Οι Κούρδοι και ο απρόβλεπτος και ανιστόρητος «πλανητάρχης»

Ήταν από τα αναμενόμενα: Το κουρδικό έθνος, που το συγκροτούν γύρω στις 35.000.000 ψυχές, στις παραμεθόριες περιοχές Τουρκίας, Συρίας, Ιράκ, Ιράν και της Διασποράς, με βασικό πυρήνα το Ντιγιαρμπακίρ της Ν.Α. Τουρκίας, όλος αυτός λοιπόν ο πληθυσμός, με τη δική του γλώσσα και τις λαϊκές πολιτιστικές του παρακαταθήκες, είναι μια άγνωστη υπόθεση για τον ανιστόρητο και απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ.

Το δε μέγεθος της μορφωτικής αφασίας του… «πλανητάρχη» Τραμπ (δυστυχώς έτσι τον αποκαλεί-από άγνοια ή κάτι άλλο;- τμήμα του δικού μας δημοσιογραφικού δυναμικού), η παντελής λοιπόν άγνοια αυτής της σημαντικής και  μαρτυρικής εθνότητας οδήγησε τον σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ στην επί λέξει δήλωσή του: «Μας αρέσουν οι Κούρδοι. Δεν μας βοήθησαν (όμως) στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μας βοήθησαν (στην απόβαση) στη Νορμανδία».

Η δήλωσή του αυτή, που προκάλεσε, για τους έστω και στοιχειωδώς μορφωμένους, ξεκαρδιστικά γέλια, ήλθε ως απάντηση του Τραμπ, στην ερώτηση: Γιατί άναψε το πράσινο φως, για την επιθετική εισβολή του τουρκικού στρατού στα ΒΑ της Συρίας, όπου ενδημούν πάνω από 3,5 εκατομμύρια Κούρδοι, με δικές τους αντιστασιακές δυνάμεις, οι οποίες πολέμησαν τους τζιχαντιστές, συμμαχώντας έτσι με τις ΗΠΑ;

Ο Ντόναλντ Τραμπ, με την απάντησή του αυτή προσπάθησε, επί ματαίω, ανακατεύοντας τη σούπα της ιστορικής του άγνοιας, να καταλογίσει στους Κούρδους εγκατάλειψη των συμμαχικών δυνάμεων του 1945 κατά την ιστορική απόβαση της Νορμανδίας. Όμως τότε το Κουρδιστάν δεν είχε ούτε κρατική οντότητα, αλλά ούτε και δικό του στράτευμα.

Και το χειρότερο: Λόγω της παχυλής ιστορικής του άγνοιας, ο εκατομμυριούχος πρώην κατασκευαστής-ιδιοκτήτης ουρανοξυστών στο Μανχάταν, Ντόναλντ Τραμπ, είχε μαύρα μεσάνυχτα για το γεγονός, ότι η Τουρκία, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κράτησε με ανατολίτικη κουτοπονηριά… «ουδετερότητα» βοηθώντας, σύμφωνα με ορισμένες ιστορικές μαρτυρίες, ή ορθότερα κάνοντας πλάτες, σε όργανα του Γ’ ναζιστικού Ράιχ, να χρησιμοποιούν την τουρκική επικράτεια ως κρησφύγετο…

Και το χείριστο: Στην περίοδο της ναζιστικής εξάπλωσης, η Τουρκία εφοδίαζε τους Ναζί με χρώμιο και άλλα μέταλλα, χρήσιμα για κατασκευή όπλων, εισπράττοντας ως αντίτιμο από τους Ναζί το χρυσάφι που έκλεβαν από τις κατακτημένες από αυτούς χώρες, αλλά και τους Εβραίους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Και τελειώνει το σημείωμά μου αυτό με το γεγονός, ότι στις 6 Απριλίου 1941, όταν τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ελλάδα, η Βρετανία ζήτησε από την Τουρκία να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις της με τον Άξονα, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους αντιναζιστές Έλληνες.

Στο αίτημα αυτό του Λονδίνου, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Ρουστού Σαράτσογλου, όχι μόνον αρνήθηκε να προσχωρήσει η χώρα του στις συμμαχικές δυνάμεις, αλλά αρνήθηκε και να αποδοκιμάσει τη ναζιστική επίθεση κατά της Ελλάδας!

(Πηγή: Σπύρος Κουζινόπουλος: «Η Άγκυρα, το χρώμιο και ο χρυσός των Εβραίων». Το Βήμα, 24.11.2008).