Τι βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες

Θολό παραμένει το τοπίο για τους συσχετισμούς δυνάμεων στις Βρυξέλλες ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντώνται για να συμφωνήσουν σε συγκεκριμένους στόχους για την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών και την ενίσχυση της δημοσιονομικής σταθερότητας που θα συμπεριλαμβάνονται σε ένα «Σύμφωνο για το Ευρώ».

Συνταγματικό φρένο χρέους, σύνδεση των μισθών με την ανταγωνιστικότητα και προβλέψεις για συντονισμό των φορολογικών αλλά και συνταξιοδοτικών συστημάτων στα κράτη μέλη βρίσκονται στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων.

Η ελληνική πλευρά διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί ρυθμίσεις οι οποίες δεν θα ισχύσουν για όλες τις χώρες και δεν πρόκειται να δεχτεί νομική δέσμευση για το χρέος, αν και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει το παζάρι στη Σύνοδο Κορυφής.

Η επιδίωξη της Ελλάδας είναι να πετύχει μια καταρχήν συμφωνία για τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Η κυβέρνηση θεωρεί επίσης ότι εάν στο ανακοινωθέν της Συνόδου υπάρχει αναφορά σε μείωση των επιτοκίων, αυτό θα είναι επιτυχία.

Σχολιάζοντας τις αναφορές της Ανγκελα Μέρκελ περί μείωσης επιτοκίων υπό τον όρο της προώθησης ιδιωτικοποιήσεων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής δήλωσε στη ΝΕΤ πως η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με στόχο την άντληση 50 δισ. ευρώ έως το 2015 είναι απόφαση της κυβέρνησης και δεν συνιστά όρο του μνημονίου ούτε οποιασδήποτε άλλης συμφωνίας.

«Σύμφωνο για το Ευρώ»

Σύμφωνα με σχέδιο τελικών συμπερασμάτων που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι ηγέτες του ευρώ επιθυμούν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και τη σύγκλιση των οικονομικών πολιτικών των χωρών, προκειμένου να αποφύγουν νέες κρίσεις χρέους στο μέλλον. Οι «17» δεσμεύονται ότι στο μέλλον θα συντονίζουν τις οικονομικές πολιτικές τους, όχι μόνο στον δημοσιονομικό τομέα, αλλά και στον φορολογικό, τον μισθολογικό και τον συνταξιοδοτικό.

«Κάθε χρόνο, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα συμφωνούν, σε ανώτατο επίπεδο , σε συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες θα πρέπει να επιτευχθούν σε διάστημα 12 μηνών. Η επιλογή των μέτρων πολιτικής που θα πρέπει να εφαρμοστούν σε εθνικό επίπεδο θα αποτελεί ευθύνη των κυβερνήσεων», αναφέρεται στο σχέδιο του «Συμφώνου για το Ευρώ».

Στη συνέχεια σημειώνεται ότι αυτές οι δράσεις θα αποτυπώνονται στα Εθνικά Προγράμματα Σταθεροποίησης και Μεταρρυθμίσεων, τα οποία τα κράτη μέλη θα υποβάλλουν ετησίως προς αξιολόγηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο Eurogroup, στο πλαίσιο του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Εξαμήνου.

Ειδικότερα, το Σύμφωνο, εμμέσως πλην σαφώς, ζητεί συγκράτηση των μισθών, καθώς υπογραμμίζει ότι οι χώρες πρέπει «να διασφαλίζουν ότι οι μισθολογικές διευθετήσεις στο δημόσιο τομέα στηρίζουν τις προσπάθειες για ανταγωνιστικότητα στον ιδιωτικό τομέα». Επιπλέον, τονίζει ότι για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, θα αξιολογείται η εξέλιξη των μισθών σε σχέση με την παραγωγικότητα.

«Οι μονάδες του μισθολογικού κόστους θα ελέγχονται για μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο» και θα συγκρίνονται με αυτές που ισχύουν σε άλλα κράτη μέλη, αναφέρει το Σύμφωνο. Αυτό θα ισχύει ανά οικονομικό τομέα (βιομηχανία και υπηρεσίες).

Σε ό,τι αφορά την απασχόληση, το Σύμφωνο τονίζει ότι θα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, οι οποίες θα προωθούν την «ευελιξία με ασφάλεια» (flexicurity) στην αγορά εργασίας, τη μείωση της αδήλωτης εργασίας και τη διά βίου μάθηση. Επίσης, ενθαρρύνονται φορολογικές μεταρρυθμίσεις, όπως η μείωση του φορολογικού κόστους της εργασίας.

Στο κείμενο επισημαίνεται επίσης ότι τα κράτη-μέλη θα πρέπει να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων τους και των συστημάτων υγείας και πρόνοιας. Σημειώνεται, ότι οι μεταρρυθμίσεις, σε αυτό τον τομέα θα μπορούν «να εξαρτηθούν από τη δημογραφική κατάσταση κάθε χώρας»: δηλαδή το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης να συναρτάται του προσδόκιμου ζωής σε κάθε χώρα.

Όσον αφορά στα δημόσια οικονομικά, οι χώρες καλούνται να υιοθετήσουν μηχανισμούς που θα βάλουν «φρένο στο χρέος» και υποχρεώνονται να λάβουν μέτρα όταν το χρέος ξεπερνά ένα συγκεκριμένο όριο.

Τέλος, το Σύμφωνο τονίζει ότι θα πρέπει να υπάρχει συντονισμός των φορολογικών πολιτικών. «Η διαμόρφωση μιας κοινής φορολόγησης για τις επιχειρήσεις θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για να προχωρήσουμε, προκειμένου να εγγυηθούμε τη συνοχή των εθνικών φορολογικών συστημάτων, σεβόμενοι τις εθνικές στρατηγικές φορολόγησης», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ