαγόρεια αριθμοσοφία
• τους νόμους της φύσης και του πνεύματος που διασφαλίζουν την ισορροπία, την τάξη και την αρμονική λειτουργία του σύμπαντος κόσμου.
Γενικά το σύγγραμμα αποτελεί μια μελέτη θανάτου και ταυτόχρονα διδαχής της πραγματικής ζωής. Δεν δίνει μόνο γνώσεις, δεν ταξιδεύει μόνο βαθυστόχαστα τον αναγνώστη, αλλά αποτελεί έναν πλοηγό για μια πορεία με ήθος και αρετή, για υπέρβαση του εμπειρικού και μερικού “Eγώ” και για ανύψωσή του σε μια καθολική προοπτική.