Μια ιστορία ζωής από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη μέχρι τη Θεσσαλονίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι από την εκστρατεία στη Μικρασία μέχρι τον ξεριζωμό του ’22, όπου κυριαρχούν τέσσερις γυναίκες σ’ έναν ατέρμονο χορό αγάπης και πάθους: η τραγική Αγνή, η Μουσουλμάνα Εμέλ, η τραγουδίστρια Χαρίκλεια, η χήρα Ραλιώ. Follow @ingrBook!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»); Σελίδες: 432 Στη γαλήνη […]
Μια ιστορία ζωής από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη μέχρι τη Θεσσαλονίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι από την εκστρατεία στη Μικρασία μέχρι τον ξεριζωμό του ’22, όπου κυριαρχούν τέσσερις γυναίκες σ’ έναν ατέρμονο χορό αγάπης και πάθους: η τραγική Αγνή, η Μουσουλμάνα Εμέλ, η τραγουδίστρια Χαρίκλεια, η χήρα Ραλιώ.
Στη γαλήνη του αιγαιοπελαγίτικου τοπίου, στη Σάμο, έξω από ένα ξωκλήσι που έχτισε με τα χέρια του, ένας γέρος θυμάται, κοιτάζοντας τα βουνά της Μικράς Ασίας απέναντι, το χαρισματικό φτωχόπαιδο που απαρνήθηκε την ψυχή του για ν’ αποκτήσει πλούτο και δύναμη. Σκοπός του ήταν να τον προσκυνήσει η υπεροπτική κοινωνία της Σμύρνης που τον ταπείνωσε και του στέρησε την ελπίδα της ευτυχίας.
Μια ιστορία ζωής από την κοσμοπολίτικη Σμύρνη μέχρι τη Θεσσαλονίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι από την εκστρατεία στη Μικρασία μέχρι τον ξεριζωμό του ’22, όπου κυριαρχούν τέσσερις γυναίκες σ’ έναν ατέρμονο χορό αγάπης και πάθους: η τραγική Αγνή, η Μουσουλμάνα Εμέλ, η τραγουδίστρια Χαρίκλεια, η χήρα Ραλιώ.
Ο Γιώργος Ψύλλας κατάγεται από την Αλεξανδρούπολη. Είναι απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου. Μετά τη θητεία του στον στρατό, διηύθυνε το «Γκολφ» της Γλυφάδας και περιβαλλοντικά έργα τεχνικών εταιρειών του ομίλου «Τεχνοδομικής».
Το Ποτέ και πάντα είναι το τρίτο του μυθιστόρημα. Γράφει επίσης σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι παντρεμένος, έχει δύο παιδιά και δύο εγγόνια, και ζει στη Γλυφάδα με τη γυναίκα του και τη σκυλίτσα του τη Ρούμπη.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.