Ο θαρραλέος, ιδιοφυής και αγαπησιάρης σκύλος της φυλής Weimaraner

Ένας σκύλος της φυλής Weimaraner αναζητά τα χάδια των ανθρώπων του και αναπτύσσει ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Και όταν αντιληφθεί ότι η οικογένειά του βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν θα διστάσει να την προστατεύσει. Γι΄αυτό τον αποκαλούν «αυτοκόλλητο». Όπως και «ασημένιο φάντασμα», επειδή διαθέτει ξεχωριστό ασημένιο τρίχωμα και συλλαμβάνει με εξαιρετική δεξιοτεχνία (αθόρυβα) τα θηράματά του.

Χαρακτήρας/προσωπικότητα

«Ο σκύλος της φυλής Weimaraner είναι έξυπνος, ενεργητικός, χαδιάρης και αγαπησιάρικος. Είναι προστατευτικός και γενναίος με αυτούς που αγαπά, και δεν θα κάνει πίσω αν καταλάβει ότι οι δικοί του άνθρωποι κινδυνεύουν.
Προτιμά τα ζεστά κλίματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα πηγαίνει καλά και στο κρύο. Όχι, όμως, στο πολύ κρύο», διευκρινίζουν οι εκτροφείς, Λίνα Πετσίτη και Ηλίας Σωφρονάς.

Επισημαίνουν ότι είναι ένας σκύλος που θέλει άσκηση για να μπορεί να είναι ήρεμος στο σπίτι: να δουλεύεται το μυαλό και το σώμα του. Είναι εκπαιδεύσιμος, ειδικά με λιχουδιές.

Λόγω του κυνηγετικού ενστίκτου του Weimaraner θα πρέπει στη βόλτα να είναι πάντα με λουρί, καθώς μπορεί να κυνηγήσει άλλα ζώα

Η εκπαίδευση ενός σκύλου Weimaraner θα πρέπει να ξεκινά από τη νεαρή του ηλικία, έτσι ώστε να είναι ισορροπημένος στο μέλλον

«Με ξένους μπορεί να είναι επιφυλακτικός ή ντροπαλός, όμως όχι επιθετικός. Για τους ανθρώπους που γνωρίζουν, είναι απλά μοναδικός», τονίζουν οι εκτροφείς.

Ο σκύλος της φυλής Weimaraner, σύμφωνα με τους εκτροφείς, δένεται πολύ με τον κηδεμόνα του. Δεν του αρέσει η μοναξιά και γι’ αυτό μπορεί να υποφέρει από το άγχος του αποχωρισμού. Δεν είναι τυχαίο, που λέγονται και σκυλιά «αυτοκόλλητα».

Λόγω του κυνηγετικού ενστίκτου του Weimaraner, επισημαίνουν οι εκτροφείς, θα πρέπει στη βόλτα να είναι πάντα με λουρί, καθώς μπορεί να κυνηγήσει άλλα ζώα.

Κοινωνικοποίηση

Εάν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά από τη νεαρή του ηλικία, σύμφωνα με τους εκτροφείς, μπορεί να τα πάει καλά με τα παιδιά. Αλλά θα ήταν καλύτερα να συμβιώνει με παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω. Κι αυτό γιατί ένα μικρότερο παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει απόλυτα τα σημάδια που θα δείξει ένας σκύλος, όπως αν κουράστηκε, θύμωσε, ή απλά δεν θέλει να παίξει άλλο. Και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα πρέπει να μένουν ποτέ χωρίς επίβλεψη – όχι επειδή πρόκειται για έναν επικίνδυνο σκύλο.

«Επίσης, αν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά, θα έχει καλές σχέσεις και με τους άλλους σκύλους, όλων των μεγεθών, ακόμα και με μικρότερα σε μέγεθος ζώα. Διαφορετικά, μπορεί να τα περάσει για θήραμα», υπογραμμίζουν οι εκτροφείς.

Εκπαίδευση

Η κοινωνικοποίηση, όπως υποστηρίζουν οι εκτροφείς, είναι «το Α και το Ω», όπως και σε κάθε φυλή. Η εκπαίδευση ενός σκύλου Weimaraner θα πρέπει να ξεκινά από τη νεαρή του ηλικία, έτσι ώστε να είναι ισορροπημένος στο μέλλον.

«Επειδή είναι πολύ έξυπνος, θα πρέπει να είμαστε σταθεροί, ώστε να μην πάρει το πάνω χέρι. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εκπαίδευση του δεν θα γίνεται με αγάπη και επιβράβευση: είτε λεκτική, είτε με λιχουδιές ή παιχνίδι.
Επίσης, ο χρόνος που θα του αφιερώνουμε πρέπει να είναι ποιοτικός. Δηλαδή, να δουλεύουμε το μυαλό και το σώμα του, καθώς δεν είναι μόνο σκύλος του καναπέ.
Είναι ένας σκύλος που μαθαίνει γρήγορα και του αρέσει να δουλεύει.
Με σωστή κοινωνικοποίηση, μπορεί να γίνει τέλειο μέλος για μια οικογένεια», τονίζουν οι εκτροφείς.

Υγεία

Όπως όλες οι καθαρόαιμες φυλές, σύμφωνα με τους εκτροφείς, έτσι και αυτή έχει κάποιες κληρονομικές γενετικές παθήσεις.

Οι DNA παθήσεις εξετάζονται μια φορά στη ζωή του σκύλου. Για τη σχετική εξέταση λαμβάνεται δείγμα σάλιου ή αίματος, το οποίο στέλνεται σε επίσημα εργαστήρια του εξωτερικού.

Οι DNA παθήσεις είναι:

● Degenerative Myelopathy

● Spinal Dysraphism

● Hyperuricosuria

● Chondrodysplasia and Dystrophy

● Ηypomyelination

Οι μελλοντικοί γεννήτορες, εκτός από αυτές τις DNA παθήσεις, θα πρέπει να εξετάζονται και για:

● Εξάρθρωση επιγονατίδας – PATELLAR LUXATION (κάθε χρόνο)
● Δυσπλασία ισχίων και αγκώνων (συνήθως εξετάζεται 15-20 μηνών)
● Παθήσεις των ματιών σε πιστοποιημένο οφθαλμίατρο (κάθε χρόνο)
● Έλεγχο καρδιάς (Doppler)

Ωστόσο, με την επιλεκτική εκτροφή, όπως επισημαίνουν οι εκτροφείς, έχουμε καταφέρει να έχουμε υγιέστατα δείγματα της φυλής!

Περιποίηση/ Φροντίδα

Σύμφωνα με τους εκτροφείς, ένα Weimaraner, είτε είναι λειότριχο είτε μακρύτριχο, θέλει μπάνιο μία φορά στις 15-20 μέρες, ή και μια φορά το μήνα. Γενικά χάνει ελάχιστο τρίχωμα. Αν, όμως, χρησιμοποιούμε υψηλής ποιότητας σαμπουάν, αλλά και υψηλής ποιότητας τροφή, μπορούμε να αποφύγουμε, σε μεγάλο βαθμό, την πτώση της τρίχας. Καλό είναι, να το βουρτσίζετε δύο φορές την εβδομάδα.

Μορφολογία / Τρίχωμα/ Χρωματισμοί

Το ύψος στα θηλυκά κυμαίνεται από 57cm έως 65cm και το βάρος τους από 25 έως 35 κιλά.
Το ύψος στα αρσενικά κυμαίνεται από 59cm έως 70cm και το βάρος τους από 30 έως 40 κιλά.
Το τρίχωμα της φυλής Weimaraner έχει δύο είδη: το λειότριχο και το μακρύτριχο. Το λειότριχο είναι πυκνό και λείο, χωρίς καθόλου υπόστρωμα. Το μακρύτριχο είναι μαλακό και λείο, ή ελαφρώς κυματιστό, με ή χωρίς υπόστρωμα. Επιτρέπεται μια λευκή κηλίδα στο στήθος.

Οι αποδεκτοί χρωματισμοί είναι: ασημένιο, γκρι του ποντικού και αποχρώσεις αυτών. Το χρώμα μπορεί να είναι πιο ανοιχτό στο πρόσωπο και τα αυτιά.

Πέντε συμβουλές από τους εκτροφείς

1. Ο σκύλος της φυλής Weimaraner δεν είναι καλή επιλογή για έναν αρχάριο. Το Βαϊμαράνερ θέλει έμπειρο κηδεμόνα.
2. Κατάλληλος κηδεμόνας για ένα Weimaraner είναι εκείνος που έχει σκοπό να ασχοληθεί σοβαρά και υπεύθυνα. Να είναι φυσιολάτρης, να αγαπά τα κυναθλήματα και το τρέξιμο, και όχι μόνον τον καναπέ.

Ο εκτροφέας της φυλής, Ηλίας Σωφρονάς

3. Κατά την περίοδο της ανάπτυξής του δεν πρέπει να έχει υπερβολικό βάρος, να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκάλες. Όπως και να τρέχει και να παίζει σε πατώματα που γλιστράνε, γιατί δεν είναι καλό για τις αρθρώσεις του.
4. Του αρέσει να ζει μέσα στο σπίτι, αρκεί να μπορεί να εκτονώνει την ενέργειά του σε σωστά περιφραγμένους χώρους.
5. Είναι ένας σκύλος που αγαπά πολύ την οικογένειά του.

Ιστορία της φυλής

Σε ό,τι αφορά την ιστορία της φυλής Weimaraner, οι εκτροφείς μας ενημερώνουν:

«Η ιστορία του σκύλου Weimaraner ξεκινάει στις αρχές του 19ου αιώνα σε ένα μέρος που λεγόταν Weimar, στη σημερινή Γερμανία. Ήθελαν έναν σκύλο μεγαλόσωμο, για να κυνηγάει μεγάλα θηράματα όπως ελάφια, αρκούδες και λύκους. Όταν όμως, το φυσικό περιβάλλον άρχισε να περιορίζεται και να ζώα να μειώνονται, άρχισαν να τον χρησιμοποιούν για μικρότερα θηράματα: αλεπούδες, πουλιά και λαγούς.
Επιθυμούσαν έναν σκύλο έξυπνο, γενναίο, γρήγορο, με οξεία όσφρηση και αντοχή.
Έναν σκύλο που να είναι περίφημος κυνηγός τη μέρα, αλλά πιστός και πολύ δεμένος με τον κηδεμόνα του το βράδυ.

Οι σκύλοι Weimaraner δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για βασιλιάδες, και δεν επιτρεπόταν να έχει έναν τέτοιο σκύλο ο καθένας.

Το 1897 το Weimaraner Club της Γερμανίας άρχισε να έχει υψηλά στάνταρντ για την εκτροφή της φυλής. Για πολλά χρόνια οι Γερμανοί ήταν πολύ προστατευτικοί και επιφυλακτικοί για το που θα δώσουν τα σκυλιά. Για παράδειγμα, στην Αμερική έστελναν τα σκυλιά στειρωμένα, για να μπορούν να ελέγχουν τον πληθυσμό τους.

Το 1920 οι αμερικανοί εκτροφείς έκαναν ξανά προσπάθεια να εισάγουν εκτροφικά σκυλιά, αλλά πάλι οι Γερμανοί τους έστειλαν δύο στειρωμένα.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η εκτροφή στην Γερμανία άρχισε να έχει δυσκολίες, πολλοί εκτροφείς έστειλαν τα σκυλιά τους στην Αμερική για να σωθούν. Οι φαντάροι που επέστρεφαν, έφερναν μαζί τους Weimaraner, κι έτσι έγιναν πολύ διάσημα.

Επειδή πολλοί ήθελαν να αποκτήσουν ένα Weimaraner, άρχισε η κακής ποιότητας εκτροφή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων στη συμπεριφορά, αλλά και στην υγεία του.

Επιλεκτική εκτροφή

Όμως, το 1990 οι εκτροφείς άρχισαν, ξανά, την επιλεκτική εκτροφή, έτσι ώστε να αναδείξουν τα χαρίσματα αυτής της μοναδικής φυλής. Και κατάφεραν, για μια ακόμα φορά, να την κάνουν διάσημη.

Ο χαρακτηρισμός «ασημένιο φάντασμα» προκύπτει από το μοναδικό του χρώμα και το απόκοσμο βλέμμα του (καθώς τα μάτια του έχουν περίεργο χρωματισμό), και την ικανότητά του να γίνεται αθόρυβος στη διάρκεια του κυνηγιού.