Ας είναι βέβαιη η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη ότι τις γραμμές αυτές δεν τις χαράζει ένας εχθρός της βασιλείας ούτε και ένας άνθρωπος από εκείνους που φαντάζεται κάπως δηλητηριώδεις. Το λέω αυτό, επειδή κάποτε, βασίλισσα της Ελλάδος ούσα, συγκινήθηκε απ’ τις εκδηλώσεις του «αγνού λαού» στην επαρχία και δήλωσε ότι οι όφεις ενεδρεύουν μόνο στην Αθήνα.
Ας είναι βέβαιη ότι αν όφεις υπάρχουν —εγώ δεν το πιστεύω— πάντως δεν είμαι εκ των όφεων. Μόνο που επιθυμώ ζωηρότατα, εφ’ όσον θεωρώ εκ των πραγμάτων και χρήσιμη την βασιλεία στην Ελλάδα, η βασιλεία αυτή να μην είναι τύπου Μέσης Ανατολής, αλλά συγχρονισμένη, τύπου ευρωπαϊκού. Αν ήταν έξαφνα όπως του συμπέθερου της Δανίας, θα την χειροκροτούσα ασυζητητί. Επειδή θ’ ανταποκρινόταν και στις ειδικές συνθήκες της Ελλάδας και στο δημοκρατικό πνεύμα της εποχής μας, αλλά και στην περηφάνεια του λαού μας.
Γιατί, όμως, προκειμένου ν’ ασχοληθώ με τέτοιο θέμα, προβάλλω τ’ όνομα της βασιλομήτορος Φρειδερίκης; Διότι επί μέρες τώρα —κυρίως απ’ τις 15 Ιουλίου (σ.σ. του έτους 1965) και πέρα— δίνει και παίρνει στα στόματα του κόσμου η βασιλομήτωρ. Αν βγάλουμε απ’ την μέση τον αξιοθρήνητο ποιητή κ. Νόβα (σ.σ. ο τότε πρωθυπουργός, Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας, 1894-1987), η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη καλύπτει ένα μέγιστο μέρος των σχολίων του κόσμου — που την θεωρεί σαν κύριο πρόσωπο ή μάλλον πρωταγωνίστρια του δράματος τής παραπάνω μοιραίας ημερομηνίας. Να μη θεωρηθή, παρακαλώ, ανευλάβεια, αλλά νομίζω υποχρέωσή μου να μεταφέρω τους ευγενέστερους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται ο λαός:
— Αυτή φταίει!
— Αυτή, η Φρειδερίκη!
— Αυτή τα κάνει όλα!
Προσωπικά, ομολογώ με κάθε ειλικρίνεια, δεν έχω ίχνος ιδέας αν έπαιξε η βασιλομήτωρ κανένα ρόλο στην αποπομπή και το πραξικόπημα της 15 Ιουλίου. Ούτε, όμως, και εκείνοι που αναφέρουν τ’ όνομά της —συχνότατα με ιλιγγιώδη ανευλάβεια— είναι σε θέση να δώσουν καμμιά πληροφορία που να δικαιολογή τους τόσο επίμονους ισχυρισμούς τους. Καταντά, συνεπώς, πολύ περίεργο το φαινόμενο: Πώς συμβαίνει τόσες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να θεωρούν πρωταγωνίστρια εκείνην που δεν είδαν ούτε μια στιγμή επάνω στην σκηνή και για το είδος του ρόλου της οποίας δεν έχουν ούτε την ελάχιστη ιδέα; Πώς μιλούν όλοι για την βασιλομήτορα Φρειδερίκη και θεωρούν τον κ. Νόβα σαν μια χάρτινη φιγούρα του «Θεάτρου Σκιών» που πρόβαλε, ξαφνικά, η βασιλομήτωρ επάνω στο πανί;
Μια εξήγηση είναι, ίσως, ότι μια μερίδα του Τύπου μνημονεύει επί χρόνια τώρα τ’ όνομα της βασιλομήτορος Φρειδερίκης, συνδυάζοντάς το πάντα με διαβούλια και παρασκηνιακές δραστηριότητες. Γιατί, όμως, ο Τύπος ασχολήθηκε τόσο πολύ και ασχολείται με την βασιλομήτορα; Τι έχει μαζί της; Ποιο αμπελοχώραφο θα είχε να μοιράση με τους εκδότες των εφημερίδων αλλά και τους απλούς επαγγελματίες δημοσιογράφους, ειδικά η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, ώστε να της ρίχνονται τόσο πολύ και να την αναγκάζουν να μιλά για δηλητηριώδεις όφεις;
Και να ήσαν μονάχα οι δημοσιογράφοι της Ελλάδας! Τα βαρύτερα σχόλια εις βάρος της προέρχονται απ’ τους ξένους δημοσιογράφους και τις ξένες εφημερίδες, που την θεωρούν πέτρα σκανδάλου στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Δίνει και παίρνει τ’ όνομά της εις τας Ευρώπας και τας Αμερικάς όταν γίνεται λόγος για την μικρή τούτη χώρα, που τόσο αναστατώνεται κάθε φορά, πολύ συχνά δε από τα παρασκήνια του παλατιού.
Θα δεχόμουν ευχαρίστως ότι άδικα είναι όλα αυτά, ότι άδικα κατηγορείται η βασιλομήτωρ σαν μια φιλόδοξη γυναίκα που θέλει ν’ ανακατεύεται παντού, ότι είναι εντελώς ξένη προς κάθε πολιτική φιλοδοξία και δραστηριότητα, ότι είναι πέρα για πέρα αθώα και δεν ασχολείται παρά μονάχα με την βασιλική της οικογένεια και τα παιδιά της ή έστω και με την φιλανθρωπία, αλλά αυτό δεν θα έλυνε καθόλου την απορία. Αν στ’ αλήθεια ήταν έτσι, τότε γιατί αυτός ο κατατρεγμός; Γιατί το κυνήγι στους δρόμους του Λονδίνου και γιατί η επιμονή της —τότε— να ξαναπάη στο Λονδίνο με τον αείμνηστο Βασιλέα Παύλο; Γιατί οι αντιρρήσεις του κ. Καραμανλή και η εκδίωξή του απ’ την εξουσία;
Γιατί —αργότερα— άξια του μεγαλυτέρου σεβασμού όλων (επειδή ήταν χήρα ολίγων, μόλις, μηνών) είχε δεχτή τόσο ομαδικά τα πυρά του Τύπου, ώστε ν’ αναγκασθή να προσέλθη ικέτις στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Παπανδρέου και να ζητήση προστασία με τις γνωστές εκείνες, όλο παράπονο, επιστολές;
Ο δε Γεώργιος Παπανδρέου, αλλοίμονο, μεγαλόψυχος στις εκκλήσεις, ενώ είχε δηλώσει «Θα της τα πάρω όλα!», εν τέλει όχι μονάχα της τα έδωσε όλα, αλλά και περισσότερα απ’ όσα είχε: Έκανε νόμο προστασίας της βασιλομήτορος, χάρις στον οποίον κινδυνεύουμε να πάμε στην φυλακή εμείς, καθώς φωνάζουμε για την σημερινή αποπομπή του και την θρυλούμενη συμμετοχή της ευγνωμονούσης βασιλομήτορος Φρειδερίκης!
Έχει κάνει, βλέπετε, και τις ατσαλωσύνες του —λόγω υπερβαλλούσης μεγαλοψυχίας— ο λαοπρόβλητος απόβλητος του παλατιού. Αλλά άλλη ιστορία είναι αυτή και άλλη η ανέντιμη συνωμοσία των συνεργατών του.
Συνελόντι ειπείν, κάτι συμβαίνει με την βασιλομήτορα Φρειδερίκη. Τι ακριβώς, όπως το είπα, δεν το ξέρω. Η ίδια, όμως, θα το ξέρη ασφαλώς, και σαν γυναίκα ευφυέστατη που είναι —περί αυτού καμμιά αμφιβολία— θα πρέπει να φροντίση εγκαίρως να το θεραπεύση. Γνωστό τυγχάνει ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Είναι δε πάρα πολύς ο καπνός που περιβάλλει την βασιλομήτορα.
Ας είναι βέβαιη η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη ότι τις γραμμές αυτές δεν τις χαράζει ένας όφις. Ένας αμνός άκακος είναι ο γράφων, αμνός όμως που αίρει τις πεποιθήσεις και τα αισθήματα εκατοντάδων χιλιάδων τιμίων και αξιοπρεπών Ελλήνων. Και δεν μιλά για το κακό της βασιλομήτορος αλλά για το καλό της.
*Κείμενο του Δημήτρη Ψαθά αφιερωμένο στη φοβερή και τρομερή Φρειδερίκη. Είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Πέμπτη 29 Ιουλίου 1965, κατά τη διάρκεια της ταραχώδους περιόδου που έμεινε στην ιστορία ως «Ιουλιανά» (παραίτηση Γεωργίου Παπανδρέου και συγκρότηση της λεγόμενης κυβέρνησης των αποστατών).
Η Φρειδερίκη, βασίλισσα των Ελλήνων από το 1947 έως το 1964 και εν συνεχεία (μετά το θάνατο του συζύγου της, βασιλιά Παύλου) βασιλομήτωρ (επί βασιλείας του τέκνου της, Κωνσταντίνου Β’), απεβίωσε στις 6 Φεβρουαρίου 1981, ημέρα Παρασκευή, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, σε ηλικία 64 ετών (είχε γεννηθεί στις 18 Απριλίου 1917).
Ενας μυθικός σκόρερ από τις παράγκες της Δραπετσώνας οδήγησε τον Ολυμπιακό σε αλλεπάλληλες επιτυχίες και αναδείχθηκε με το πάθος και την παρουσία του σε σύμβολο της ταυτότητας του συλλόγου
Βασισμένο στο βιβλίο του Διονύση Μπουγά, «Το Νόημα της Ζωής» είναι μια μαύρη κωμωδία, σε ένα ραντεβού με τον εαυτό μας. Στο Από Μηχανής Θέατρο, έως τις 3 Απριλίου.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Σάββατο 15.03.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/03/pexels-djiyvlom-20242215-600x400.jpg)
