Σικάγο: Οι έγκυες γυναίκες με υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ενδεχομένως να διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο εκδήλωσης προβλημάτων με τις γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη κύησης, κίνδυνο καισαρικής τομής και μεγάλου νεογνού με προβλήματα υγείας, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας.
Σικάγο: Οι έγκυες γυναίκες με υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ενδεχομένως να διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο εκδήλωσης προβλημάτων με τις γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη κύησης, κίνδυνο καισαρικής τομής και μεγάλου νεογνού με προβλήματα υγείας, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας.
Ο Δρ Μπόιντ Μετζγκερ της Ιατρικής Σχολής Feinberg του Πανεπιστημίου Northwestern στο Σικάγο εξήγησε ότι η επταετής διεθνής μελέτης μπορεί να θέσει νέα όρια στη διάγνωση της γυναίκας που πάσχει από διαβήτη κύησης.
Η πάθηση, όπου η γυναίκα που δεν έχει διαβήτη χάνει την ικανότητά της να χρησιμοποιεί σωστά την ινσουλίνη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, επηρεάζει περίπου το 4% των εγκύων.
Η θεραπεία αποτελείται από διατροφή και σωματική άσκηση. Αν δεν αντιμετωπιστεί, η μητέρα μπορεί να μεταφέρει περίσσεια επίπεδα σακχάρου στο αναπτυσσόμενο έμβρυο, προκαλώντας στο πάγκρεας του εμβρύου υπερπαραγωγή ινσουλίνης για την αντιμετώπιση του μεγάλου φορτίου σακχάρου.
Αυτή η επιπλέον δραστηριότητα μπορεί να συντελέσει σε μεγαλύτερου μεγέθους νεογνά που έχουν αναπνευστικές δυσκολίες κατά τη γέννηση και μπορεί να εξελιχθούν σε παχύσαρκα παιδιά και να εκδηλώσουν διαβήτη στην ενήλικη ζωή τους.
Ο Δρ Μετζγκερ έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 23.325 γυναίκες από 15 ιατρικά κέντρα σε εννέα χώρες που βρίσκονταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Περίπου στις 28 εβδομάδες κύησης, οι μητέρες υπεβλήθησαν σε μια σειρά εξετάσεων για τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα. Εκτός από τις περιπτώσεις όπου οι γυναίκες είχαν ξεκάθαρα ανάγκη θεραπείας για τον διαβήτη κύησης, οι κυήσεις επιτράπηκε να συνεχιστούν.
Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι όσο υψηλότερα ήταν τα επίπεδα της γλυκόζης, τόσο πιθανότερο ήταν το νεογνό να είναι μεγάλο, να γεννηθεί με καισαρική τομή, να έχει χαμηλά επίπεδα σακχάρου που χρειάζεται αγωγή και να έχει υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης.
Το πως ορίζεται το μεγάλου μεγέθους βρέφος, αφέθηκε στα νοσηλευτικά κέντρα, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των πληθυσμών των χωρών.
Οι ερευνητές πάντως δεν κατάφερναν να εντοπίσουν τα ακριβή επίπεδα του σακχάρου του αίματος που αρχίζει να δημιουργείται το πρόβλημα, κάτι που απαιτεί περαιτέρω ανάλυση.