Ο περιορισμός των ζυμομυκήτων στη διατροφή αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης
Λονδίνο: Ο περιορισμός των ζυμομυκήτων στη διατροφή μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης κατά 50%, τουλάχιστον στην δροσοφίλη, σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS Biology.
Λονδίνο: Ο περιορισμός των ζυμομυκήτων στη διατροφή μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης κατά 50%, τουλάχιστον στην δροσοφίλη, σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PLoS Biology.
Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Λονδίνου με επικεφαλής την Δρ Λίντα Παρτριτζ εξηγεί ότι δεν είναι σε θέση ακόμα να πει με σιγουριά αν το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους, αλλά υπαινίσσεται ότι τελικά σημασία έχει τι τρως και όχι η συνολική πρόσληψη θερμίδων αναφορικά με την μακροζωία, εν αντιθέσει με ότι πιστεύουμε σήμερα.
Οι επιστήμονες μελέτησαν μια ομάδα δροσοφίλων τις οποίες χώρισαν σε τέσσερις ομάδες και τις έθεσαν σε διαφορετικά διατροφικά προγράμματα. Η ομάδα ελέγχου ακολούθησε τη συνήθη διατροφή των δροσοφίλων του εργαστηριακού περιβάλλοντος με ζυμομύκητες, δηλαδή πρωτεΐνες και λίπος και ζάχαρη, ένα γεύμα με περίπου 1.200 χιλιοθερμίδες ανά λίτρο.
Η δεύτερη ομάδα τράφηκε με δίαιτα περιορισμένων θερμίδων, με ίσες ποσότητες ζυμομυκήτων και ζάχαρης, περίπου 521 χιλιοθερμίδες ανά λίτρο. Η τρίτη ομάδα τράφηκε με περισσότερους ζυμομύκητες απ’ ότι ζάχαρη, ενώ η τέταρτη με περισσότερη ζάχαρη απ’ ότι ζυμομύκητες. Οι δυο τελευταίες δίαιτες είχαν περίπου 860 χιλιοθερμίδες ανά λίτρο.
Οι δροσσοφίλες με δίαιτα περιορισμένων θερμίδων έζησαν περισσότερο, 82% περισσότερο συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Αλλά και οι δροσοφίλες στην δίαιτα αυξημένων θερμίδων, με μειωμένη πρόσληψη ζυμομυκήτων τα πήγαν εξίσου καλά.
Η μείωση των ποσοτήτων των πρωτεϊνών και του λίπους στις διατροφή των δροσοφίλων συνέβαλε στην αύξηση του προσδόκιμο επιβίωσης σχεδόν κατά 65%.
Με δηλώσεις της στο BBC η Δρ Παρτριτζ εξηγεί ότι «οι ζυμομύκητες και η ζάχαρη προκαλούν διαφορετικές μεταβολικές μεταβολές με διαφορετικές επιπτώσεις στο προσδόκιμο επιβίωσης.
Η δραματική επίπτωση της μείωσης των ζυμομυκήτων δείχνει ότι οι πρωτεΐνες και το λίπος παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην μακροζωία απ’ ότι η ζάχαρη.
Τα αποτελέσματα ενισχύουν περισσότερο την υπόθεση ότι οι θερμίδες αυτές καθ’ αυτές δεν είναι ο σημαντικός παράγοντας στην επιμήκυνση της ζωής, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο είδος εντόμων».