Όταν η Άννα Γουίντουρ άφησε τον Marc Jacobs να κάνει τη δουλειά της στη Vogue

Ήταν τέλη της άνοιξης και η Άννα Γουίντουρ, η διαβόητα αποφασιστική διευθύντρια της Vogue, ήταν σε αδιέξοδο. Αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη κατάσταση γι’ αυτήν.

Αλλά οι προεδρικές εκλογές την είχαν βάλει σε δύσκολη θέση, τουλάχιστον όσον αφορά το τεύχος Δεκεμβρίου.

Έπρεπε να φτιάξει ένα περιοδικό σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα και να το δημοσιεύσει σε μια άλλη. Τι έπρεπε να κάνει;

«Σκέφτηκα ότι θα είναι μια πολύ συναισθηματική περίοδος», είπε. «Νομίζω ότι όλοι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω».

Ακολούθησε το παράδειγμα της γαλλικής Vogue

Άλλες Vogue, όπως η γαλλική Vogue και η βρετανική Vogue, είχαν φιλοξενήσει «καλεσμένους» art director στο παρελθόν. Η Άννα Γουίντουρ πάντα, όπως είπε, ήταν εντυπωσιασμένη από τη γαλλική Vogue που δημιούργησε ο David Hockney το 1985.

Περιελάμβανε κι ένα πορτρέτο που έκανε της Βρετανίδας σχεδιάστριας Celia Birtwell για το εξώφυλλο.

Έτσι αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ στο παρελθόν: Παρέδωσε τη δική της Vogue σε κάποιον άλλον. Ο σχεδιαστής Marc Jacobs θα έμπαινε μεταφορικά στα Manolos της για ένα και μοναδικό τεύχος.

Άλλες Vogue, όπως η γαλλική Vogue και η βρετανική Vogue, είχαν φιλοξενήσει «καλεσμένους» art director στο παρελθόν

Το τεύχος Δεκεμβρίου της Vogue δια χειρός Marc Jacobs

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs)

Το αποτέλεσμα είναι online αυτή την εβδομάδα και θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα στις 26 Νοεμβρίου

Πιο ακανθώδες από τη συνηθισμένη Vogue, περιλαμβάνει συμμετοχές από ονόματα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στο παρελθόν για το περιοδικό.

O θεατρικός συγγραφέας Jeremy O. Harris, ο οποίος έγραψε για τον πόνο του να φοράς κορσέ ή, στην περίπτωση του καλλιτέχνη Gregory Crewdson, ο οποίος φωτογράφισε τον Jacobs στο σπίτι του Frank Lloyd Wright σε ένα κλίμα χιτσκοκικού ζόφου.

Ιδού πώς συνέβη η πρόταση μεταξύ Άννας Γουίντουρ και του Marc Jacobs -με επιχειρήματα, μαθήματα, παθήματα και γέλια. Η συζήτηση για τους New York Times έχει υποστεί επεξεργασία και συμπύκνωση.

Άννα Γουίντουρ: Ζήτησα από τον Marc να το κάνουμε κατά τη διάρκεια του γεύματος. Πάντα τρώμε μεσημεριανό στο Balthazar, και τα γεύματά μας είναι πολύ γρήγορα.

Marc Jacobs: Πήραμε δύο στήθη κοτόπουλου. Εγώ έφαγα πουρέ πατάτας, η Άννα όχι. Είχαμε καιρό να βρεθούμε. Δεν υπήρχε τίποτα στη μέρα μας που να προμήνυε τι θα ακολουθούσε, αλλά ήμασταν στη μέση μιας πολύ ωραίας συζήτησης, και τότε βγαίνει ένας φάκελος. Η Άννα λέει: «Το έφτιαξα αυτό για σένα. Είναι ένα είδος mood board για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει η θεματολογία σου, αν θέλεις να το κάνεις αυτό». Ήμουν κάπως σοκαρισμένος.

A.Γ.: Δεν υπήρχε ποτέ κανένας άλλος στο μυαλό μου. Αν είχε πει όχι, θα είχα ακολουθήσει άλλη διαδρομή, όχι σε άλλο πρόσωπο.

Μ.J.: Ήμουν πολύ φοβισμένος. Πραγματικά φοβήθηκα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το πω. Έχω αυτή την τρομερή συνήθεια να ακούω αυτές τις φωνές στο κεφάλι μου, οι οποίες είναι σαν: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Δεν ξέρεις πώς να το κάνεις αυτό». Αλλά σκέφτηκα ότι το χειρότερο θα ήταν να μετανιώσω που δεν το έκανα.

-Είχατε από την αρχή μια ιδέα για το τι θέλατε να συμπεριλάβετε;

Μ.J.: Το αρχικό μου ένστικτο ήταν ότι πρέπει να κάνουμε κάτι που να εξυμνεί τη μόδα, να εξυμνεί τη δημιουργικότητα. Καταλήξαμε σε ένα μεγάλο πρότζεκτ για τον χορό ως ελευθερία, πειθαρχία και έκφραση. Σκέφτηκα όντως τη χρονική στιγμή του θέματος και των εκλογών και ότι θα μπορούσε να μοιάζει σαν να παίζουμε ενώ καίγεται η Ρώμη.

Α.Γ.: Όταν γευματίσαμε, μιλούσαμε για την τέχνη, τον κινηματογράφο, το θέατρο, τη μουσική. Και για τα νύχια, προφανώς. Όλα τα πράγματα για τα οποία ενδιαφέρεται ο Marc.

Μ.J.: Η Άννα έλεγε συνέχεια, «Σπρώξε το, σπρώξε το. Δώσ’ του να καταλάβει». Σκέφτηκα, εννοεί πραγματικά να το σπρώξω ή εννοεί να το σπρώξω προς τη δική της κατεύθυνσή της;

«Ήθελα να δω τον κόσμο του Marc. Είναι περιεκτικός. Υπάρχουν θαυμάσιοι σχεδιαστές που έχουν λίγο πιο – πώς να το πω; – διορατικότητα στο πώς δημιουργούν» – Άννα Γουίντουρ

Δύο καρέ για μία Vogue 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs)

-Είχατε κάποιες, ας τις πούμε ζωηρές, διαφωνίες σχετικά με το περιεχόμενο;

M.J.: Είχαμε δύο, ένα πολύ μικρό και ένα μεγάλο θέμα.

Α.Γ.: Συνειδητοποίησα στην αρχή ότι ο Marc έβλεπε το περιοδικό όπως βλέπει μια επίδειξη μόδας.

Μ.J.: Όταν παρουσιάζεις μια συλλογή, είναι μια φαντασίωση που υπάρχει μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα με συγκεκριμένο τρόπο, για μια πολύ μικρή ομάδα ανθρώπων. Έτσι, δυσκολευόμουν να σκεφτώ ότι το περιοδικό απευθυνόταν σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τους 300 ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τη μόδα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Για παράδειγμα, σκέφτηκα ότι τα πάντα θα έπρεπε να φωτογραφίζονται σε στούντιο. Με αυτόν τον τρόπο εστιάζεις στο ίδιο το αντικείμενο. Σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι της μόδας θα το λατρέψουν αυτό. Αλλά η Άννα δεν αγαπάει το στούντιο. Μου υπενθύμισε ότι ίσως υπάρχει ένα ελαφρώς μεγαλύτερο κοινό για τη Vogue απ’ ό,τι για την επίδειξη του Marc Jacobs.

Α.Γ.: Έπρεπε να του εξηγήσω ότι καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ένα σόου μόδας είναι καλύτερο όταν κουβαλάει ένα μήνυμα που αποδίδεται με σαφήνεια, αλλά με αυτό που κάνουμε εμείς, είναι καλύτερο να έχουμε ρυθμό και μια προσέγγιση σαν να βρισκόμαστε σε κυλιόμενο λόφο.

Μ.J.: Εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν όλες οι φωτογραφήσεις στο στούντιο.

-Εντάξει, αυτό είναι το ένα θέμα. Ποια ήταν η άλλη διαφωνία;

Μ.J.: Όταν μιλήσαμε για το ποιος θα έπρεπε να είναι στο εξώφυλλο, η πρώτη μου σκέψη ήταν η Άννα. Και η Άννα με κοίταξε και μου είπε: «Προχώρα».

-Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο εξώφυλλα, και τα δύο με την Κάια Γκέρμπερ: ένα από την καλλιτέχνιδα Anna Weyant και ένα από τον φωτογράφο Steven Meisel, στο οποίο φοράει ένα φόρεμα από την τελευταία συλλογή του Marc. Υπάρχει επίσης ένα ολόκληρο θέμα με την Κάια να φοράει κομμάτια από τη συλλογή, καθώς και ένα άρθρο για το σπίτι του Marc και ένα άλλο για την επίσκεψη στο Met με τον Marc. Η πρόθεση ήταν να φωτίσετε τόσο πολύ τον Marc;

Μ.J.: Αυτή ήταν εντελώς ιδέα της Άννας. Εγώ ήμουν ανήσυχος γι’ αυτό. Ένιωθα ότι δεν έπρεπε να υπάρχει το πολύς εαυτός μου εκεί μέσα. Και ένιωσα ότι δεν μπορούμε να καλύψουμε μόνο τους έξι αγαπημένους μου σχεδιαστές. Η δουλειά μου εδώ είναι να είμαι λίγο πιο ανοιχτόμυαλος. Επίσης, δεν ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με την ιδέα του σπιτιού μου.

Α.Γ.: Ήθελα να δω τον κόσμο του Marc. Είναι περιεκτικός. Υπάρχουν θαυμάσιοι σχεδιαστές που έχουν λίγο πιο – πώς να το πω; – διορατικότητα στο πώς δημιουργούν. Αλλά πάντα αισθάνομαι ότι χωρίς τον Marc δεν θα υπήρχε τίποτα, ότι όλα είναι μέρος της δημιουργικής του διαδικασίας. Έλεγα συνέχεια: «Ας κάνουμε το σπίτι, ας κάνουμε το σπίτι».

Μ.J.: Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να είμαι εντάξει με αυτό. Δεν πίστευα πραγματικά μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Gregory θα έλεγε ναι. Έχει αρνηθεί να κάνει κάτι τέτοιο στο παρελθόν. Η εικόνα είναι ίσως η πιο μη Vogue φωτογραφία στο τεύχος.

Η Άννα έλεγε συνέχεια, «Σπρώξε το, σπρώξε το. Δώσ’ του να καταλάβει». Σκέφτηκα, εννοεί πραγματικά να το σπρώξω ή εννοεί να το σπρώξω προς τη δική της κατεύθυνσή της; – Marc Jacobs

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs)

-Είναι πολύ τρομακτική.

Α.Γ.: Αλλά ήταν καταπληκτική. Με έκανε να σκεφτώ ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε περισσότερα ρίσκα.

Μ.J.: Υπήρχε και μια άλλη εικόνα που μου άρεσε πολύ και η Άννα δεν μπορούσε να την κατανοήσει. Ήταν στο θέμα του χορού. Ένα μοντέλο δημιουργούσε όλα αυτά τα παραμορφωμένα, σχεδόν γκροτέσκα πρόσωπα. Δεν ήταν ελκυστικό, αλλά αφορούσε αυτό το είδος του πρωτοποριακού χορού. Αλλά η Άννα δεν μπορούσε να το καταλάβει. Απλά δεν μπορούσε.

-Μιλώντας για εικόνες, πώς κάνατε την τελευταία λήψη, τον σκύλο που φοράει ένα βραχιόλι Chanel ως κολάρο; Και το όνομά του ήταν όντως Carl με C, όχι με Κ;

Μ.J.: Κοιτάξαμε πολλά σκυλιά. Η πρώτη παρτίδα δεν μου άρεσε καθόλου. Μετά καταλήξαμε σε μια ράτσα – το Brussels Griffon. Αυτό που ερωτεύτηκα ήταν στη Ρωσία, οπότε δεν μπορούσαμε να το έχουμε. Τότε βρήκαμε έναν τοπικό ήρωα. Αλλά είχαμε κάποιες ιδέες που δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, και αυτό με απογοήτευσε.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Marc Jacobs (@themarcjacobs)

-Δώστε μου μερικά παραδείγματα.

Μ.J.: Ένας σκύλος που θέλαμε δεν ήταν διαθέσιμος, και στη συνέχεια ο φωτογράφος που επρόκειτο να τον τραβήξει έχασε το ενδιαφέρον του. Όλες οι ακυρώσεις και οι μετακινήσεις… Ειλικρινά, θα έχανα το μυαλό μου.

Α.Γ.: Αυτό συμβαίνει συνέχεια – δεν βρίσκεις το μοντέλο που θέλεις, το ρούχο δεν εμφανίζεται ποτέ, δεν μπορείς να πάρεις τα δικαιώματα της μουσικής. Στην πραγματικότητα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Συχνά καταλήγεις σε ένα καλύτερο σημείο από αυτό που σκεφτόσουν.

Μ.J.: Αυτό μπορεί να είναι απολύτως φυσιολογικό για τους ανθρώπους που εργάζονται καθημερινά σε ένα περιοδικό, αλλά για μένα δεν ήταν φυσιολογικό. Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που, μετά από μια εκπομπή, βρίσκει όλα τα λάθη, όλα τα πράγματα που θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερα. Ο ψυχίατρός μου πάντα μου λέει ότι το να εστιάζεις σε εκείνη τη φούστα στην επίδειξη πριν από δύο χρόνια δεν πρόκειται να διορθώσεις εκείνη τη φούστα πριν από δύο χρόνια. Και αυτό ακριβώς συνέβη με αυτό το θέμα. Έλαβα το PDF και έλεγα, μακάρι να το είχαμε κάνει έτσι, και θα έπρεπε να το είχαμε γυρίσει αυτό με τον τάδε και τον δείνα.

Α.Γ.: Όλοι το κάνουμε αυτό. Όλοι μας σκεφτόμαστε, Γιατί είπα ναι σε αυτό;

-Marc, σκέφτηκες ποτέ, γιατί είπα ναι σε αυτό; Ή σε έκανε να θέλεις να ξεκινήσεις το δικό σου περιοδικό;

Μ.J.: Αυτή ήταν μια πολύ ωραία μικρή guest εμφάνιση, αλλά δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω δύο φορές. Αγαπώ πραγματικά τη δουλειά μου. Δεν είμαι ένας απογοητευμένος ηθοποιός ή αρχιτέκτονας. Και με αυτόν τον τρόπο έχω δύο πρωτιές. Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος πρώτος σχεδιαστής στη Louis Vuitton και δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος πρώτος προσκεκλημένος συντάκτης που είναι σχεδιαστής στην αμερικανική Vogue.

-Άννα, αυτό σημαίνει ότι σκέφτεστε να παραδώσετε το περιοδικό σε πιο μόνιμη βάση;

Α.Γ.: Όχι. Απολύτως όχι. Είμαι σαν τον Marc. Αγαπώ τη δουλειά μου. Αγαπώ όλες τις πτυχές της και ελπίζω να είμαι σε θέση να την κάνω για πολύ καιρό ακόμα.

*Με στοιχεία από τους nytimes.com | Photo: Marc Jacobs / Instagram – Nick Newbold