Τα καινοτόμα φάρμακα αλλάζουν το μέλλον της Φροντίδας Υγείας

Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι σήμερα, ζούμε περισσότερο και καλύτερα, απ’ ότι οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτό εν μέρει οφείλεται στην πρόοδο που έχει συντελεστεί στον τομέα της Ιατρικής. Η θνησιμότητα έχει μειωθεί, η αναπηρία λόγω γήρατος επίσης, το προσδόκιμο επιβίωσης είναι υψηλότερο από ποτέ και η επιστημονική πρόοδος ενάντια στις απειλητικές για τη ζωή ασθένειες, είναι αδιαμφισβήτητη.

Αναλογιζόμενοι λοιπόν, ποιο είναι το μέλλον της φροντίδας Υγείας, ένα είναι σίγουρο: καινοτόμα φάρμακα που υπόσχονται βελτίωση της περίθαλψης των επόμενων γενεών.

Ένας από τους βασικούς ρόλους που θα κληθούν να παίξουν τα καινοτόμα φάρμακα θα είναι η πρόληψη, θεραπεία και διαχείριση πολλών παθήσεων, από τις οποίες πάσχουν σήμερα οι ηλικιωμένοι. Μέχρι το 2050, οι ηλικιωμένοι θα αναλογούν στο 16% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ το 1950 ήταν μόλις το 5%. Ασθένειες, όπως ο διαβήτης και η νόσος Αλτσχάιμερ, αποτελούν μια πραγματική απειλή όχι μόνο για τους ίδιους τους ασθενείς αλλά και για τα ίδια τα συστήματα υγείας, ώστε το κόστος περίθαλψης να είναι προσιτό.

Η βελτίωση του τρόπου ζωής, αλλά και των συστημάτων υγείας είναι ένας τρόπος μείωσης της νοσηρότητας και του οικονομικού βάρους των ασθενειών, στους ίδιους του ασθενείς, τις οικογένειες τους, τους εργοδότες και το κράτος. Τα καινοτόμα φάρμακα λοιπόν, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην διαχείριση των χρόνιων παθήσεων.

Στοχευμένη θεραπεία, το μέλλον της Περίθαλψης
Η χορήγηση των καινοτόμων φαρμάκων θα βασίζεται σε προγνωστικά μοντέλα από γενετικούς και άλλους μοριακούς δείκτες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι, τα διαγνωστικά μοντέλα που θα στηρίξουν την «εξατομικευμένη ιατρική» θα προβλέπουν την ανταπόκριση του ασθενή στη θεραπεία, ή την αποφυγή των τοξικών παρενεργειών του.

Η στοχευμένη θεραπεία μπορεί να διασφαλίσει ότι κάθε ασθενής θα λαμβάνει τα σωστά φάρμακα, στον σωστό χρόνο. Αρκετά τέτοια θεραπευτικά σχήματα χρησιμοποιούνται ήδη, καθώς το νέο αυτό πεδίο της Ιατρικής αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό. Από τη στιγμή που τα μοριακά διαγνωστικά τεστ μπορούν να αποκαλύψουν την ατομική επιρρέπεια σε ασθένειες, μπορούν επίσης να αποτελέσουν τον «οδηγό» για την Προληπτική Ιατρική, πριν καν την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Η εξατομικευμένη ιατρική θα αλλάξει λοιπόν το κέντρο βάρους της ιατρικής φροντίδας από τη «θεραπεία της νόσου» στην «διαχείριση της φροντίδας υγείας».

Νόσος Αλτσχάιμερ: Φάρμακα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της καινοτομίας στη Φαρμακολογία είναι δύο, υπό δοκιμή, σκευάσματα σε άτομα με γενετικό κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας, με στόχο την πρόληψη ή και καθυστέρηση της εκδήλωσης των συμπτωμάτων της νευροεκφυλιστικής νόσου.

Όπως είναι γνωστό, οι πάσχοντες από νόσο Αλτσχάιμερ έχουν δύο αντίγραφα της αλληλόμορφης απολιποπρωτεΐνης Ε4 (APOE4), ενός γονιδίου δηλαδή που περιέχει τις οδηγίες παραγωγής μιας πρωτεΐνη που μεταφέρει τη χοληστερόλη και είναι γνωστός παράγοντας κινδύνου για τη νόσο. Τα άτομα που είναι φορείς δύο αντιγράφων του εν λόγω γονιδίου έχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ.

Το Ινστιτούτο για τη Νόσο Αλτσχάιμερ «Banner» λοιπόν, μελετά δύο θεραπευτικά σχήμα σε υγιή άτομα που κινδυνεύουν να εκδηλώσουν νόσο Αλτσχάιμερ, με στόχο την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, κάτι που σήμερα είναι ανέφικτο.

Το πρώτο θεραπευτικό σχήμα, αφορά σε μια θεραπεία ενέσιμης μορφής που βρίσκεται σε κλινική φάση ΙΙ, και διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα να παράγει ουδέτερα αντισώματα τα οποία επιτίθενται στο αμυλοειδές, το παθολογικό πρωτεϊνικό υλικό η εναπόθεσή του οποίου διαταράσσει τη λειτουργία των προσβεβλημένων οργάνων. Η δεύτερη θεραπεία αφορά σ’ έναν αναστολέα BACE σε μορφή δισκίου που βρίσκεται σε κλινική ανάπτυξη φάσης Ι. Το χάπι έχει σκοπό να μπλοκάρει τη δράση του ενζύμου της β-σεκρετάσης, η οποία εμπλέκεται στην παραγωγή του β-αμυλοειδούς.

Γεγονός η πρώτη γονιαδική θεραπεία κατά της νόσου Πάρκινσον
Ελπίδοφορο είναι επίσης και το παράδειγμα της πρώτης γονιδιακής θεραπείας που δοκιμάστηκε επιτυχώς σε ανθρώπους, καταφέρνοντας να μειώσει τα κινητικά τους προβλήματα.

Η γονιδιακή θεραπεία ProSavin, αποτέλεσμα γαλλο-βρετανικής συνεργασίας, μπορεί να αποτελέσει καλή εναλλακτική λύση στην υπάρχουσα θεραπεία με λεβοντόπα. Ήδη, η πρώτη εφαρμογή της έδειξε ότι εκτός από σημαντική βελτίωση στα κινητικά συμπτώματα όλων των ασθενών, είναι ασφαλής, παρά τις ήπιες έως μέτριες παρενέργειες, με συχνότερη την δυσκινησία.

Μέχρι σήμερα η φαρμακευτική αγωγή αποσκοπεί κυρίως στην αύξηση των επιπέδων της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο μέσω της χορήγησης λεβοντόπας, μιας ουσίας προδρόμου της ντοπαμίνης, η οποία όμως με το πέρασμα του χρόνου χάνει την αποτελεσματικότητά της. Η νέα γονιδιακή θεραπεία ProSavin έχει τον ίδιο τελικό στόχο, την αποκατάσταση του επιπέδου της ντοπαμίνης, αλλά με άλλο τρόπο, πιο μόνιμο. Μέσω ενός ανενεργού ιού, εισάγονται απευθείας στον εγκέφαλο του ασθενούς τρία γονίδια που ρυθμίζουν την παραγωγή ντοπαμίνης.

in.gr