Μαρίνα Καραγάτση: Kαλύτερα μια δύσκολη από μια βαρετή ζωή
Η Μαρίνα Καραγάτση συναντά στη σκηνή του θεάτρου Πορεία τον πατέρα της Μ. Καραγάτση και τον 13χρονο εαυτό της. Το επιτυχημένο αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Το Ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι» (εκδ. Αγρα) μετουσιώνεται αισίως σε θεατρική παράσταση
Spotlight
- Η ιστορία της Γαλλίδας που έμαθε να πιλοτάρει ελικόπτερο για να βγάλει τον άντρα της από τη φυλακή
- Ποια είναι η πραγματική κατάσταση στα Δημοτικά και Νηπιαγωγεία;
- Καφές σε πιπεριά; Μία καφετέρια το τολμά και κερδίζει τις εντυπώσεις
- Επικό: Ο Καντίροφ κατηγορεί τον Μασκ ότι απενεργοποίησε το Tesla που του χάρισε
Φτάνω στο σπίτι της οδού Χάρητος. Εκεί όπου η Μαρίνα Καραγάτση ζει με το αρχείο του πατέρα της και τον γέρικο «γάτη» που έχει συμπεριφορά σκύλου – με μυρίζει πριν κουρνιάσει κάπως φορτικά στην αγκαλιά της ιδιοκτήτριάς του.
Αφορμή για τη συνάντησή μας, το προσεχές ανέβασμα στο θέατρο Πορεία του «Ευχαριστημένου», του ευπώλητου αυτοβιογραφικού βιβλίου που έγραψε πριν από ακριβώς δέκα χρόνια (το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω»).
Σκηνοθέτης, ο γιος της Δημήτρης Τάρλοου. Για μία ακόμη φορά η κόρη του μεγάλου πεζογράφου (1908-1960), ενός από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της γενιάς του ’30, και της Νίκης Καραγάτση (1914-1986), εξέχουσας ζωγράφου της Σχολής της Αθήνας, αναγκάζεται να ανοίξει το πολύβουο ντουλάπι με τους Καραγάτσηδες.
Σύμφωνα με το ΒΗΜΑgazino αλλωστε, το «Ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι» (εκδ. Αγρα, 2008) είναι αυτό ακριβώς: μια παράδοξη σύναξη των ψυχών της φαμίλιας, που γελούν, θυμώνουν, λύνουν τους λογαριασμούς τους.
Μόνο που αυτή τη φορά η 82χρονη αρχαιολόγος Μαρίνα Καραγάτση, με το πάντα λίγο βασανισμένο, λίγο σκληρό βλέμμα, δείχνει να ξέρει κάτι ακόμα. Γνωρίζει (και ας το υπονομεύει) ότι, σε πείσμα του δύστροπου πατέρα (που εκσφενδόνιζε το πιάτο με τις μελιτζάνες από το παράθυρο) και του ακόμη πιο δύστροπου ονόματος, η ίδια διεκδίκησε το κατάδικό της μερίδιο στην καλλιτεχνία. Ζωγραφική, λαϊκή λιθογλυπτική της Ανδρου, θέατρο, κινηματογράφος, φωτογραφία. Και – για την ώρα τουλάχιστον – ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα-κομψοτέχνημα.
Εφέτος συμπληρώνονται 58 χρόνια από τον θάνατο του Καραγάτση. Ερχόμενη να σας συναντήσω, αναρωτιόμουν: «Μα δεν έχει κουραστεί πια να μιλάει για τον πατέρα της;». «Τον πρώτο καιρό δεν το ήθελα, μου βγαίναν τα αρνητικά στοιχεία της σχέσης μας. Οσο όμως περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο αποστασιοποιούμαι και βρίσκω το ενδιαφέρον του Καραγάτση. Τώρα, όποτε μου λένε να προσφέρω π.χ. κάποια συνεργασία, το κάνω με μεγάλη όρεξη. Σαν να μην είναι πια μπαμπάς μου, σαν να ‘ναι ο Καραγάτσης μόνο ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας και με ενδιαφέρει να ψάξω στοιχεία στο αρχείο του, να συνεισφέρω».
Υπάρχουν ακόμη ανεξερεύνητες για εσάς πλευρές του; «Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Τι θα πει ανεξερεύνητες; Μα ο ίδιος ο άνθρωπος ήταν μια σκέτη αντίφαση. Φανταστείτε ότι ενώ με είχε πάρει από το παραδοσιακό σχολείο και με είχε στείλει στο αριστερό σχολείο των Βουλγαράκη-Χατζηδάκη, μου είχε στο σπίτι μια πολύ θρησκευόμενη νταντά, του κατηχητικού!».
in.gr
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις