Οι Αυστριακοί υποστηρίζουν πως είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο στον κόσμο. Δεν ξέρω για αυτό αλλά είδα εκεί μερικά πράγματα που νομίζω πως πρέπει να τα σκεφθούμε:
1. Η πρόσφατη ιστορία και η σύνδεση με τη Γερμανία και τους ναζί δεν κρυβόταν. Αντίθετα πολλά σχολεία επισκέπτονταν το μουσείο και οι καθηγητές τους εξηγούσαν για αυτά. Φαντάζεστε σχολεία στο δικό μας Πολεμικό Μουσείο και τους καθηγητές να εξηγούν τον εμφύλιο; Θα μας φάνε ζωντανούς οι συνεχιστές των ηττημένων!
2. Στα παιδιά εξηγούσαν με χάρτες πόσο μεγάλη ήταν η χώρα τους πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμείς φυσικά δεν τολμάμε μη χαρακτηριστούμε αλυτρωτιστές.
3. Σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του μουσείου μπορούσες να οργανώσεις παιδικά πάρτι. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και ρώτησα τους Λιθουανούς, Εσθονούς, Ρουμάνους, Μαλτέζους και Βουλγάρους συμμαθητές μου (ήμουν στην Αυστρία με υποτροφία -συγνώμη παιδιά ήμουν απρόσεκτος με την ορθογραφία – για ένα εκπαιδευτικό) πως θα τους φαινόταν κάτι τέτοιο και το βρήκαν απόλυτα φυσιολογικό.
Εγώ ως Έλληνας, παρότι έχω μεγάλη συμπάθεια προς την ιστορία και υπηρέτησα στις ειδικές δυνάμεις της πατρίδας μου θα το θεωρούσα υπερβολικό να κάνω πάρτι για το παιδί μου μέσα σε μουσείο πολέμου. Οι άλλοι όμως όχι.
Μήπως παραέχουμε καταπιεί αμάσητες τις θεωρίες του διεθνισμού που μας σερβίρουν οι ξένοι και όσο αυτοί φροντίζουν να μένει ζωντανή η ιδέα της πατρίδας στα παιδιά τους, εμείς την αφήνουμε να σβήσει;