Οι «Άθλιοι» του διαδικτύου: Πως γίνεται να χαίρεται κανείς με τη φωτιά στην Παναγία των Παρισίων;

Ένα από τα πιο συνηθισμένα σοσιαμιντιακά φαινόμενα, απ’ αυτά που μπορεί  κανείς να προβλέψει με ακρίβεια και ως νέος χρήστης κάποιας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης, είναι ότι στα μεγάλα διεθνή και δυσάρεστα γεγονότα, «ενεργοποιείται» μία ποικιλόμορφη κατηγορία ανθρώπων, πολύ διαφορετικών από εμάς, που φυσικά ωστόσο, ζουν ανάμεσά μας. Μία κατηγορία που σχολιάζει τις μεγάλες καταστροφές με έναν τρόπο όλοι έχουμε δει, όλοι έχουμε αντιμετωπίσει, κανείς μας δεν έχει καταφέρει να συνηθίσει. Ειδικά όταν ο άνθρωπος στέκεται μόνος και μικρός, απέναντι σε μία καταστροφή.

Τις τελευταίες ώρες και με αφορμή την πυρκαγιά που έκαψε μεγάλο μέρος της Παναγίας των Παρισίων προκαλώντας παγκόσμιο σοκ, λύπη και δάκρυα, είδαμε να περνούν από μπροστά μας άχρηστα, ειρωνικά, υποτιμητικά, εμπρηστικά, προκλητικά, χαιρέκακα, χυδαία posts.

Η πιο «ακίνδυνη» κατηγορία είναι αυτή των «ασυγκίνητων». Οι «ασυγκίνητοι» είναι αυτοί οι οποίοι, την ώρα που τα υπόλοιπα βλέμματα ανά την υφήλιο ανοίγουν διάπλατα, τρομαγμένα στη θεά της κατάρρευσης του κωδωνοστασίου της Notre Dame σε live μετάδοση, αυτοί αναρωτιούνται για ποιον λόγο στεναχωριέται ο κόσμος. Γιατί δακρύζει ή ταράζεται κανείς στη θέα των σκίτσων του δακρυσμένου Κουασιμόδου και των γκαργκόιλ να αποχαιρετούν την εκκλησία, την οποία φτιάχτηκαν για να προστατεύουν από το κακό; Γιατί αναστατώθηκε η κοινή γνώμη για ένα παλιό κτίριο που μπορεί να ξαναφτιαχτεί; Σε αυτούς τους ασυγκίνητους, με τάση χιπστεροδήθεν δυναμισμού, μπορεί κανείς να απαντήσει με δύο λέξεις: Γιατί έτσι.

Από τη μία σποιλερς για GoT, από την άλλη Κουασιμόδοι που δακρύζουν και φωτογραφίες σας έξω απ' την Παναγία των Παρισίων, δύσκολη πίστα τα social media σήμερα

— Θεόδωρος Ν Leporidae (@bunnysuicides) April 16, 2019

Κατηγορία δεύτερη. Συνωμοσιολόγοι. Οι κατά φαντασίαν CSI συμπολίτες μας που βλέπουν πίσω από την καταστροφή, διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές και αναγνωρίζουν τους φαντασίαν εχθρούς της ανθρωπότητας. Η σφαίρα της συνωμοσιολογίας εκμεταλλεύεται την αδυναμία αντίδρασης του ανθρώπου- μάρτυρα της καταστροφής και μηχανεύεται δράστες, πλεκτάνες, εγκληματικές συμμορίες που πολεμούν την ταυτότητα μας, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον μας. Στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας αθωώνονται αντιδράσεις και συμπεριφορές, από την αγνή βλακεία, έως τη μισαλλοδοξία.

Οκτώμισι αιώνες βρισκόταν εκεί ο ιστορικός εμβληματικός Ιερός Ναός. Και κάηκε την Μεγάλη Δευτέρα των Καθολικών. Φωτιά-εκκλησία-Μεγάλη Εβδομάδα. Συμπτώσεις; #Παναγία_των_Παρισίων

— Penelope D 🇬🇷 (@PenelopeD10) April 15, 2019

Tυχαίο θα είναι ότι σε κάθε κακό που συμβαίνει στη Δύση (Δίδυμοι Πύργοι, Παναγία των Παρισίων, κτλ) οι Αριστεροί πανηγυρίζουν χέρι χέρι με τους Μουσουλμάνους…

— Φλωμπέρ (@ariscfu) April 16, 2019

Καίγεται η Παναγία των Παρισίων και αυτοί γελάνε!
Μάλλον είναι επενδυτές της Τασίας και του Αλέξη!

#Παρισιων #Παναγιας #Γαλλια pic.twitter.com/IMj6G0CXIC

— George Lee (@Harhalas) April 15, 2019

Η κατηγορία όμως που δεν συνηθίζεται, όσο συχνά και αν την απαντήσει κανείς στις διαδικτυακές του διαδρομές είναι αυτή που πραγματικά χαίρεται την καταστροφή. Δεν ικανοποιεί απλώς την ανάγκη του να είναι διαφορετικός, ή να καλλιεργήσει τα χωράφια με τα  X-Files του μυαλού του.  Πραγματικά χαίρεται με την καταστροφή. Αυτήν που σκοτώνει οτιδήποτε ανακαλεί ευχάριστη ή αγαπημένη ανάμνηση. Αυτήν που καταστρέφει οτιδήποτε αρέσει ή είναι αγαπητό από πολλούς ανθρώπους. Αυτήν που αφήνει πίσω της στάχτες. Αυτή η κατηγορία των κακόψυχων, χαίρεται με την καταστροφή.

Και δεν συνηθίζεται.