Αλλοδαπός δράστης

«Βρέθηκε η 17χρονη Μ. – Ήταν μαζί με έναν αλλοδαπό»

«Αλλοδαπός επιχείρησε να βιάσει 5χρονο κοριτσάκι»

«Ένας αλλοδαπός κρυβόταν πίσω από δύο φυτείες με δενδρύλλια κάνναβης»

«Έληξε η ομηρεία -Αιμόφυρτος ο αλλοδαπός δράστης»

«Αλλοδαπός ο δράστης ληστείας καταστήματος».

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, αλλοδαπός είναι το φυσικό πρόσωπο που δεν έχει την ιθαγένεια του κράτους στο οποίο κατοικεί ή δεν έχει την ιθαγένεια κανενός κράτους.

Σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ, αλλοδαπός είναι ο χαρακτηρισμός χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει τίτλος αστυνομικού ή κοινωνικού ρεπορτάζ.

Ένας απλός δειγματοληπτικός έλεγχος στο Google δείχνει ότι όταν ο (φερόμενος ως) δράστης δεν είναι Έλληνας, η λέξη «αλλοδαπός» είναι ο δημοφιλέστερος και πολλές φορές μοναδικός χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται.

«Αλλοδαπός σκόρπισε τον τρόμο με τσεκούρι στο hotspot Θερμοπυλών», γράφει ένας ακόμα τίτλος.

Η κοινή λογική λέει ότι σε έναν χώρο φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών που βρίσκεται στην Ελλάδα, η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων είναι αλλοδαποί.

Σε τι λοιπόν εξυπηρετεί ο προσδιορισμός του δράστη ως αλλοδαπού;

Και για ποιον λόγο η συγκεκριμένη λέξη, να μην χρησιμοποιηθεί για να προσδιορίσει τα θύματα, αυτούς δηλαδή που βίωσαν τον τρόμο, αφού κι αυτοί στην πλειοψηφία τους αλλοδαποί ήταν, αλλά μόνο αυτόν τον.

Τα ξένα ΜΜΕ

Σε αντίθεση με τα ελληνικά ΜΜΕ, η  πλειοψηφία των ξένων μέσων ενημέρωσης, για τον προσδιορισμό ατόμων που φέρονται να εμπλέκονται σε αξιόποινες πράξεις, περιορίζονται στο φύλο, π.χ. «Ένας άνδρας συνελήφθη», ενώ συχνά για να προσδιοριστεί ο δράστης χρησιμοποιείται και ο τόπος που συνέβη το περιστατικό. «π.χ. Ο δράστης του Ρέντινγκ». Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψης έναν (φερόμενο ως) δράστη.

Η λέξη αλλοδαπός είναι ένας καθαρά νομικός όρος και η μόνη πληροφορία που μας δίνει είναι ότι ο εν λόγω άνθρωπος, δεν έχει ελληνική ιθαγένεια. Στοιχείο δηλαδή που κανονικά θα έπρεπε να μας είναι αδιάφορο.

Το αποτέλεσμα

Όποια και αν είναι η πρόθεση της αναίτιας και εμμονικής χρήσης της λέξης αυτής το αποτέλεσμα είναι ένα:

Kαθημερινά, σχεδόν υποσυνείδητα, στο μυαλό εκατομμυρίων ελλήνων αναγνωστών και τηλεθεατών, η λέξη «αλλοδαπός» ταυτίζεται όλο και περισσότερο με άδικες πράξεις.

Έτσι, χωρίς ουσιαστικά να το καταλάβουμε όταν κάποιος είναι αλλοδαπός, είναι αυτομάτως και ύποπτος, επικίνδυνος, και, τις περισσότερες φορές, ένοχος.

Το τεκμήριο της αθωότητας προσφέρεται μόνο στους ημεδαπούς.

Αυτός είναι ο σπόρος της ξενοφοβίας, του φόβου δηλαδή μπροστά σε καθετί που θεωρείται ξένο ή διαφορετικό, και που συχνά επηρεάζει τις σχέσεις και τις αντιλήψεις μιας ομάδας ανθρώπων για μια άλλη.

Κι αυτός ο φόβος πολύ εύκολα σπείρεται και φυτρώνει, μα πολύ δύσκολα ξεριζώνεται.