Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o
Ισμήνη Πρωίου: Νιώθουμε καλά όταν αποποιούμαστε των ευθυνών μας

Ισμήνη Πρωίου: Νιώθουμε καλά όταν αποποιούμαστε των ευθυνών μας

Ποιος μπορεί, άραγε, να ξεχάσει το τραγικό χτύπημα που επεφύλασσε η μοίρα στους εκδρομείς που διέσχισαν το Λούσιο ποταμό το 2007; Εμπνευσμένη από το γεγονός αυτό, που συγκλόνισε τη χώρα και που αποτελεί, ακόμη, μια νωπή πληγή, η Ισμήνη Πρωίου βασίζεται στο βιβλίο του κ. Φραγκούλη και σκηνοθετεί την παράσταση «Το τσίμπημα της σφήκας». Eξηγεί στο in.gr ότι το όνομα της παράστασης προήλθε από μια πολύ μικρή στιγμή, μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία, που έζησαν οι εκδρομείς.

Συνέντευξη: Μαρία Πετροπούλου

Ποιος μπορεί, άραγε, να ξεχάσει το τραγικό χτύπημα που επεφύλασσε η μοίρα στους εκδρομείς που διέσχισαν το Λούσιο ποταμό το 2007; Οκτώ νέοι άνθρωποι «χάθηκαν» από ένα δυνατό και ορμητικό κύμα που τους παρέσυρε.

Ο Φίλιππος Φραγκούλης, ένας εκ των επιζώντων, έγραψε λίγα χρόνια αργότερα το βιβλίο «Απέναντι Όχθη». Μέσα από τις σελίδες του, ξετυλίγεται μια ιστορία αφήγησης, μια μαρτυρία από όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα και δίνεται ένα μάθημα ανθρώπινης επιβίωσης.

Εμπνευσμένη από το γεγονός αυτό, που συγκλόνισε τη χώρα και που αποτελεί, ακόμη, μια νωπή πληγή, η Ισμήνη Πρωίου βασίζεται στο βιβλίο του κ. Φραγκούλη και σκηνοθετεί την παράσταση «Το τσίμπημα της σφήκας».

Η κ. Πρωίου εξηγεί στο in.gr ότι το όνομα της παράστασης προήλθε από μια πολύ μικρή στιγμή, μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία, που έζησαν οι εκδρομείς. «Έχει σχέση με την κοπέλα της ιστορίας, η οποία πριν φτάσει στο ποτάμι την τσίμπησε μία σφήκα. Στην παράσταση η σφήκα συμβολίζει έναν προάγγελο που προειδοποιεί για την τραγωδία».

Ταυτόχρονα, επισημαίνει ότι ακριβώς επειδή η ιστορία βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους σε πολλές οικογένειες, η ίδια χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για να ολοκληρώσει το εγχείρημά της. «Μου ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω όλο αυτό». Ωστόσο, «βοήθησε πολύ και εμένα αλλά και τους ηθοποιούς το ότι είχαμε ανθρώπους που το βίωσαν όλο αυτό σε όλη την διαδικασία των προβών και με ενθάρρυναν να συνεχίσω. Σίγουρα όμως νιώθεις μεγάλη ευθύνη».

Τέλος, έχοντας ως δεδομένο ότι η παράσταση αγγίζει έντονα την έννοια του θανάτου, η σκηνοθέτιδα αναφέρει ότι ναι μεν την τρομάζει ο θάνατος, αλλά προσπαθεί, παράλληλα, να τον αποδέχεται και να παίρνει από αυτόν μαθήματα ζωής. Άλλωστε, το «Τσίμπημα της σφήκας» αποτελεί έναν ύμνο στη ζωή, έναν ύμνο στον άνθρωπο, στον αγώνα και στην επιβίωση.

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την εν λόγω ιστορία;
Πάντα με είλκυαν οι αληθινές ιστορίες, από το σινεμά μέχρι το θέατρο. Οι ιστορίες που βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους, έχουν πάντα μια άλλη δυναμική, μου ξυπνούν πολύ πιο δυνατά συναισθήματα. Επίσης, πολλές φορές η ζωή μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία, ακόμη και του πιο ικανότατου σεναριογράφου. Έτσι είναι και η εν λόγω ιστορία στο Λούσιο. Είναι μια αληθινή τραγωδία που, όμως, δεν με τράβηξε μόνο η τραγικότητά της σαν γεγονός, αλλά και γιατί μέσα από αυτή θίγονται θέματα όπως η επιβίωση του ανθρώπου, η ανάγκη για ζωή η, ομαδικότητα, η αγάπη και βέβαια η απώλεια.

Γνωρίζατε τον Φίλιππο Φραγκούλη πριν αποφασίσετε να αφηγηθείτε την ιστορία αυτή, οπότε και αποτέλεσε, ίσως, έμπνευση για εσάς, ή η ανάγκη σας να αφηγηθείτε την ιστορία προέκυψε μετά την κυκλοφορία του βιβλίου «Απέναντι Όχθη»;
Γνώριζα την ιστορία από ένα κοντινό μου πρόσωπο τον Σ., όπου αυτός και η κοπέλα του ήταν στην εκδρομή. Όμως δεν ήξερα λεπτομέρειες. Όταν ζεις ένα τέτοιο γεγονός σου είναι δύσκολο να πεις πολλά. Το 2012 που ο Φίλιππος εξέδωσε το βιβλίο του «Απέναντι Όχθη» ο Σ. μου ζήτησε να του το αγοράσω. Και τότε έκανα την πρώτη μου ανάγνωση… Πέρασαν τέσσερα χρόνια για να πάρω την απόφαση να το ανεβάσω. Έψαξα τότε να βρω τον Φίλιππο. Στην κουβέντα μας κατάλαβε πόσο αποφασισμένη ήμουν και με εμπιστεύτηκε. Τον ευχαριστώ για αυτό. Ουσιαστικά, στο «Τσίμπημα της σφήκας» έχω μπλέξει και τις δύο ιστορίες. Την ιστορία του Σ. και της κοπέλας του που εκφράζεται μέσα από το κείμενο του Φίλιππου.

Θεωρείτε ότι όσο και να προσπαθούμε να ορίσουμε τη ζωή μας με τη λογική και τα δομημένα πλάνα, τελικά αυτή διαμορφώνεται από στιγμιαίες αποφάσεις και τυχαία γεγονότα;
Έτσι δεν λέμε; Όσα φέρνει μια στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε στόχους, να μην προσπαθούμε, να μην κάνουμε σχέδια για το μέλλον μας. Η τύχη μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω αλλά ταυτόχρονα να μας μάθει να μην έχουμε τίποτα ως δεδομένο και να ζούμε το παρόν χωρίς να παίρνουμε την ζωή πολύ στα σοβαρά.

Διάβασα σε ένα από τα άρθρα που έχουν γραφεί σχετικά με την τραγωδία στο Λούσιο, ότι οι εκδρομείς «βρέθηκαν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και με λάθος ανθρώπους για οδηγούς». Υπήρξαν οιωνοί; Σημάδια που έδειχναν ότι αυτή η εκδρομή δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί;
Μιλάμε για μια τραγική τραγωδία που χάθηκαν οκτώ ζωές και καταστράφηκαν άλλες τόσες. Δεν είμαι ειδική για το ποιος έφταιγε. Η δικαιοσύνη εξάλλου έχει αποφανθεί για αυτό. Όμως, η αλήθεια είναι ότι επί μία εβδομάδα έβρεχε και ο καιρός δεν ήταν καθόλου καλός. Το νερό στο ποτάμι ήταν καφέ και έτρεχε με πίεση. Δεν φορούσαν ούτε κράνη, ούτε σωσίβια. Φαντάζει τραγικό, αλλά οι εκδρομείς κολύμπησαν για 20 λεπτά σε παγωμένο νερό, κάτι που δεν ήταν εννοείται στο πρόγραμμα. Έγιναν τεράστια λάθη από την εταιρία και τους οδηγούς. Όμως, όντως και η λάθος στιγμή έπαιξε το ρόλο της. Τα παιδιά ήταν στο χειρότερο σημείο όταν τους χτύπησε το νερό. Βρίσκονταν σε μία λεκάνη απορροής που δεξιά και αριστερά είχε μόνο βράχια. Δεν είχαν που να πιαστούν για να σωθούν.

Ο άνθρωπος είναι πολύ «μικρός» μπροστά στη φύση. Και εκείνη, όσο όμορφη κι αν είναι, μπορεί να πάρει ένα άγριο πρόσωπο, απειλητικό, με καταστροφικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Δεν δείχνει τα σημάδια, όμως, πριν; Γιατί ο άνθρωπος επιλέγει να τα αγνοεί, πηγαίνοντας, ουσιαστικά, να δαμάσει κάτι τόσο ισχυρό;
H φύση δεν έχει πρόσωπο, άρα γιατί, λοιπόν, να έχει άγριο πρόσωπο; Εμείς, οι άνθρωποι, της δίνουμε ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά. Ίσως γιατί υπάρχει η ανάγκη μας να την κατανοήσουμε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει να αποφεύγουμε την φύση και τα φυσιολατρικά αθλήματα. Είναι στη φύση του ανθρώπου να έχει την τάση να ξεπερνάει τα όρια του. Πρέπει όμως να την αφουγκράζεστε και να παρατηρείτε της αλλαγές της. Υπάρχει ένα σημείο που περιγράφει ο Φίλιππος στο βιβλίο του που είναι ένα από τα αγαπημένα μου: Και οι ψιχάλες γίνονται πια έντονη βροχή που αρχίζει να πλημμυρίζει με τον ήχο της και τη δύναμή της την κοιλάδα, το νερό, τα φύλλα, εμάς. Και η βροχή γίνεται καταιγίδα, με βροντές και κεραυνούς, που μάλλον φοβίζουν τον μικροσκοπικό μπροστά τους άνθρωπο.

Πώς είναι να σκηνοθετείς και να παρουσιάζεις μια ιστορία, μπροστά σε ένα κοινό που έχει βιώσει τις τραγικές στιγμές αυτής της ιστορίας; Να «διηγείσαι» μια τραγωδία, μπροστά σε ανθρώπους που επέζησαν της τραγωδίας αυτής;
Αυτός ήταν και ο λόγος που μου πήρε τέσσερα χρόνια. Μου ήταν πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Έπρεπε να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να πάρω την απόφαση να ασχοληθώ με αυτό και να μπορέσω να κινηθώ δημιουργικά. Βοήθησε πολύ και εμένα αλλά και τους ηθοποιούς το ότι είχαμε ανθρώπους που το βίωσαν όλο αυτό σε όλη την διαδικασία των προβών και με ενθάρρυναν να συνεχίσω. Σίγουρα όμως νιώθεις μεγάλη ευθύνη γιατί είναι κάτι πολύ πρόσφατο και καταλαβαίνω και αυτούς που δεν μπόρεσαν να έρθουν στο οff off festival που πρωτοπαρουσιάστηκε.

Γιατί ονομάσατε την παράσταση με τον τίτλο αυτό;
Το τσίμπημα της σφήκας είναι μια πολύ μικρή στιγμή σε όλη αυτή την τραγωδία που έζησαν οι εκδρομείς. Έχει σχέση με την κοπέλα της ιστορίας, η οποία πριν φτάσει στο ποτάμι την τσίμπησε μία σφήκα. Ήταν ένα τυχαίο γεγονός που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα αλλά θα μπορούσε και να αλλάξει τα γεγονότα. Στην παράσταση η σφήκα συμβολίζει έναν προάγγελο που προειδοποιεί για την τραγωδία.

Η παράσταση αγγίζει την έννοια του θανάτου. Εσείς είστε εξοικειωμένη με τον θάνατο; Σας τρομάζει;
Θα ήταν πολύ περίεργο να ασχοληθώ με ένα τέτοιο γεγονός και να μην με απασχολεί ο θάνατος. Ο Θάνατος είναι ένα κομμάτι της ζωής. Είναι τόσο φυσικός και προβλέψιμος όσο και η γέννηση. Στην κοινωνία μας όμως την γέννηση την γιορτάζουμε, ενώ τον θάνατο τον θεωρούμε κάτι το φοβερό και τον αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο. Και αυτό συμβαίνει γιατί μας υπενθυμίζει πόσο τρωτός είναι ο άνθρωπος. Ναι, με τρομάζει ο θάνατος γιατί είναι σκληρός αλλά προσπαθώ να τον αποδέχομαι και να παίρνω από αυτόν μαθήματα ζωής.

Ποιες καταστάσεις, θεωρείτε, μπορούμε να επηρεάσουμε με τις αποφάσεις μας και ποιες όχι;
Οι αποφάσεις που παίρνουμε, είτε αυτές είναι μικρές, είτε μεγάλες, στοιχειοθετούν την πορεία μας. Βέβαια πολλές φόρες παίρνουμε μία απόφαση που μπορεί να φαίνεται η σωστή και στην πορεία να την θεωρήσουμε το μεγαλύτερό μας λάθος. Θα πρέπει νομίζω, να ακούμε το ένστικτο μας και ίσως και τον φόβο μας γιατί κάποιες φορές λειτουργεί προειδοποιητικά. Όταν δεν μπορείς να ελέγξεις μια κατάσταση, όπως τα φυσικά φαινόμενα, τότε είναι όλα θέμα τύχης.

Ανάμεσα σε όλα όσα κάνετε, εργάζεστε και ως εμψυχώτρια προγραμμάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος. Μιλήστε μας λίγο γι αυτό.
Έχω συμμετάσχει ως εμψυχώτρια σε διάφορα προγράμματα που αφορούν κυρίως παιδιά . Τα προγράμματα αυτά έχουν ως στόχο να φέρουν στην κοινωνία ενεργούς πολίτες με κοινωνικές ευαισθησίες, ώστε να μπορούν να διαφυλάξουν τα δικαιώματα τους. Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί όλη η διαδικασία της διδασκαλίας γίνεται με την μέθοδο της διάδρασης και έτσι τα παιδιά δεν βαριούνται πότε. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν έρχομαι σε επαφή μαζί τους. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να ζουν το παρόν χωρίς να τους απασχολεί το μέλλον. Όσο μεγαλώνουμε το ξεχνάμε αυτό.

Ελλάδα 2016. Κρίση οικονομική, κοινωνική, ηθική. Θεωρείτε ότι οι λάθος αποφάσεις από τους λάθος ανθρώπους μάς έφτασαν ως εδώ ή ότι κι ο κάθε πολίτης, ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, ευθύνεται εξαιτίας δικών του, προσωπικών, λάθος αποφάσεων;
Γενικά, είναι βασικό μας χαρακτηριστικό να κατηγορούμε τους άλλους για τα λάθη μας. Νιώθουμε πιο καλά όταν αποποιούμαστε των ευθυνών μας. Πιστεύω ότι η κρίση μάς δίνει εδώ και τώρα την δυνατότητα να δούμε τα λάθη του παρελθόντος και να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα. Να μην πατάμε στο κεφάλι του άλλου για να σωθούμε. Να δώσουμε ο ένας το χέρι στον άλλον για να κρατηθούμε μαζί στην επιφάνεια. Και ίσως τότε, θέλω να πιστεύω, θα βρεθεί και ο κατάλληλος «οδηγός» για να πάρει τις σωστές αποφάσεις για την χώρα μας.

Πληροφορίες
Το τσίμπημα της σφήκας
Από τις 14 Οκτωβρίου
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή
Στο Θέατρο Επί Κολωνώ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Παρασκευή 21.30, Σάββατο 19.00, Κυριακή 20.30 από τις 14 Οκτωβρίου
Τιμές εισιτηρίων: 10€, 5€ (Φοιτητικό, Κάρτα Ανέργων, Ατέλειες)
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Προπώληση εισιτήριων: www.viva.gr και στα εκδοτήρια του Θεάτρου Επί Κολωνώ

ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ
Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός, 10444
Τηλ: 210 5138067

entertainment.in.gr

Sports in

Κοβάσεβιτς: «Κανονικά στην Τουρκία η ρεβάνς με τη Φενέρ, δεν ανησυχούμε για την ασφάλεια»

Όσα είπε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς για τη ρεβάνς με τη Φενέρμπαχτσε και την ασφάλεια στην Τουρκία

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024