Πρεμιέρα για τα πανηγύρια!

Βρέθηκα προ ημερών σε μία θεατρική πρεμιέρα που θα άρχιζε στις 20.00. Στην Ελλάδα ζω, ξέρω πως η συνέπεια δεν είναι το φόρτε μας και πως παραδοσιακά οι θεατές φτάνουν στο θέατρο μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης, οπότε δεν περίμενα να ξεκινήσει η παράσταση στην ώρα της.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως για την ημίωρη και βάλε καθυστέρηση (πάλι καλά, γιατί έχει χρειαστεί να περιμένω πολύ περισσότερο) ευθύνονταν κυρίως οι ηθοποιοί που περιλαμβάνονταν στους θεατές. Οι περισσότεροι εξ αυτών άρχισαν να μπαίνουν στην αίθουσα γύρω στις 20.15, επιβεβαιώνοντας πως τα ρολόγια τα φορούσαν στα χέρια τους ως κοσμήματα (την άλλη, την κανονική χρήση τους την αγνοούσαν), χαιρετώντας ο ένας τον άλλο με τη γνωστή εξωστρέφειά τους, παίζοντας καθένας τη δική του μικρή παράσταση για να δηλώσει την παρουσία του.

Το παιχνίδι της δημοσιότητας μερικοί το συνέχισαν ως τη στιγμή, γύρω στις 20.35 που άρχισαν να χαμηλώνουν τα φώτα και αφού στο μεταξύ, μας είχαν σηκώσει από τις θέσεις μας για να περάσουν και να φιλήσουν τους διπλανούς μας, μας είχαν ξανασηκώσει για να πάνε από την άλλη μεριά της αίθουσας και να φωτογραφηθούν, μας είχαν σηκώσει τρίτη φορά για να φτάσουν στη θέση τους.

Αναρωτήθηκα, αν δεν σέβονται οι ίδιοι το χώρο και τη δουλειά των συναδέλφων τους (με το να είναι συνεπείς στην ώρα προσέλευσης και να μην μετατρέπουν το θέατρο σε πασαρέλα) πώς έχουν απαίτηση να τη σέβεται το κοινό;

Ενα κοινό που πλέον παρακολουθεί μία θεατρική παράσταση όπως βλέπει ένα σίριαλ από τον καναπέ του: Τρώγοντας, πίνοντας και μιλώντας. Αδιαφορώντας και για τον διπλανό του και για εκείνο που γίνεται στη σκηνή.

Ετσι, μιλώντας με τη διπλανή της και παίζοντας με το κινητό της είδε (;) την παράσταση η νεαρή ηθοποιός που καθόταν δίπλα μου. Όταν αδιάκριτα κοίταξα την οθόνη της, την πολλοστή φορά που με ενόχλησε το φως από το «άνοιξε – κλείσε», διαπίστωσα πώς χάζευε στο Instagram. Επιπλέον, μία – δύο φορές γύρισε για να απαντήσει σε κάτι που της ψιθύρισε ο νεαρός πίσω μου, ηθοποιός νομίζω και εκείνος.

Ο οποίος ακολούθως ζήτησε από τη διπλανή του τσίχλες, η διπλανή άρχισε να τις ψάχνει με θόρυβο μέσα στην τσάντα της, όταν τις βρήκε δεν μπορούσε να σκίσει το χαρτάκι, εκείνος το έσκισε αλλά κατά λάθος έριξε κάτω το πλαστικό μπουκαλάκι με το νερό του…  Όλα αυτά με εμένα να σκέφτομαι πως αφού έκοψα τον κινηματογράφο ενοχλημένος από τέτοιες συμπεριφορές που δεν με αφήνουν να συγκεντρωθώ και να παρακολουθήσω την ταινία, ήρθε μάλλον η ώρα να κόψω και το θέατρο.