Ο «Άγνωστος Στρατιώτης» μπορεί να νικήσει την κυβέρνηση

Άγνωστος Στρατιώτης. Ένα κενοτάφιο αφιερωμένο σε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Στους Βαλκανικούς πολέμους, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των ναζί. Αφιερωμένο σε όσους βασανίστηκαν στις εξορίες και στα μπουντρούμια της χούντας αλλά και σε όσους σκοτώθηκαν στην Κύπρο το 1974.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης δεν έχει κομματική ταυτότητα. Δεν ανήκε σε κανένα. Είναι ο Έλληνας πολίτης, από το 1821 μέχρι σήμερα, που παλεύει για την ελευθερία του. Την αξιοπρέπεια του. Το δικαίωμα του να ζει ελεύθερος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη δευτερολογία του στη Βουλή, ανέφερε πως «από εδώ και στο εξής ορισμένες πράξεις, εκδηλώσεις, διαδηλώσεις, ακτιβισμοί, τσαντίρια, ταμπέλες, αυτά στον συγκεκριμένο χώρο, από εδώ και στο εξής, αυτού του είδους οι ακτιβισμοί σε αυτόν τον χώρο δεν θα επιτρέπονται».

Θέλοντας επί της ουσίας να σβήσει την ιστορία του Άγνωστου Στρατιώτη. Να τον φιμώσει. Να τον φυλακίσει και να σταματήσει να παλεύει. Να τον μετατρέψει από σύμβολο ελευθερίας σε σύμβολο αιχμαλωσίας.

Απέναντι στην έμπνευση Μητσοτάκη βρέθηκε ο ελληνικός λαός. Αυτός στον οποίο είναι αφιερωμένο το μνημείο.

Απέναντι στον Μητσοτάκη βρέθηκε σύσσωμη η αντιπολίτευση.

Απέναντι στον Μητσοτάκη βρέθηκε και ο Νίκος Δένδιας, ένας εκ των υπουργών του οποίου την υπογραφή φέρει η τροπολογία.

Ωστόσο ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο οποίος θα έχει από εδώ και στο εξής την πολιτική ευθύνη για τον αποκλεισμό του Μνημείου από την πραγματική του αποστολή, επιχείρησε να διαχωρίσει τη θέση του, έστω και διά της σιωπής.

Ο Δένδιας δεν πήγε στη Βουλή να υποστηρίξει την τροπολογία, ούτε καν με την παρυσία του. Υπέγραψε μεν, έστειλε ωστόσο τον Υφυπουργό Άμυνας να δώσει την απαιτούμενη παράσταση στα κυβερνητικά έδρανα.

Ο ίδιος προτίμησε μία δήλωση που να διαφυλάττει – κατά το δυνατό και υπό τις παρούσες συνθήκες – το πολιτικό του κεφάλαιο, διαχωρίζοντας τη θέση του από την κυβερνητική επιλογή. Καταρχήν στέλνοντας μήνυμα με την απουσία του από τη Βουλή και εν συνεχεία με τα όσα είπε την Τρίτη, ξεκινώντας από μία δήλωσε για την τροπολογία που επιδέχεται ερμηνειών.

Σε αυτή τη δήλωση ο Δένδιας έκανε λόγο για ένα Μνημείο το οποίο «ενώνει τους Έλληνες νυν και αεί» και σημειώνοντας ότι «το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσουν σαν αντικείμενο άσκησης πολιτικής και διχασμού της κοινωνίας. Στην κατεύθυνση αυτή θα κινηθούμε».

Ενώ τόνισε ότι «μετά την τραγωδία ο χώρος μπροστά από το Μνημείο συνδέθηκε με το καθολικό αίτημα της κοινωνίας για απόδοση δικαιοσύνης».

Συνέχισε τα «καρφιά» προς το Μέγαρο Μαξίμου και από το βήμα εκδήλωσης παρουσίασης του ημερολογίου του στρατού της περιόδου 1940-1941 που διοργάνωσε το ΓΕΣ, λέγοντας πως «η υπέρβαση που η ελληνική κοινωνία έκανε την περίοδο 40-41 είναι μια υπέρβαση που ξεπερνά την εθνική διάσταση. Διακηρύσσει μια άλλη θεώρηση της ανθρώπινης ζωής, η οποία χαρακτήριζε πολλούς νέους ανθρώπους τότε ανθρώπους που πίστευαν ότι το συλλογικό και το εθνικό υπερβαίνει κατά πολύ το ατομικό.  Και θα ήθελα να πω ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι απαραίτητη, απολύτως απαραίτητη και σήμερα».

Για να προσθέσει: «αλίμονο αν σε μια κοινωνία μικρή, ιδίως όπως η ελληνική κοινωνία, χάσουμε την αίσθηση της συλλογικότητας και της επιδίωξης του κοινού καλού ως υπέρτερου αγαθού. Νομίζω ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις συμβολίζουν με τον πιο καθαρό τρόπο ακριβώς αυτή την αίσθηση της εθνικής ενότητας και της επιδιώξης του υπέρτερου καλού».

Θα πει κανείς τι αξία έχουν οι δηλώσεις εφόσον υπέγραψε την τροπολογία και αν ακόμα περισσότερο την ψηφίσει την Τετάρτη. Ο καθένας ωστόσο κάνει τις υπερβάσεις που αντέχει… Και σε κάθε περίπτωση το μήνυμα ελήφθη από το Μαξίμου, ακόμα και αν κάποιοι θέλουν να κάνουν ότι δεν άκουσαν.

Στη στάση Δένδια το Μέγαρο Μαξίμου απάντησε πως η τροπολογία «θα γίνει νόμος του κράτους όσοι έχουν τη σχετική αρμοδιότητα θα κάνουν όσα προβλέπει η συγκεκριμένη διάταξη για να περιφρουρήσουν την εφαρμογή της» υπενθυμίζοντας ότι τα επτά συναρμόδια υπουργεία έδειξαν εμπράκτως τη στάση τους υπογράφοντας την.

Ωστόσο δεν είναι μόνο ο Δένδιας που αντιδρά, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το in. Αφού και άλλοι συνεργάτες του πρωθυπουργού προειδοποίησαν το Μαξίμου για το γεγονός ότι η τροπολογία μόνο ζημιά μπορεί να φέρει στην κυβέρνηση. Σημείωναν δε ότι ο Μητσοτάκης μάλλον υπέκυψε στους νεοφιλελεύθερους οπαδούς του «νόμος και τάξη», χωρίς να υπολογίζουν το διχασμό στην κοινωνία και τις αντιδράσεις, ενώ τόνιζαν ότι στο τέλος η κυβέρνηση θα έρθει αντιμέτωπη πέρα από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και με το γεγονός ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να εφαρμόσει την εν λόγω τροπολογία.

Η τροπολογία έδειξε τον φόβο του Μαξίμου στον αγώνα ενός πατέρα για τη δικαίωση του παιδιού του. Τον αγώνα του Πάνου Ρούτσι. Έναν αγώνα που δεν μπόρεσε να φιμώσει.

Επιχειρεί να κάνει τον Άγνωστο Στρατιώτη μία απαγορευμένη ζώνη για το λαό και να αντιστρέψει το λόγο ύπαρξης του.

Γιατί αν ήταν ειλικρινής θα γνώριζε ότι η ανάδειξη της σημασίας του Μνημείου είναι ακριβώς η ελευθερία να αγωνίζεσαι και να διαδηλώνεις για τα δίκαια του λαού.

Σε αυτό που στην πραγματικότητα θέλει το Μέγαρο Μαξίμου να βάλει φρένο.

Και όμως αυτή μπορεί να είναι η αρχή του τέλους της αλαζονείας, μέσα από τους λαϊκούς αγώνες που θέλουν να φιμώσουν. Αφού ο «Άγνωστος Στρατιώτης» είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει την οποιαδήποτε κυβέρνηση.

«Κάτι μ’ αρρωσταίνει σ’ αυτή την πολιτεία

Και παίρνω σβάρνα τα φαρμακεία

Νιώθω για σένα κάτι τρομερό

Και ήρθε η ώρα να στο πω

ΕΛ.Σ.Α. σε φοβάμαι ΕΛ.Σ.Α σ’ αγαπώ

Μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό

Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή

Ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή

ΕΛ.Σ.Α. σε φοβάμαι σαν φωνή κυρίου»…

Την Τρίτη πέθανε ο Διονύσης Σαββόπουλος, ενώ η ΕΛ.Σ.Α. ετοιμάζεται να γυρίσει στους δρόμους της Αθήνας…