Η Σπουδαία Τέχνη για την ειρήνη

Σήμερα, Τρίτη, η Αλληλεγγύη για Όλους διοργανώνει συναυλία για την ειρήνη, στην οποία συμμετέχουν οι κορυφαίοι της χώρας. Να μιλήσουμε για την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Γιώργο Νταλάρα; Τον Μητσιά, την Τσανακλίδου; Τους πολλούς νεότερους, ωραίους καλλιτέχνες;

Δεν βλέπουν όλοι με καλό μάτι την πρωτοβουλία, ωστόσο. Το παρατηρήσαμε και όταν η Νατάσα Μποφίλιου δέχτηκε πυρά για τη δική της στάση. Είναι πολύ κρίσιμη περίοδος για να επερωτάμε τις καλές προθέσεις. Η ίδια η Αλληλεγγύη για Όλους, ερωτώμενη πώς χρηματοδοτεί τη συναυλία, απάντησε ότι είναι ως επί το πλείστον έργο εθελοντικής δράσης. Πράγμα που είναι γενικώς η αλληλεγγύη: Καλές προθέσεις χωρίς αντάλλαγμα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατάφερε να μας διχάσει βλακωδώς. Από τη μία είναι οι ανεκδιήγητοι υπερασπιστές της Ρωσίας, από την άλλη είναι οι ανεκδιήγητοι πολεμοχαρείς που θέλουν να τελειώσουν τον πόλεμο με… περισσότερο πόλεμο, με όπλα, με επιθέσεις. Και όσοι δεν θέλουν να υπερασπιστούν είτε τη μία πολιτική, είτε την άλλη, χαρακτηρίζονται “ισαποστασάκηδες”.

Ίσες αποστάσεις από τον πόλεμο δεν μπορείς να πάρεις, αλλά υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να διεκδικεί κανείς την ειρήνη. Ο ένας είναι αυτός του Τζο Μπάιντεν, που έκλαιγε για τους βομβαρδισμούς στην Ουκρανία, την στιγμή που τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα έχουν βομβαρδίσει τη μισή υφήλιο. Είναι η Δύση, που συγκινείται από τους ξανθούς πρόσφυγες, αλλά θεωρεί “λαθρομετανάστες” τα θύματα του ISIS. Είναι η απαξίωση αυτού που λέμε “ειρήνη των λαών”.

Υπάρχει κι αυτή η ειρήνη. Η ειρήνη που θέλει να μην υποφέρουν οι ουκρανοί πολίτες, να μην υποφέρουν ούτε οι ρώσοι, η ειρήνη που δεν εκδικείται. Αυτή η ειρήνη διεκδικείται μέσα από την Τέχνη, επειδή η Τέχνη έχει τη δυνατότητα να μας υπενθυμίζει τα όμορφα πράγματα και να επισημαίνει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η φρίκη.

Είναι και κάτι ακόμη, είναι πως θα συναντηθούμε ξανά, μετά από χρόνια, μαζικά να διεκδικήσουμε κάτι. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για δημοκρατία. Μετά από σχεδόν τρία κλεισμένα χρόνια στα σπίτια μας, χωρίς τρόπο να συνομιλήσουμε μαζικά και δυνατά και πολύ (και πολλοί), την Τρίτη θα το κάνουμε. Θα θυμηθούμε πώς πρέπει να είναι η ζωή για όλους και όλες, θα φοβηθούμε την φρίκη του πολέμου, θα κινητοποιηθεί η αλληλεγγύη προς τους ουκρανούς πολίτες που σύντομα θα χρειαστούν υλική βοήθεια, ακόμη και φιλοξενία. Θα κινητοποιηθεί και η αλληλεγγύη μεταξύ μας, που γινόμαστε διαρκώς πιο φτωχοί.

Μείναμε πολύ καιρό μόνοι μας και με αφορμή τη μουσική θα βρεθούμε ξανά για να θυμηθούμε τι είναι αυτό που μας κρατάει όρθιους την στιγμή που η ιστορία σκληραίνει την στάση της. Και η συναυλία θα γίνει μία τεράστια διαδήλωση για την Ειρήνη, πράγμα, αν μη τι άλλο, απολύτως αναγκαίο και απολύτως σωστό.