Οι συμμαχίες είναι πάντα πολύ χρήσιμες

Θα είναι μια μάχη οπισθοφυλακής; Μπορεί. Αν αποδειχθεί όμως νικηφόρα, ενδεχομένως να ανατρέψει τα δεδομένα και να σημάνει θετικές εξελίξεις για τα ελληνικά συμφέροντα, εφόσον βεβαίως αξιοποιηθεί σωστά.

Περί τίνος πρόκειται: Στην υπόθεση της κοινής ΑΟΖ που συμφώνησαν Τουρκία και Λιβύη, υπάρχει μια μαύρη τρύπα, που αν διαβάσει κανείς προσεκτικά ακόμα και τις δηλώσεις του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, διαπιστώνει ότι στοιχειώνει τους σχεδιασμούς της Αγκυρας.

Πρόκειται για το γεγονός ότι αυτό το κείμενο θα πρέπει να εγκριθεί κι από τη λιβυκή Εθνοσυνέλευση. Με βάση τα όσα – ελάχιστα μάλλον – μπορεί να ξέρει κανείς για τις πολιτικές και στρατιωτικές ισορροπίες της διχασμένης Λιβύης, η Εθνοσυνέλευση ελέγχεται από αντίπαλες δυνάμεις προς τον Φαγέζ αλ Σαράζ, που την υπέγραψε στην Κωνσταντινούπολη.

Ο δε πρόεδρός της, Αγκίλα Σαλέχ, αναμένεται την Πέμπτη στην Αθήνα, κατόπιν πρόσκλησης του έλληνα ομολόγου του.

Εννοείται ότι αν η (ούτως ή άλλως αμφισβητούμενη πολλαπλώς) συμφωνία μπλοκαριστεί στη λιβυκή βουλή, τότε δεν θα έχει καμία ισχύ ακόμα και μεταξύ των δύο συμβαλλόμενων μερών.

Κι αυτό είναι το άγχος που «βγάζουν» οι δηλώσεις Ερντογάν, την Πέμπτη. Επικαλούμενος μάλιστα το βάθος της τουρκικής διπλωματίας στις οθωμανικές της ρίζες, επιβεβαιώνει απλώς τον φόβο του.

Η ιστορία, ωστόσο, έχει και μια άλλη διάσταση, εξίσου ενδιαφέρουσα. Σύμφωνα με αυτή, ήταν η ΕΕ που πρώτη εντόπισε το νομικό κενό και ενημέρωσε ότι «θα πρέπει να γίνει focus στη Λιβύη για να ανατραπεί η κατάσταση που επιχειρεί να δημιουργήσει η Αγκυρα».

Με βάση τις ίδιες πηγές, το Παρίσι λειτούργησε σχεδόν από την πρώτη στιγμή επικουρικά, με διάφορους τρόπους, προς την Αθήνα, ασκώντας όπου και όπως μπορούσε πιέσεις: Από την ακύρωση της δωρεάν παροχής έξι πολεμικών πλοίων στη Λιβύη, που με μια πρώτη ματιά φαίνονταν άσχετη με τις εξελίξεις στο Αιγαίο, έως τις δηλώσεις που έγιναν σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

Το συμπέρασμα; Οι συμμαχίες είναι πάντα εξαιρετικά χρήσιμες, ιδιαίτερα σε δύσκολες φάσεις, αρκεί να δουλεύονται σωστά και σε βάθος χρόνου. Μπορεί δε να αποδειχθούν σωτήριες, ακόμα και σε περιπτώσεις που δείχνουν «χαμένες από χέρι».

Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό η Αθήνα να βρίσκει απέναντι της την Αγκυρα μόνη και διαφορετικό να έχει έμπρακτη βοήθεια από έναν μεγάλο ευρωπαϊκό μηχανισμό και από μια χώρα και τις… υποδομές της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.