Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o
Άγριοι... μεταμνημονιακοί καυγάδες στον ΣΥΡΙΖΑ

Άγριοι… μεταμνημονιακοί καυγάδες στον ΣΥΡΙΖΑ

Οι δυσκολίες της πορείας της κυβέρνησης τώρα που ξεθωριάζει το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» οξύνουν τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ

Η «καθαρή έξοδος» είχε προβληθεί από τη μεριά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με διάφορους τρόπους. Προς τους δανειστές και προς τις «αγορές» είχε προβληθεί ως η αποκατάσταση ομαλότητας στην οικονομία και ως δυνατότητα να έρθουν επενδύσεις. Προς την κοινωνία ως το τέλος των μνημονίων και ως η επιστροφή στην ανάπτυξη. Προς τα λαϊκά στρώματα ως η δυνατότητα μιας ορισμένης αναδιανομής.

Όμως, υπήρχε και ένας ορισμένος τρόπος που αυτή η εξέλιξη παρουσιάστηκε στο εσωκομματικό τοπίο: εκεί παρουσιάστηκε ως η δυνατότητα επιτέλους να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερή πολιτική.

Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε το Μαξίμου όλο το προηγούμενο διάστημα να δικαιολογήσει προς την εσωκομματική αντιπολίτευση όλα τα επώδυνα μέτρα που πήρε για να εξασφαλιστεί η «καθαρή έξοδος».

Το κλειδί, υποστήριζε το Μαξίμου, είναι ότι εφόσον πλέον ανακτά η χώρα τον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής, μπορούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ να δοκιμάσει ορισμένες πραγματικά αριστερές πολιτικές.

Ο πραγματικός σχεδιασμός του Μαξίμου και ο Νίκος Παππάς

Βέβαια, ο πραγματικός σχεδιασμός του Μαξίμου ήταν ένας: εξασφάλιση με κάθε τρόπο της δυνατότητας να υπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο αφήγημα.

Αφετηρία είναι εκτίμηση που έχουν στο Μαξίμου ότι με την ελληνική κοινωνία να είναι πλέον μια κοινωνία μειωμένων (έως και ελάχιστων) προσδοκιών, αυτό που χρειάζεται είναι ελάχιστα στοχευμένα ψίχουλα παροχών και κυρίως ένα συνεκτικό αφήγημα.

Και το αφήγημα αυτό ήταν η με κάθε κόστος «καθαρή έξοδος». Ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε με κάθε τρόπο να είναι ο πρωθυπουργός που θα ανακοίνωνε το «τέλος του ελληνικού προγράμματος». Να είναι ο πρωθυπουργός που «έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια». Να μπορεί να λέει ότι είναι ο πρώτος «μη μνημονιακός πρωθυπουργός».

Το μόνο μέτρο φιλολαϊκό που θεώρησαν ότι θα έπρεπε να προωθήσουν ήταν αυτό των συντάξεων –και αυτό ακόμη με κυνική θυσία όλων των «αντιμέτρων»

Πάνω σε αυτό χτίστηκε μια ολόκληρη προσπάθεια με κεντρικό σημείο ένα χωρίς προηγούμενο αγώνα δρόμου να περάσει η κυβέρνηση όσο το δυνατόν περισσότερα μνημονιακά μέτρα ώστε μετά να μπορεί να πει ότι βγήκε από τα μνημόνια.

Στο ουσιαστικό μέρος τη δουλειά την έκανε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ο οποίος, όμως, πάντα υπογράμμιζε ότι αυτό δεν είναι αριστερή πολιτική αλλά αναγκαστική λύση εφόσον πρέπει να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας.

Στο επικοινωνιακό, όμως, ανέλαβε δράση ο Νίκος Παππάς μαζί με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο. Από την προστασία του πρωθυπουργού από κάθε ανάληψη ευθύνης για την τραγωδία στο Μάτι για να μη χαλάσει η εικόνα του, μέχρι τις επιλεκτικές «διαρροές» για τη συμφωνία των θεσμών για τις συντάξεις.

Βοήθησαν σε αυτό και ορισμένοι πρόθυμοι κύκλοι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όπως π.χ. ο κ. Μοσκοβισί με τις διάφορες εκ του ασφαλούς και πάντα με δυνατότητα διάψευσης διφορούμενες δηλώσεις του.

Κομμάτι αυτής της τακτικής και η προσπάθεια να διατηρηθεί με κάθε τρόπο η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο αλλά και η λογική της διεύρυνσης κυρίως με δυναμικό με προέλευση δεξιότερα του ΣΥΡΙΖΑ, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την κ. Καρακώστα, τακτική που παρουσιάστηκε ως δυναμική διεκδίκηση του Κέντρου.

Τα δύσκολα ήταν μετά την «έξοδο από τα μνημόνια»

Όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιλέχτηκε με κάθε κόστος και πραγματική βιασύνη να συναινέσουν σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών είχε συγκεκριμένες επιπτώσεις.

Κάποιες από αυτές τώρα δείχνουν το πραγματικό τους κόστος όπως ήταν η αποδοχή του «χρηματοδοτικού μαξιλαριού» ως μόνης εγγύησης, παρότι ήταν γνωστό ότι υπήρχε η ανοιχτή πληγή των «κόκκινων δανείων».

Κάποιες άλλες ακύρωναν εκ των προτέρων τα περιθώρια άσκησης πραγματικά αριστερής πολιτικής. Από τις δεσμεύσεις για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι την απαίτηση για το νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων και τη μεταβίβαση ακόμη και μνημείων στο Υπερταμείο τα παραδείγματα είναι αρκετά.

Ακόμη και μέτρα με ευρύτερη αποδοχή όπως αυτό που αφορούσε τις συντάξεις συναντούν ακόμη μεγάλες αντιδράσεις από τη μεριά των δανειστών.

Την ίδια ώρα είναι εμφανές ότι έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Όσο ο καιρός περνάει, οι δυσκολίες και οι περιορισμοί της μεταμνημονιακής επιτήρησης περιορίζουν τη δυνατότητα να ασκηθεί έστω και προεκλογικά «αριστερή πολιτική».

Όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στην εσωκομματική βάση που νιώθει ολοένα και πιο πιεσμένη, αφού η προσπάθειά της να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι έρχονται καλύτερες μέρες αρχίζει και συναντά πραγματικά εμπόδια.

Προσθέστε σε όλα αυτά και τη δυσανεξία για τον Πάνο Καμμένο και του ΑΝΕΛ. Ο «γάμος συμφέροντος» φτάνει πια στο τέλος του, όμως η προσπάθεια να διατηρηθεί μέχρι τέλους η κυβερνητική συνοχή δημιουργεί αντιδράσεις σε εκείνα τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ που θα ήθελαν πιο έγκαιρα να δουν τη ρήξη με ένα ρεύμα που πλέον το θεωρούν ακροδεξιό.

Τα ζητήματα ήθους της εξουσίας

Λίγοι το θυμούνται πια, αλλά οι 53+ αντλούν το όνομά τους από την συνυπογραφή το 2014 ενός κειμένου από μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που διαμαρτυρόταν για προβλήματα που είχαν παρουσιαστεί στην προεκλογική εκστρατεία του 2014, κείμενο που στην πραγματικότητα στρεφόταν εναντίον στον Νίκο Παππά και τον κομβικό ρόλο που είχε στο Μαξίμου.

Ωστόσο, ο Νίκος Παππάς παρέμεινε στη θέση του, έστω και εάν την προεκλογική εκστρατεία του 2015 την έκανε άλλη επικοινωνιακή ομάδα. Ανέλαβε έναν κρίσιμο τομέα, αυτών των ΜΜΕ (αλλά και των επενδύσεων), χρεώθηκε προβλήματα αλλά και διαμόρφωσε το τοπίο και για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και για τις τηλεοπτικές άδειες (αφού βέβαια φέρει την ευθύνη για το φιάσκο του πρώτου διαγωνισμού).

Μόνο που οι επιλογές του σε αυτά τα θέματα ορίζουν και ζητήματα ήθους και ύφους της εξουσίας που έχουν αντίκτυπο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Για παράδειγμα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν νιώθουν καθόλου βολικά όταν βλέπουν την ΕΡΤ να μην εκπροσωπεί τα σχέδια για εναλλακτική ανεξάρτητη ενημέρωση που είχαν συζητηθεί κατά την περίοδο του «μαύρου», αλλά μια παραλλαγή της παλιάς καλής κρατικής ΕΡΤ, με την κατευθυνόμενη ενημέρωση και τα εγκάθετα στελέχη για να είναι άμεσος ο έλεγχος.

Οι συγκρούσεις πληθαίνουν

Σε αυτό το πλαίσιο πληθαίνουν οι συγκρούσεις για διάφορους χειρισμούς που έχουν γίνει από τη μεριά του κυβερνητικού κέντρου.

Η μεταβίβαση των ακινήτων του δημοσίου στην ΕΤΑΔ ΑΕ και άρα στο Υπερταμείο, που αποδείχτηκε ότι συμπεριλάμβαναν και μνημεία και μουσεία, προκάλεσε έντονες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο του υπουργείου Πολιτισμού να κατηγορούν ότι όλα αυτά αποφασίστηκαν πίσω από τις πλάτες τους και παρά τις δικές τους ρητές αντιρρήσεις.

Οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις στην ΕΡΤ ανάμεσα στη διοίκηση που διόρισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και κομμάτια εργαζομένων που έχουν αναφορά στο ΣΥΡΙΖΑ οξύνθηκαν και με αφορμή το νέο οργανόγραμμα και με αφορμή την απόφαση να επιδοτήσει η ΕΡΤ τις «άστεγες» τηλεοπτικά ομάδες της Super League καταβάλλοντας υπέρογκα τηλεοπτικά δικαιώματα.

Στο διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού εδώ και καιρό το παραδοσιακά «δικαιωματικό» κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ έχει εκφράσει έντονες αντιρρήσεις για το πώς και συνθήκες ντροπής διατηρούνται σε χώρους όπως η Μόρια και οσμή κακοδιαχείρισης υπάρχει.

Στα ζητήματα της αστυνόμευσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούν ότι λίγα πράγματα έχουν γίνει και ότι μέσα στην αστυνομία υπάρχουν ακόμη θύλακες αυταρχικής και κατασταλτικής νοοτροπίας.

Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι υπήρξαν αρκετές φωνές που παρατήρησαν ότι ο τελευταίος ανασχηματισμός απείχε από το να είναι «αριστερή στροφή», αφού σε μεγάλο βαθμό τα όποια ανοίγματα έγιναν ήταν προς τα δεξιά.

Οι 53+ διαμαρτύρονται για την απουσία αριστερής πολιτικής

Η «επίσημη» αριστερή αντίληψη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με την πανελλαδική της συνάντηση έκανε σαφές ότι ζητά στην πορεία προς τις εκλογές μια αλλαγή στάσης από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας «ένα νέο κύμα ριζοσπαστισμού, αριστερή στροφή, που να σηματοδοτούν συμβολικά και ουσιαστικά την τομή με τη μνημονιακή λαίλαπα: τη λιτότητα, τις κοινωνικές διακρίσεις, τις ανισότητες, τον αυταρχισμό των δανειστών».

Ο φόβος των 53+ είναι μήπως συνεχιστεί μια κατάσταση όπου «ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο κάδρο του “παλαιού συστήματος”, της αίσθησης ότι δεν διαφέρει από τους άλλους, ότι αποτελεί συνέχεια ή ό,τι διαχειρίζεται -ενδεχομένως καλύτερα- την κρίση και τα μνημόνια που επιβλήθηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο».

Για αυτό το λόγο και ζήτησαν ένα «πρόγραμμα με οραματικούς και άμεσα υλοποιήσιμους στόχους, όπλο στον αγώνα ενάντια στη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό, το φασισμό, τις ταξικές και έμφυλες διακρίσεις, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό, τον πόλεμο», μην παραλείποντας να ζητήσουν «ένα κόμμα που δεν θα είναι αρχηγικό, με διαφάνεια, με απολογισμό της δουλειάς και της προσφοράς όσων έχουν θέση ευθύνης».

Η κόντρα Φίλη – Παππά είναι μόνο η αρχή

Σε αυτό το πλαίσιο η κόντρα ανάμεσα στον Νίκο Φίλη και τον Νίκο Παππά, που ξεκίνησε με αφορμή την κατάσταση στην ΕΡΤ αλλά πήρε ευρύτερες διαστάσεις δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου μιας συνολικότερης αντιπαράθεσης.

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Νίκος Φίλης, άνθρωπος με μεγάλη πολιτική εμπειρία αλλά και γνώση των μηχανισμών της δημοσιότητας δεν παρεμβαίνει ποτέ χωρίς λόγο και η επιλογή του να ανοίξει μέτωπο τώρα δεν ήταν τυχαία.

Αυτό προφανώς αισθάνθηκε και ο Νίκος Παππάς ο οποίος επέλεξε να απαντήσει αρκετά σκληρά στις αιτιάσεις του κ. Φίλη, υποστηρίζοντας ότι έχει κριτική ταυτόσημη με του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Από τη μεριά του ο Νίκος Φίλης ουσιαστικά κατηγόρησε τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής και εκ των βασικών συνεργατών του πρωθυπουργού ότι δεν εκπροσωπεί το πνεύμα της σύγχρονης αριστεράς.

«Πίστευα ότι η σύγχρονη Αριστερά θα είχε απαλλαγεί από τις ολέθριες αντιλήψεις του παρελθόντος και δεν θα εκλάμβανε την κριτική συντρόφων ως δήθεν προσχώρηση στις γραμμές του αντιπάλου. Κρίμα για τον Νίκο Παππά που επέτρεψε στον εαυτό του να υποπέσει σε ένα τέτοιο ολίσθημα. Τα γεγονότα και τα προβλήματα στην ΕΡΤ είναι ξεροκέφαλα , ενώ ο αντίπαλος καραδοκεί για να ξαναρίξει “μαύρο”. Ο στρουθοκαμηλισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Χρειάζεται διάλογος και αποφάσεις για την υπεράσπιση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης.»

Είναι σαφές ότι όσο η κυβέρνηση αναμετριέται με τις προκλήσεις της διαχείρισης της μεταμνημονιακής περιόδου αλλά και μιας δύσκολης προεκλογικής εκστρατείας, θα πληθαίνουν και οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις για το ποια πρέπει να είναι η φυσιογνωμία της «επόμενης μέρας».

Οι διαφορετικές απόψεις και στρατηγικές για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να παραμείνει «εντός του πολιτικού παιχνιδιού», ακόμη και σε μια περίπτωση εκλογικής ήττας, δεν πρόκειται να περιοριστούν σε αντιπαραθέσεις μόνο εντός των κομματικών γραφείων. Είναι δε πιθανό ολοένα και περισσότερο να εντοπίζουν ευθύνες και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

Λογικό επομένως να περιμένουμε και άλλες δημόσιες αντιπαραθέσεις σε μια αντιπαράθεση που δεν πρόκειται να τελειώσει τόσο εύκολα.

Sports in

Μεντιλίμπαρ: «Δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα άλλο εκτός από τη νίκη με ΑΕΚ – Να επισκεφτούμε ξανά αυτό το γήπεδο»

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τόνισε πως ο Ολυμπιακός δεν θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο εκτός από τη νίκη ενώ υπογράμμισε με... νόημα πως οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να επισκεφτούν ξανά την «Opap Arena».

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024