«Είναι οι πολιτικές αποφάσεις ηλίθιοι…»

H πανδημία δοκίμασε τις αντοχές κρατών, κοινωνιών, οικονομιών και συστημάτων υγείας. Πολλοί επιχείρησαν να αξιολογήσουν και να κρίνουν τον βαθμό αντίδρασης των κυβερνήσεων, τις επιδόσεις, την αξιοπιστία, την αποτελεσματικότητα και την επάρκεια των συστημάτων υγείας, την αξία του επενδεδυμένου κεφαλαίου.

Εξελισσόμενη ωστόσο η πανδημία όλοι διαπίστωσαν ότι επεκτεινόμενη η νόσος και διασπειρόμενος ο ιός στην κοινότητα κλόνισε και πλέον αξιόπιστα συστήματα υγείας.

Η περίπτωση της Λομβαρδίας, όπου έως τώρα εξελίχθηκε η φονικότερη ποσοτικά και αναλογικά επέλαση της νόσου στην Ευρώπη, είναι χαρακτηριστική.

Κατά κοινή ομολογία ο πανίσχυρος οικονομικά ιταλικός βορράς, μία από τις πλουσιότερες περιφέρειες της Γηραιάς Ηπείρου, διέθετε ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα υγείας, άρτια εξοπλισμένο, τόσο με ιατροτεχνολογικά μέσα όσο και με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.

Κοινώς δεν έλειπαν τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό, ούτε το επενδεδυμένο κεφάλαιο. Ωστόσο κατεστράφη εν ριπή οφθαλμού.

Αντιστοίχως κλονίστηκαν πανίσχυρα εθνικά συστήματα υγείας, όπως αυτά της Ισπανίας, της Γαλλίας, αλλά και το κατά καιρούς εκθειαζόμενο και πολυδιαφημισμένο της Μεγάλης Βρετανίας.

Ολα »κράσαραν», δεν άντεξαν την πίεση των κρουσμάτων, εξουθένωσαν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, δεν μπόρεσαν καν να τους προστατεύσουν, τους έστειλαν απροστάτευτους στην πρώτη γραμμή της μάχης ,τους εξέθεσαν σε μοναδικούς κινδύνους με αποτέλεσμα πολλοί να χαθούν με ανυπολόγιστες συνέπειες για την λειτουργία ακόμη και των πιο αξιόπιστων νοσοκομείων.

Σε τέτοιες συνθήκες ακόμη και η ακριβότερη και η πλέον προηγμένη επένδυση καταρρέει, δεν δύναται να ανταποκριθεί στις έκτακτες περιστάσεις.

Απεδείχθη λοιπόν, στην περίπτωση της τρέχουσας πανδημίας ότι κρισιμότερες όλων, ακόμη και των διαθέσιμων πόρων και του επενδεδυμένου κεφαλαίου, ήσαν οι πολιτικές αποφάσεις.

Αυτές έκριναν το αποτέλεσμα και αυτές πλέον αποτιμώνται διεθνώς. Οπου επικράτησαν αντιεπιστημονικές επιλογές και υιοθετήθηκαν κυνικές και εν πολλοίς ανόητες αντιλήψεις δεκάδες χιλιάδες ήταν οι νεκροί και άπειρα τα ηθικά διλήμματα που ετέθησαν σε γιατρούς και νοσηλευτές.

Αντιθέτως εκεί όπου εισακούστηκαν οι επιστήμονες, οι γιατροί και οι επιδημιολόγοι τα συστήματα άντεξαν, οι εντατικές δεν πλημμύρισαν από ασθενείς και το ιατρικό προσωπικό μπόρεσε να ανταποκριθεί και να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες σώζοντας τη ζωή μεγάλου αριθμού προσβεβλημένων από τη νόσο.

Πράγμα που επιτρέπει στον καθένα να διαδηλώσει πως »είναι οι πολιτικές αποφάσεις ηλίθιοι…»