Δύσκολες ώρες για τα μικρά κόμματα

Στις συμπληγάδες των πιέσεων που ασκούνται από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ενόψει των μεγάλων αναμετρήσεων στη Βουλή – κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και ενδεχόμενη πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης από τον Αλέξη Τσίπρα – βρίσκονται τα μικρά κόμματα. Η διαφοροποίηση του βουλευτή της Ενωσης Κεντρώων Γιάννη Σαρίδη, ο οποίος υπερψήφισε τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης για το 2019, καθώς και η προσχώρηση του ανεξάρτητου (πρώην βουλευτή του Ποταμιού) Χάρη Θεοχάρη στη ΝΔ, αποτυπώνουν τη ρευστότητα και την κινητικότητα που επικρατούν και που όσο θα πλησιάζει η ώρα της κρίσης, τόσο θα αυξάνονται.

Τα διαλυτικά φαινόμενα που καταγράφονται δεν είναι καινούργια. Αλλωστε οι τάσεις φυγής και η αναζήτηση νέας πολιτικής στέγης για κάποιους βουλευτές έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό – ο Θεοχάρης είχε φύγει από Το Ποτάμι τον Απρίλιο του 2016 διαφωνώντας με τη στρατηγική του Σταύρου Θεοδωράκη και έπειτα από μια μακρά περιπλάνηση, έχοντας διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας τόσο προς τα κεντροαριστερά όσο και προς τα κεντροδεξιά κι αφού εξάντλησε κάθε περιθώριο ενδεχόμενου επαναπατρισμού του στο Ποτάμι, κατέληξε στην «κοίτη» της ΝΔ, στην οποία είχαν ενταχθεί και οι άλλοτε συνοδοιπόροι του στο Ποτάμι Ιάσων Φωτήλας και Κατερίνα Μάρκου, με τους Κώστα Μπαργιώτα και Αχμέτ Ιλχάν να επιλέγουν τη ΔΗΣΥ. Ετσι, σήμερα Το Ποτάμι έχει μείνει με έξι βουλευτές, εκ των οποίων οι δύο – Γιώργος Αμυράς και Γρηγόρης Ψαριανός – διαφωνούν με τη θέση του κόμματος που κρίνει ως θετική τη συμφωνία των Πρεσπών, όπως επιβεβαιώθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΟ, κάτι που έδωσε νέα ώθηση στα σενάρια περί πιθανής προσχώρησής τους στη ΝΔ.

Σουρεαλισμός

Τα διαλυτικά φαινόμενα είναι ωστόσο πιο εμφανή στην Ενωση Κεντρώων, η οποία κινείται μεταξύ κοινοβουλευτικής φθοράς και αφθαρσίας, καθώς εξαρτάται η ύπαρξη της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας κυριολεκτικά από τον Σαρίδη. Εξού και η σουρεαλιστική κατάσταση που διαμορφώθηκε με τον συγκεκριμένο βουλευτή να παραβιάζει την κομματική «γραμμή» επιλέγοντας να υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όμως να παραμένει στο κόμμα του και ταυτόχρονα ο Βασίλης Λεβέντης να δηλώνει ότι δεν τον διαγράφει!

Βεβαίως η ερμηνεία είναι απλή: αν τον διέγραφε, η ΚΟ της Ενωσης Κεντρώων θα έπαυε να υφίσταται και θα έχανε όλα τα προνόμια που της παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής. Το κόμμα του Λεβέντη από τους 9 βουλευτές που διέθετε, έχει πλέον 5 καθώς έφυγαν στην πορεία η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου (εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ), ο Γιώργος Καρράς (προσχώρησε στη ΔΗΣΥ), ο Γιώργος Κατσιαντώνης (επέλεξε τη ΝΔ) και ο Αριστείδης Φωκάς (παρέμεινε ανεξάρτητος).

Η περίπτωση Σαρίδη διατηρεί το ειδικό πολιτικό ενδιαφέρον της καθώς ενώ έχει δηλώσει ότι θα καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο θεωρείται φυσικό και επόμενο μετά τη στήριξη εκ μέρους του τού προϋπολογισμού, να προσφέρει και τη στήριξή του εφόσον χρειαστεί, αν τεθεί θέμα δυσπιστίας από τη ΝΔ.

Οι συγκυβερνώντες

Εξίσου ευάλωτοι αποδείχθηκαν και οι συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ που δέχονται κυρίως πιέσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και εμφανίζουν μικρότερες απώλειες από τα προαναφερθέντα κόμματα, καθώς από τους 10 βουλευτές που διέθεταν έχουν χάσει τους τρεις – Νίκο Νικολόπουλο, Γιώργο Λαζαρίδη και Δημήτρη Καμμένο που παραμένουν ανεξάρτητοι -, ωστόσο στο εσωτερικό τους επικρατεί πανσπερμία προθέσεων όσον αφορά τη στάση που θα κληθεί έκαστος βουλευτής να τηρήσει στην ψηφοφορία για την ονομασία των Σκοπίων, με τον Θανάση Παπαχριστόπουλο να συγκαταλέγεται ήδη στα «ναι», θέση που κάποιοι εικάζουν επίμονα ότι θα επιλέξει και η Ελενα Κουντουρά, παρά τις διακηρύξεις του Πάνου Καμμένου για επιβολή «κομματικής πειθαρχίας», η παραβίαση της οποίας, θεωρητικά τουλάχιστον, ισοδυναμεί με το γνωστό από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου «έθεσαν εαυτόν εκτός κόμματος» – ήταν η φράση που είχε χρησιμοποιήσει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ όταν διέγραψε τον Γιώργο Πέτσο το 1982 από το κόμμα…