O σεξισμός, το body shaming και ο Γούντι Άλεν: Η Twiggy για τους άνδρες πίσω από τις κάμερες

Ήταν μόλις 16 ετών όταν η φωτογραφία της κυκλοφόρησε στην Daily Express και την ονόμασε «το πρόσωπο του 1966». Η Λέσλι Χόρνμπι, κατά κόσμον «Twiggy», ήταν, είναι και θα είναι το icon όλων των γενιών.

Τώρα, ένα νέο ντοκιμαντέρ, έρχεται να μας δείξει όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής της που δεν ξέραμε έως σήμερα στη ζωή της θρυλικής Twiggy. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από την Σάντι Φροστ. Οι δυο τους, γνωρίστηκαν όταν η Φροστ ήταν καλεσμένη στο podcast της.

«Το είχα κι εγώ από άνδρες: ‘Ποιους κλασικούς συνθέτες ξέρεις; Ποια βιβλία έχεις διαβάσει;’»

Twiggy, Πηγή: Britannica

«Twiggy»

Η ταινία «Twiggy» της Φροστ συνδυάζει αρχειακό υλικό με σύγχρονο σχολιασμό από τους διαδόχους και τους συγχρόνους του μοντέλου. Είναι μια οικεία ιστορία, διανθισμένη εδώ και εκεί με απώλειες και σκοτεινή από εκρήξεις σεξιστικής και αρπακτικής συμπεριφοράς.

Ως επί το πλείστον, όμως, η ταινία «Twiggy» είναι τόσο φωτεινή και ηλιόλουστη όσο και η γυναίκα Twiggy. Με αφορμή αυτό, έδωσαν από κοινού μια συνέντευξη στον Guardian.

Το πρόσωπο του 1966

Δεν υπάρχει τίποτα τόσο δραματικό όσο μια ιστορία ανόδου και πτώσης. Αντίθετα, αυτό που έκανε ήταν να ανέβει και να παραμείνει εκεί. Έγινε διεθνώς διάσημο μοντέλο στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960, πέρασε στην υποκριτική με μια ερμηνεία στο ζωηρό μιούζικαλ «The Boy Friend» του Κεν Ράσελ το 1971 που της χάρισε δύο Χρυσές Σφαίρες, και στη συνέχεια «επεκτάθηκε» ως τραγουδίστρια και υποψήφια για Tony στο Broadway.

Πιο πρόσφατα, υπήρξε το πρόσωπο των Marks & Spencer, αρχικά σε διαφημιστικές καμπάνιες για το τότε προβληματικό κατάστημα, και στη συνέχεια με τη δική της σειρά ρούχων, συμπεριλαμβανομένου του πράσινου σουέτ που φοράει σήμερα το πρωί. «Η Twiggy σώζει τα M&S!» φώναζε ένα πρωτοσέλιδο. Και ίσως το έκανε.

Ένας καχύπτοπτος πατέρας

Ήταν η μικρότερη από τρία κορίτσια. Η μεγαλύτερη, 15 χρόνια μεγαλύτερή της, ήταν «σαν δεύτερη μαμά». Η μητέρα της, εργάτρια εργοστασίου, έμπαινε τακτικά για λόγους υγείας στο νοσοκομείο. «Ήταν καλά για μήνες και μετά … λοιπόν, σήμερα θα είχε διαγνωστεί πιθανώς ως διπολική διαταραχή. Της έκαναν θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Ήταν το νέο πράγμα».

Ο πατέρας της ήταν μια σταθεροποιητική παρουσία. «Ήταν πάντα εκεί», λέει, γέρνοντας το κεφάλι της σαν να ακουμπούσε πάνω του. Δεν ενθουσιάστηκε, ωστόσο, όταν άρχισε να ασχολείται με το μόντελινγκ.

Αν ξέρετε την Twiggy, έχετε δει την πιο εμβληματική της φωτογραφία: Κοιτάζει ευθεία μπροστά, τα ευφυή μάτια της πλαισιώνονται από τις αιχμές των πορτοκαλί βλεφαρίδων της, τα χείλη της είναι ελαφρώς ανοιχτά σαν να της ήρθε μόλις μια σκέψη- μοιάζει, πράγματι, με την προσωποποίηση μιας λαμπρής ιδέας. Οι φακίδες χορεύουν στη μύτη της και το σάλτο της κόμης της στο πλάι αντανακλάται στην καμπύλη των φρυδιών της.

Το κεφάλι ακουμπά στο λαιμό σαν αυγό σε αυγοθήκη, ενώ η μοτίβο θολούρα του πουλόβερ της κολυμπά στη θέα. Θυμάται να είναι εκείνη η νεαρή γυναίκα; «Ω ναι», λέει. «Είναι ακόμα εκεί μέσα. Είναι σαν τη μικρή μου φίλη: δεν φεύγει ποτέ».

Ο πατέρας της δεν είχε ψευδαισθήσεις για τον κόσμο του μόντελινγκ. «Ξέρω πώς είναι αυτοί οι φωτογράφοι», γκρίνιαξε. Αλλά τον καθησύχαζε η παρουσία του φίλου και μάνατζερ της Twiggy, Τζαστίν ντε Βιλνέβ, ο οποίος τη συνόδευε σε όλες τις φωτογραφήσεις.

Η Twiggy φροντίζει να επισημάνει στην ταινία ότι, ενώ ήταν 15 ετών όταν άρχισαν να βγαίνουν – μια δεκαετία νεότερη του ντε Βιλνέβ- τίποτα δεν συνέβη μεταξύ τους μέχρι να γίνει 16 ετών. Σήμερα, όμως, η συμπεριφορά του ακούγεται προβληματική. «Λοιπόν, έτσι είναι», λέει τώρα. «Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ να το δω. Αν και, εκείνη την εποχή, δεν γνωρίζαμε».

Ο Βιλνέβ εισέβαλε σε κάθε γωνιά της ζωής της Twiggy, μα τελικά βρήκε τον έρωτα αλλού. Η Twiggy ανακουφίστηκε. Λίγο αργότερα, χώρισαν. Θα αποκαλούσε τη συμπεριφορά του ελεγκτική; «Δεν θέλω να κακολογήσω κανέναν. Αλλά ήταν σίγουρα καιρός για μένα να προχωρήσω», είπε.

«Η Twiggy ήταν παγιδευμένη πολλές φορές, επειδή τόσα πολλά από όσα συνέβαιναν ήταν on camera», πετάχτηκε η Φροστ.

Κεν Ράσελ και Twiggy στα γυρίσματα της ταινίας «Τhe Boy Friend», Πηγή: ΑΡ Ρhoto

Το body-shaming

Ο σεξισμός και ο εκφοβισμός της εποχής καταγράφηκαν συχνά από τις κάμερες: οι τηλεοπτικοί παρουσιαστές που ρωτούσαν αδιάφορα για τις διαστάσεις της Twiggy, εξέφραζαν τη λαχτάρα τους να τη δουν με μαγιό ή έκαναν εικασίες για το αν η καριέρα της θα μπορούσε να πέσει στα τάρταρα αν έπαιρνε βάρος. Ο όρος «body-shaming» δεν υπήρχε ακόμη, αλλά αυτό ακριβώς ήταν.

Η Φροστ ταυτίστηκε: «Η αυτοεκτίμησή σου επηρεάζεται», λέει. «Ένα πρακτορείο μοντέλων αποκαλούσε εμένα και τη φίλη μου ‘Thunder Thighs’. Αυτό ήταν το παρατσούκλι μας. Ήμουν εξήμισι κιλά».

Όταν την πάτησε ο Γούντι Άλεν

Θα ακολουθούσαν χειρότερα. Στο πρώτο της ταξίδι στις ΗΠΑ, το 1967, η Twiggy υπονομεύτηκε από τον Γούντι Άλεν μπροστά στο κοινό ενός στούντιο. Αυτός την είχε καλέσει σε μια συνέντευξη η οποία αποδείχτηκε ενέδρα. Ο Άλεν έβαλε σκοπό να την υποτιμήσει καλώντας την αυτάρεσκα να πει τους αγαπημένους της φιλοσόφους.

«Προσπαθούσε να με κάνει να φαίνομαι ηλίθια», αφηγείται θυμωμένη. «Η καρδιά μου βούλιαξε. Θυμάμαι ότι τον κοίταζα και τον παρακαλούσα με τα μάτια μου να σταματήσει».

Τελικά όμως ο τροχός γύρισε και το κάρμα μίλησε με τον Άλεν να γίνεται ρεζίλι μπροστά σε όλους. Όταν αυτή τον ρώτησε σε ποιους φιλοσόφους αναφερόταν, αυτός ξεφύσησε και, αφού σκεφτόταν  εννέα ή δέκα δευτερόλεπτα, απέτυχε να κατονομάσει έστω και έναν.

Αυτό που βλέπουμε εκείνη τη στιγμή μοιάζει πολύ με γυμνό μισογυνισμό. Ο άνδρας ως παντογνώστης, μεσσίας, εκλεκτικός μηχανισμός, το τεστ στα μαθηματικά, τη γλώσσα, την πολιτική στην ιστορία.

«Ω, είναι σίγουρα μισογυνισμός», συμφωνεί η Φροστ.

«Το είχα κι εγώ από άνδρες: ‘Ποιους κλασικούς συνθέτες ξέρεις; Ποια βιβλία έχεις διαβάσει;’».

Η Twiggy, ωστόσο, βλέπει τη συμπεριφορά του Άλεν κυρίως ως κακομαθημένη: «Αν ήμουν στην ηλικία που ήταν εκεί, στα 30 μου, δεν θα συμπεριφερόμουν ποτέ έτσι απέναντι σε κάποιον που ήταν μόλις 17 ετών».

«Προσπαθούσε να με κάνει να φαίνομαι ηλίθια»

#MeToo

Η Φροστ, με αφορμή τα παραπάνω, καταθέτει τη γνώμη της για τον αντίκτυπο του #MeToo. «Οι άνθρωποι πάντα θα προσπαθούν να εκμεταλλεύονται τους άλλους ανθρώπους με όποιον τρόπο μπορούν. Απλά μπορεί να μην το κάνουν τόσο ανοιχτά τώρα.

»Υπήρχαν παραγωγοί ταινιών και σκηνοθέτες στο Χόλιγουντ που προσπάθησαν να μου την πέσουν, αλλά το απέκλεισα αμέσως. Δεν ήταν ωραία θέση αυτή. Δεν ξέρω αν αυτό επηρέασε την καριέρα μου. Είμαι φιλόδοξη, αλλά αν μου έλεγαν: ‘Ο τάδε θέλει να τον συναντήσεις στο Ritz’, θα έλεγα: ‘Θα τους συναντήσω σε ένα γραφείο’».

*Πηγή: The Guardian, Κεντρική Φωτογραφία: Twiggy, Πηγή: britannica.com