«Κόλαση και Παράδεισος: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι», νέα σειρά 17/2 ΕΤ1
Το κλασικό έργο του Κοτινένκο βασίζεται στην ασυνήθιστη ζωή του μυστηριώδους και τραγικού Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι, μια μελέτη στην αντίθεση! Δραματική σειρά οκτώ ωριαίων επεισοδίων. 17/2 21.00 ΕΤ1. Σκηνοθεσία: Βλαντιμίρ Κοτινένκο Παίζουν: Ευγκένι Μιρόνοφ, Κουλπάν Καμάτοβα, Βαλεντίνα Ταλίζινα, Όλγα Σμιρνόβα, Νταρια Μοροζ, Κατερινα Βασίλιεβα Το κλασικό έργο του Κοτινένκο βασίζεται στην ασυνήθιστη ζωή του μυστηριώδους […]
Το κλασικό έργο του Κοτινένκο βασίζεται στην ασυνήθιστη ζωή του μυστηριώδους και τραγικού Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι, μια μελέτη στην αντίθεση! Δραματική σειρά οκτώ ωριαίων επεισοδίων. 17/2 21.00 ΕΤ1.
Το κλασικό έργο του Κοτινένκο βασίζεται στην ασυνήθιστη ζωή του μυστηριώδους και τραγικού Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι, μια μελέτη στην αντίθεση! Πασίγνωστος στους λογοτεχνικούς κύκλους, ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε επίσης πάμφτωχος. Καταφρονημένος από την εξουσία απολάμβανε τη χάρη της ανεξαρτησίας. Αξιαγάπητος και ζηλιάρης, πότε σε μεγάλη ευθυμία και πότε να υποφέρει, ο άνθρωπος Ντοστογιέφσκι υπήρξε ένα ζωντανό παράδειγμα του παράδοξου.
Ο Ντοστογιέφσκι βρίσκεται πια στο στρατόπεδο του Σεμιπαλατινσκ. Εκεί, έχοντας την εύνοια του ανωτέρου του, Ράνγκελ, απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του και του επιτρέπεται να πάει στην πόλη για ν’ ασχοληθεί περισσότερο με το έργο του. Το μυαλό του πάντα επιστρέφει στα καταναγκαστικά έργα… Χειμώνας 1855. Ο Ντοστογιέφσκι γνωρίζει την Μαρία Ντμιτριεβνα. Πρόκειται για την σπάταλη, φιλάσθενη, δυστυχισμένη σύζυγο ενός άνεργου γραφειοκράτη με την οποία γρήγορα θα συνάψει θυελλώδη ερωτικό δεσμό. Αρχίζει να κάνει δημιουργικά σχέδια για το μέλλον. Παίρνει μέρος σε συναντήσεις ανθρώπων της υψηλής κοινωνίας ενώ ακολουθώντας τη συμβουλή του Ράνγκελ γράφει μια ωδή για την ενθρόνιση του νέου αυτοκράτορα. Ίντριγκες, πάθη, προδοσίες, φιλοδοξίες αποτελούν τη νέα εικόνα της ζωής του Φιοντόρ.
Ο Γιώργος Αγγελίδης, μετά την επιτυχία της παράστασης «Αυτόματη Εστίαση», επιστρέφει με το «Toxic» - ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιδιώκει να υπενθυμίσει πόσο αδιόρατα μπορεί να μεταμορφωθεί το οικείο σε απειλή.