Δίκη Βατοπαιδίου: Αποβολή του Δημοσίου από την Πολιτική Αγωγή ζήτησαν κατηγορούμενοι

Με το αίτημα της υπεράσπισης κατηγορουμένων για την αποβολή του Δημοσίου από Πολιτική Αγωγή συνεχίστηκε ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων η δίκη για τις αποκαλουμενες «ιερές ανταλλαγές» της Μονής Βατοπαιδίου.

Απόντος του ηγούμενου Εφραίμ από τη σημερινή διαδικασία, τέθηκαν από την υπεράσπιση κατηγορουμένων ενστάσεις για την αποβολή του Δημοσίου απο πολιτική αγωγή με βασικό ισχυρισμό ότι δεν υφίσταται ζημία.

Οι δικηγόροι της Μονής επικαλούνται 18 αποφάσεις που έχουν εκδοθεί για τις 28 αγωγές που έχει υποβάλει το Ελληνικό Δημόσιο, με τις οποίες δικαώθηκε, όπως λένε, η Ιερά Μονή. Οι συγκεκριμένες αγωγές αφορούσαν κάθε ακίνητο που ήταν αντικείμενο ανταλλαγής μεταξύ του Δημοσίου και της Μονής, με επίκεντρο την λίμνη Βιστωνίδα. Σύμφωνα με την πλευρά της Μονής, στις 18 αποφάσεις αναφέρεται πως «δεν είναι αυτονόητο πως η κυριότητα ανήκει στο Δημοσίο και πως αυτή εξαρτάται κατά περίπτωση από τους τίτλους που προσκομίζονται».

Οπως είπε ο συνήγορος: «Επί 100 χρόνια η Μονή προσπαθούσε να επιλύσει την ιδοκτησιακή διαφορά με το Δημόσιο με ειρηνικό και οφέλιμο τρόπο και για τα δυο μέρη. Η υπόθεση στράβωσε για άλλους λόγους και όχι για την ουσία της».

Η Μονή, είπε η υπεράσπισή της, είχε όραμα να αξιοποιήσει το Μετόχι της στη Λίμνη. Τα σχέδια αυτά προσέκρουσαν στους τοπικούς παράγοντες, οι οποίοι έκαναν αγώνα, ήταν ανθρώπινο. Και η πολιτεία θέλησε να λύσει το πρόβλημα. Τότε, είπε η Πολιτεία χρησιμοποιώντας και τοπικούς βουλευτές, όπως τον κ. Κοντό, να τους διώξουμε. Πώς όμως; Να απαλλοτριώσουμε τη λίμνη; Δεν έχουμε λεφτά. Να τους δώσουμε άλλα ακίνητα και να φύγουν από ‘κεί. Από πρωτοβουλία της Πολιτείας ξεκίνησαν οι ανταλλαγές. Το λέει και ο πρώην υφυπουργός Αλέξανδρος Κοντός που ήταν Βατοπεδομάχος τότε, ότι οι ανταλλαγές ήταν επινόηση της πολιτείας για να λύσει το πρόβλημα».

Οι συνήγοροι της Μονής προσκόμισαν στο δικαστήριο και επικαλέστηκαν ένορκη βεβαίωση του επιτίμου προεδρου της ΝΔ, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, σύμφωνα με την οποία «όλες οι κυβέρνησεις αποδέχονταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής στη Λίμνη». Οι συνήγοροι τόνισαν πως «δεν είναι αυθαίρετη κατασκευή των δυο μοναχών η όλη υπόθεση.. Ήταν πολιτική αποφαση να μη γίνει επιτροφή των ακινήτων».

Για την απαίτηση του Δημοσίου που διεκδικεί περίπου 250 εκατ. ευρώ ως ζημία, καθώς και 1,8 εκατ. για ηθική βλάβη η υπεράπιση είπε «ότι η παράσταση πολιτικής αγωγής στηρίζεται στην ψευδή παραδοχή του Δημοσίου ότι του ανήκει η λίμνη και οι παραλίμνιες εκτάσεις».

Η συμβολαιογράφος Αικατερίνη Πελέκη, δια της συνηγόρου της, υποστήριξε ότι «βάσει ειδικής δοσιδικίας για τους συμβαιογράφους η μόνη οδός για το ελληνικό δημόσιο να προβάλει αστικές αξιώσεις από εκείνη, θα ηταν η αγωγή κακοδικίας, για την οποία όμως έχει παρέλθει η αποσβεστική προθεσμία για την υποβολή της. Άρα, κατα την κατηγορούμενη, το Δημόσιο έχει χάσει το δικαίωμα για να εγείρει αξίωση από την ίδια».

Η δίκη θα συνεχιστεί στις 31 Μαρτίου.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ