Γονιδιακή μετάλλαξη υπεύθυνη για παχυσαρκία και διαβήτη
Λονδίνο: Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ένα γονίδιο το οποίο σχετίζεται με τον διαβήτη και την παχυσαρκία, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Nature Genetics.
Λονδίνο: Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ένα γονίδιο το οποίο σχετίζεται με τον διαβήτη και την παχυσαρκία, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Nature Genetics.
Ελαττωματικές εκδοχές του γονιδίου ENPP1 διαλύουν τον τρόπο που ο οργανισμός αποθηκεύει ενέργεια και χειρίζεται τα σάκχαρα μπλοκάροντας την ινσουλίνη.
Τα παιδιά που ετέθησαν υπό ιατρική παρακολούθηση και είχαν ελαττωματικές εκδοχές του ENPP1 ήταν παχύσαρκα σε ηλικία κάτω των πέντε ετών.
Όπως εξηγεί ο Δρ Φιλιπ Γρογκουέλ του Κολεγίου Ιμπεριαλ του Λονδίνου έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση οικογένειες Γάλλων με ισχυρό ιστορικό διαβήτη και παχυσαρκίας και τις συνέκρινε με οικογένειες χωρίς ανάλογο ιατρικό ιστορικό.
Όταν συνέκρινε τα γονίδια 1.225 παιδιών τα οποία ήταν υπερβολικά παχύσαρκα ή υπέρβαρα στην ηλικία των πέντε και των 11 ετών με 1.205 παιδιά φυσιολογικού σωματικού βάρους βρήκε ότι πολλά από τα παχύσαρκα παιδιά κατείχαν μια χαρακτηριστική εκδοχή του ENPP1.
Όταν εξέτασε και τα ενήλικα μέλη των οικογενειών, εντόπισε έναν παρόμοιο δεσμό μεταξύ των μεταλλάξεων του ENPP1 και της παχυσαρκίας, καθώς και μεταξύ των γονιδιακών μεταλλάξεων και των πρώιμων προειδοποιητικών ενδείξεων του διαβήτη.
Το ENPP1 σχετίστηκε επίσης με την εκδήλωση του διαβήτη τύπου ΙΙ στους ενηλίκους.
Όπως εξηγεί ο Δρ Γρογκουέλ «αυτό που είναι πολύ ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά με τις μεταλλάξεις αυτές εκδήλωσαν παχυσαρκία σε πολύ μικρή ηλικία και διαβήτη ως μεσήλικες. Αν και η ανακάλυψη δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ένα «μαγικό χάπι» για τη θεραπεία της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου ΙΙ, μπορεί να μας βοηθήσει στην αναγνώριση ομάδων και ατόμων με αυξημένο κίνδυνο.
Αν μπορέσουμε να εντοπίσουμε αυτούς που κινδυνεύουν σε νεαρή ηλικία, ίσως είναι πιθανόν να μπορούμε να πάρουμε προληπτικά μέτρα και να μειώσουμε το βάρος της παχυσαρκίας για το υπόλοιπο της ζωής του ατόμου.
Τεχνικά είναι εφικτό να ελέγξουμε τον πληθυσμό για μεταλλάξεις του ENPP1, ωστόσο δεν θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη πορεία εντοπισμού του προβλήματος. Θα ήταν καλύτερα να πάρουμε μέτρα όπως η ενθάρρυνση μείωσης των σακχάρων και των λιπαρών στα τρόφιμα από τις βιομηχανίες και η στροφή των οικογενειών προς τον αθλητισμό».