Γονιδιακό υπόβαθρο έχει η καλή φυσική κατάσταση στην τρίτη ηλικία
Λονδίνο: Ένα μόνο γονίδιο μπορεί να καθορίσει την κινητική ικανότητα των ηλικιωμένων, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American Medical Association.
Λονδίνο: Ένα μόνο γονίδιο μπορεί να καθορίσει την κινητική ικανότητα των ηλικιωμένων, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American Medical Association.
Το ένα τρίτο των ατόμων άνω των 70 ετών δεν είναι σε θέση να διανύσουν απόσταση μεγαλύτερη από μισό χιλιόμετρο χωρίς δυσκολία ή να ανεβούν 10 σκαλιά χωρίς διακοπή.
Τα άτομα αυτά είναι τέσσερις φορές πιο πιθανό να καταλήξουν σε γηροκομείο και τρεις φορές πιθανότερο να αποβιώσουν πριν από συνομηλίκους τους με καλύτερη φυσική κατάσταση.
Για να διαπιστώσουν αν υπάρχει κάποιο γενετικό συστατικό που καθορίζει την διάρκεια της καλής φυσικής κατάστασης, ο Δρ Στέφεν Κριτσεβσκι και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο Wake Forest διενήργησαν τετραετή μελέτη σε δείγμα 3.000 Αμερικανών ενηλίκων ηλικίας 70ετών.
Οι επιστήμονες εξέταζαν τους συμμετέχοντες κάθε έξι μήνες και τους ρωτούσαν για την κινητικότητά τους και το πόσο γυμνάζονταν.
Το ένα τρίτο του δείγματος ανέφεραν ότι ήταν «δραστήριοι» σωματικά, καταναλώνοντας περισσότερες από 1.000 θερμίδες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια γυμναστικής, ενώ το 40% του δείγματος εκδήλωσε κάποιου είδους κινητικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της τετραετίας.
Οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν σε ένα γονίδιο που κωδικοποιεί το ένζυμο που ονομάζεται «μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτενσίνης (ACE)», το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην ενδυνάμωση της καρδιάς και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Υπάρχουν δυο τύποι του γονιδίου ACE. Το ελαφρώς κοντύτερο που ονομάζεται D από τη λέξη deletion (=διαγραφή) και συντελεί στη σύνθεση υψηλότερων επιπέδων του ενζύμου συγκριτικά με το μακρύτερο τμήμα, το Ι από τη λέξη insertion (=ένθεση).
Μελέτες έχουν δείξει ότι μεταξύ των αθλητών, εκείνοι με δυο αντίγραφα του D αριστεύουν σε αθλήματα που έχουν σχέση με τη δύναμη. Ενώ εκείνοι με δυο αντίγραφα του Ι τείνουν να είναι καλύτεροι στα αθλήματα αντοχής.
«Αρχικά δεν ξέραμε αν το D ή το Ι είναι σημαντικότερο στους ηλικιωμένους. Τελικά διαπιστώσαμε ότι εκείνοι με δυο αντίγραφα D -περίπου το ένα τρίτο του δείγματος- είχαν περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν την κινητικότητά τους. Ίσως είχαν περισσότερη δύναμη που τους προστάτευε από τραυματισμούς.
Στο άλλο άκρο εκείνοι με δυο αντίγραφα του I είχαν 45% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν δυσκολίες συγκριτικά με εκείνους με τουλάχιστον ένα αντίγραφο D, ανεξαρτήτως του πόσο γυμνάζονταν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ηλικιωμένοι με δυο αντίγραφα I πρέπει να κάνουν καθιστική ζωή, καθώς η τακτική σωματική άσκηση θα τους βοηθήσει να εκδηλώσουν λιγότερα προβλήματα κινητικότητας, ανεξαρτήτως των γενετικών παραγόντων».