Το χλωριωμένο νερό ενισχύει το κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης
Νέα Υόρκη: Το χλωριωμένο νερό είτε το πίνουμε, είτε πλενόμαστε μ' αυτό, είτε κολυμπάμε σ' αυτό αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.
Νέα Υόρκη: Το χλωριωμένο νερό είτε το πίνουμε, είτε πλενόμαστε μ’ αυτό, είτε κολυμπάμε σ’ αυτό αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.
Ερευνητική ομάδα του Δημοτικού Ινστιτούτου Ιατρικής Έρευνας της Βαρκελώνης με επικεφαλής την Δρ Κριστίνα Βιλανουέβα εξηγεί ότι τα συστατικά που χρησιμοποιούνται για τη χλωρίωση του νερού μπορεί να είναι επιβλαβή όταν εισπνέονται ή απορροφώνται από το δέρμα, καθώς και όταν εισέρχονται στο γαστρεντερικό μας σύστημα.
Τα χημικά συστατικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για την απολύμανση του νερού, κυρίως το χλώριο, μπορεί να παράγουν υποπροϊόντα που έχουν σχετιστεί με τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου. Το πιο επικρατών υποπροϊόν του χλωρίου, το τριαλομεθάνιο, μπορεί να απορροφηθεί από τον οργανισμού μέσω του δέρματος ή δια της εισπνοής.
Για να μελετήσουν την έκθεση στο τριαλομεθάνιο και τον κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης, οι επιστήμονες συνέκριναν 1.219 άνδρες και γυναίκες με καρκίνο της ουροδόχου κύστης και 1.271 άτομα ελέγχου που δεν είχαν νοσήσει, μελετώντας στοιχεία για την έκθεσή τους σε χλωριωμένο νερό, δια της κατανάλωσή τους ως πόσιμου, σε πισίνες και φυσικά στο μπάνιο ή το ντους. Ανέλυσαν επίσης και τα μέσα επίπεδα του τριαλομεθάνιου στο νερό σε 123 δήμους.
Τα άτομα που ζούσαν σε σπίτια με μέσο επίπεδο τριαλομεθανίου στο νερό άνω των 49 μικρογραμμαρίων ανά λίτρο είχαν διπλάσιο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης συγκριτικά με αυτούς που ζούσαν σε σπίτια όπου τα επίπεδα του τριαλομεθανίου στο νερό ήταν κάτω από 8 μικρογραμμάρια ανά λίτρο. Συνήθως στις αστικές περιοχές τα επίπεδα του τριαλομεθανίου στο νερό είναι περίπου 50 μικρογραμμάρια ανά λίτρο.
Οι συμμετέχοντες που έπιναν χλωριωμένο νερό είχαν περίπου 35% μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο της ουροδόχου κύστης συγκριτικά με αυτούς που δεν έπιναν χλωριωμένο νερό, ενώ η χρήση πισίνας ενίσχυε ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο, κατά 57%. Επίσης αυτοί που έμεναν αρκετή ώρα στη μπανιέρα ή κάτω από το ντους και ζούσαν σε δήμους με υψηλή συγκέντρωση τριαλομεθανίου στο νερό, εννοείται ότι είχαν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο.
Όταν το τριαλομεθάνιο απορροφάται από το δέρμα ή τους πνεύμονες, μπορεί να έχει ακόμα πιο ισχυρή καρκινογενετική δράση διότι δεν υποβάλλεται σε αποτοξίνωση δια μέσου του ήπατος.