Απώλεια εγκεφαλικού ιστού προκαλούν τα εγκεφαλικά τραύματα
Σικάγο: Ένα χτύπημα στο κεφάλι που είναι ικανό να προκαλέσει αναισθησία μπορεί να συντελέσει σε διάσπαρτη απώλεια εγκεφαλικού ιστού, σύμφωνα με καναδική μελέτη που εξηγεί γιατί ορισμένα άτομα που υποφέρουν από εγκεφαλικούς τραυματισμούς δεν είναι ποτέ πια οι ίδιοι.
Σικάγο: Ένα χτύπημα στο κεφάλι που είναι ικανό να προκαλέσει αναισθησία μπορεί να συντελέσει σε διάσπαρτη απώλεια εγκεφαλικού ιστού, σύμφωνα με καναδική μελέτη που εξηγεί γιατί ορισμένα άτομα που υποφέρουν από εγκεφαλικούς τραυματισμούς δεν είναι ποτέ πια οι ίδιοι.
Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Neurology, ερευνητές του Ερευνητικού Ινστιτούτου «Ροτμαν» και του Πανεπιστημίου του Τορόντο με επικεφαλής τον Δρ Μπράιαν Λεβιν τονίζουν ότι όσο σοβαρότερος ο τραυματισμός στο κεφάλι τόσο περισσότερος εγκεφαλικός ιστός χάνεται.
Οι επιστήμονες μελέτησαν εγκεφαλικές απεικονίσεις από 69 ασθενείς με εγκεφαλικό τραύμα, ήπιο έως μέτριο ή σοβαρό. Με μαγνητική απεικόνιση υψηλής ευκρίνειας μελέτησαν τις αλλαγές στον εγκεφαλικό όγκο έναν χρόνο μετά τον τραυματισμό.
Ανέλυσαν τις απεικονίσεις με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή και παρατήρησαν ότι ακόμα και οι ασθενείς με ήπια εγκεφαλική βλάβη χωρίς προφανείς ουλές είχαν μικρότερο εγκεφαλικό όγκο.
Ένα χτύπημα στο κρανίο προκαλεί νευροχημικές αντιδράσεις στα εγκεφαλικά κύτταρα που οδηγούν σε κυτταρικό θάνατο. Όσο περισσότερα κύτταρα πεθαίνουν τόσο λιγότερος ιστός μένει στον εγκέφαλο.
Όλοι οι ασθενείς της έρευνας είχαν τραύματα αρκετά σοβαρά ώστε να χρειαστούν νοσηλεία. Η ποσότητα του ιστού που χάθηκε φάνηκε να σχετίζεται με την σοβαρότητα του τραυματισμού, για πόσο χρόνο το άτομο έμεινε αναίσθητο.
Η έρευνα βοηθά να εξηγήσουμε γιατί ορισμένα άτομα με εγκεφαλικά τραύματα συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα μνήμης, αλλαγές διάθεσης, σύγχυση και μειωμένη ταχύτητα επεξεργασίας πληροφοριών. Μας ανοίγει λοιπόν ένα παράθυρο για τις υποκείμενες εγκεφαλικές δομικές αλλαγές που ενδεχομένως να σχετίζονται με αυτή την ανικανότητα.
Ο Δρ Λεβιν εξηγεί ότι η ιστολογική απώλεια περιλάμβανε τόσο την μετωπιαία όσο και την οπίσθια εγκεφαλική περιοχή και η βλάβη ήταν μεγαλύτερη στη λευκή ουσία, τον ιστό που δημιουργεί το επικοινωνιακό δίκτυο του εγκεφάλου.
Αυτό λοιπόν που συμβαίνει ουσιαστικά είναι απώλεια εγκεφαλικής συνεκτικότητας. Αυτό είναι σημαντικό για την αποτελεσματική λειτουργία του εγκεφάλου. Όταν υπάρχει μια ουσιαστική απώλεια όπως αυτή, ακόμα και αν πρόκειται για 5% με 10%, η επίπτωση στη συμπεριφορά είναι σημαντική.
Αυτό δε σημαίνει ότι τα άτομα που έχουν υποστεί ήπια εγκεφαλική βλάβη έχουν κάποια ανικανότητα, απλά εξηγεί γιατί ορισμένα άτομα δεν αναρρώνουν ποτέ πλήρως από τα εγκεφαλικά τραύματα.