Μοιραίος αρραβώνας με τον Άλκη Κούρκουλο αδίστακτο «Δον Ζουάν»

Πρόκειται για ένα ερωτικό παραμύθι με τα παραστρατήματα σε πρώτο πλάνο, ένα αιωρούμενο νυφικό στην αρχή της «πυραμίδας», πάθη, έρωτες και όλα αυτά σε μια κατακερματισμένη Ελλάδα. Ένα ψεύτικο γλέντι και συναισθήματα χωρίς ρεαλιστική βάση οικοδομούν το πλάνο της τραγικής ειρωνείας και αποτελούν την αφετηρία του έργου.

Ο αρραβώνας του Απόστολου με την Αγγελική…ψέμα και κωμωδία. Η Αγγελική, ένα κορίτσι από ευκατάστατη οικογένεια, λίγο αφελές με πολλές γνωριμίες, αρραβωνιάζεται τον Απόστολο. Η παροδική ευτυχία ανοίγει την «πόρτα» της νέας ζωής, αλλά η Αγγελική βυθίζεται στην απεραντοσύνη του προβληματισμού και της αμφισβήτησης όταν διαβάζει το γράμμα – «φωτιά», που θέλει τον αρραβωνιαστικό της να έχει ερωμένη.

Ο Απόστολος, προικοθήρας, χωρίς ηθικούς φραγμούς και με «αποκούμπι» του την απιστία δεν έχει μάθει να σέβεται και να αγαπά, ενώ διατηρεί πολλούς παράλληλους δεσμούς. Σπείρει πόνο, πάθη και παροδική ικανοποίηση. Δεν εκτιμά την Αγγελική, ενώ όλη του η ζωή είναι ένα ατέλειωτο παιχνίδι συμφέροντος και εξουσιολαγνείας.

Το γράμμα αποδεικνύεται τελικά προφητικό και ρεαλιστικό. Ο Απόστολος, μεταξύ πολλών άλλων γυναικών, διατηρεί σχέση και με τη νύφη της Αγγελικής, που στέλνει το γράμμα, και την αφήνει έγκυο.

Η πατριαρχική δομή της τότε ελληνικής κοινωνίας, ο φόβος και η υποταγή στους πόλους της εξουσίας «κλείνουν τα μάτια» της Αγγελικής.

Στην κρίσιμη ώρα της πρόβας νυφικού η Αγγελική δεν αποφασίζει να χωρίσει τον Απόστολο. Οι ενδοιασμοί μπαίνουν στο «ντουλάπι» με τις τότε κοινωνικές συνθήκες να αναγκάζουν την Αγγελική να παντρευτεί.

Ο αστυνομικός που είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της και οικογενειακός φίλος γνωρίζει τα πάντα για τις «ανταρσίες» του Απόστολου, αλλά υποκινούμενος από φόβο επιλέγει να σωπάσει. Η σιωπή αυτή μετουσιώνεται σε έναν καταστρεπτικό «λήθαργο».

Ο πόνος, οι κακουχίες και ο φόβος της κατοχής είναι το «κερασάκι» στην τούρτα που καταστρέφει τον μοιραίο γάμο. Ο Απόστολος εκτός από άπιστος σύζυγος γίνεται φίλος των Γερμανών και μαυραγορίτης. Η απατεωνιά όμως δεν είναι για πάντα το σωτήριο διαβατήριό του. Οι μπαγαποντιές «φέρνουν» τη δολοφονία του. Ωστόσο, η εξαφάνισή του είναι σαν μια νοερή κουκίδα στον χάρτη. Δεν απασχολεί κανέναν.

Οι τίτλοι τέλους της κατοχής πέφτουν και η Αγγελική βρίσκει το έτερόν της ήμισυ, τον αστυνομικό. Η αυλαία πέφτει, αλλά εισάγει το κοινό σε μια νέα σκιερή ενότητα της ελληνικής ιστορίας. Τον εμφύλιο πόλεμο.

Έρωτας, πόνος και ιστορία είναι το τρίπτυχο του έργου, που από την αρχή μέχρι το τέλος δεν αφήνει τον θεατή να εφησυχάσει, αλλά περιστρέφεται γύρω από ένα ενδιαφέρον πλέγμα ιστοριών, ηρώων και καταστάσεων.

Ωστόσο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πλοκή του έργου ακολουθεί περισσότερο τηλεοπτικούς «κανόνες». Θέλοντας και μη η σύγκριση μεταξύ «Πρόβας Νυφικού» στο θέατρο και στην τηλεόραση (1995) γίνεται με τις διαφορές να είναι εμφανείς και τις απαιτήσεις αλλιώτικες.

Η μικρή οθόνη αποτελούσε, ίσως, ένα πιο γόνιμο έδαφος για την εξέλιξη της πλοκής και αυτό λόγω των πολλών και παράλληλων γεγονότων και ιστοριών που δύσκολα «παρελαύνουν» μαζί στο θέατρο.

Ωστόσο, τα σκηνικά εντάσσουν επιτυχημένα τον θεατή στην εποχή που αντικατοπτρίζεται στο έργο, τα κοστούμια είναι τα ανάλογα και υπάρχουν σαφείς αναφορές και αιχμές για τον απολυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτός Μεταξά.

Η ιστορία συμπλέει με τον έρωτα στην θεατρική παράσταση, αλλά το κωμικό επισκιάζει ορισμένες φορές την τραγική υπόσταση της Ελλάδας του ’40. Ορισμένες πτυχές της δυστυχίας μένουν στην αφάνεια.

Η ερμηνεία που ξεχωρίζει είναι εκείνη του Άλκη Κούρκουλου, που υποδύεται με απόλυτο πειστικότητα τον Απόστολο, υιοθετώντας στιλ και ύφος ενός αδίστακτου Δον Ζουάν. Οι χαλαρές κινήσεις του σώματός του, το αλήτικο βλέμμα και η υπεροπτική φωνή που χρησιμοποιεί ο Κούρκουλος πιστοποιούν την ταύτισή του με τον πρωταγωνιστή του έργου.

Αντίθετα, η πρωταγωνίστρια του έργου Ευγενία Δημητροπούλου, που υποδύεται την Αγγελική δεν ερμηνεύει τόσο πειστικά το ρόλο της. Οι ψεύτικες αντιδράσεις, το κλάμα, που μάλλον ελληνική κωμωδία του ’50 θυμίζει, και η άκαμπτη φωνή την «απομακρύνουν» από την πραγματική πρωταγωνίστρια του έργου.

Στον αντίποδα, ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι εκείνες της Θέμιδος Μπαζάκα, της μητέρας της πρωταγωνίστριας, που με φινέτσα στην κίνηση και την φωνή, ενσαρκώνει τη γυναίκα της επιοχής του ’40. Στην «κούρσα» των καλών ερμηνειών και η Δανάη Σκιάδη, που με σταθερή, σίγουρη και αντάρτικη φωνή υποδύεται τη δυναμική ξαδέρφη της Αγγελικής, ενώ την υστερία και απόγνωση της ερωμένης του Απόστολου, ερμηνεύει πειστικότατα η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.

Ενδιαφέροντα σκηνοθετικά ευρήματα αποτελούν η παρουσία της Ευανθούλας, ενός κοριτσιού που αιωρείται μεταξύ φανταστικού και πραγματικού, λειτουργώντας ως προάγγελος των τραγικών μαντάτων, και οι δύο αστυνομικοί – ντετέκτιβ που μέσα από χιουμοριστικούς διαλόγους «σπάνε» τη «γεύση» της κατοχής.

Η Ευανθούλα, την οποία υποδύεται η Ελεάνα Σταβοδήμου, θυμίζει κάτι από τραγικό πρόσωπο της αρχαίας τραγωδίας με τη φωνή και την κίνησή της να αναδεικνύουν το ρόλο.

Ένα ακόμα στοιχείο που δίνει ξεχωριστή νότα στην παράσταση είναι τα θρυλικά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, μιας φιγούρας άρρηκτα συνδεδεμένης με τη δύναμη και την αήττητη ελπίδα.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ταυτότητα της παράστασης
Διασκευή: Ντόρα Γιαννακοπούλου-Θανάσης Νιάρχος
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη
Χορογραφίες: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική σύνθεση- επιμέλεια: Βασίλης Δρογκάρης
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Δαυλού
Βοηθός σκηνογράφου: Στέλλα Ρότσιου

Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος και Αντώνης Κούφαλης

Μουσικοί:
Βασίλης Δρογκάρης Ακορντεόν
Βασιλική Μαζαράκη Βιολί

Παραστάσεις: Τετάρτη, Σάββατο 17.30 και 20.30
Πέμπτη, Παρασκευή 20.30, Κυριακή 19.00
Τιμές εισιτηρίων: 20Euro, 15Euro,10Euro (φοιτητικό)
κάθε Τετάρτη (απογευματινή) και Πέμπτη ενιαία τιμή 13 Euro

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΘΕΑΤΡΟ REX-ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ», Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210.3305074, 5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr