Ηπιότερα μέτρα για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας προτείνει η ΕΕ εν όψει της Συνόδου Κορυφής

Κωστούλας Γεώργιος

Τα κράτη της Ευρωζώνης οφείλουν να εντάξουν στην εθνική τους νομοθεσία κανόνες για τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών τους, όπως έχουν προτείνει η Γαλλία και η Γερμανία, σύμφωνα με προπαρασκευαστικό έγγραφο της ΕΕ, που περιήλθε στην κατοχή του Reuters, εν όψει της Συνόδου Κορυφής στις 24-25 Μαρτίου.

Το τετρασέλιδο έγγραφο, υπό τον τίτλο «Ενίσχυση του συντονισμού οικονομικής πολιτικής, βασικά σημεία και αντιλήψεις», θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώης στις 11 Μαρτίου και έχει συνταχθεί από τα επιτελεία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι.

Η γερμανική κυβέρνηση αντέδρασε θετικά, εκτιμώντας ότι πρόκειται για «πολύ ενθαρρυντικό» έγγραφο, σύμφωνα με όσα δήλωσε στο Reuters γερμανική κυβερνητική πηγή.

Σε ό,τι αφορά την υιοθέτηση δημοσιονομικών κανόνων, στο έγγραφο αναφέρεται ότι κάθε κράτος θα επιλέξει τις δικές του λύσεις.

«Η ακριβής διατύπωση των κανόνων θα πρέπει να αποφασιστεί από κάθε χώρα (π.χ. θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ‘φρένου χρέους’, κανόνων για πρωτογενή πλεονάσματα ή όρων για τις δαπάνες)».

»Κράτη-μέλη της Eυρωζώνης […] θα πρέπει να διατηρήσουν το δικαίωμα της επιλογής του συγκεκριμένου (νομοθετικού) μέσου που θα χρησιμοποιηθεί, αλλά θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα είναι επαρκώς δεσμευτικό», προστίθεται στο έγγραφο.

Οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στο έγγραφο και στηρίζονται από τη Γερμανία και την Γαλλία, θα αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη Σύνοδο του Μαρτίου για την συνολική λύση στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης.

Σημειώνεται, πάντως, ότι οι προτάσεις αυτές είναι ηπιότερες σε σχέση με ότι προωθούσε ο γαλλογερμανικός άξονας.

Πριν τις όποιες αλλαγές για το ταμείο διάσωσης (EFSF), το Βερολίνο ζητεί από τους εταίρους του να ενσωματώσουν στην εθνική τους νομοθεσία κανόνες για τον περιορισμό του δημοσίου χρέους, όπως έχει πράξει το ίδιο.

Μία άλλη πρόταση που περιέχεται στο έγγραφο, που αποσκοπεί στην αποφόρτιση των δημοσιονομικών πιέσεων, είναι να αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και να συνδεθεί με το προσδόκιμο ζωής.

Στο έγγραφο δεν αναφέρονται συγκεκριμένοι αριθμητικοί στόχοι. Η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων θα υπολογίζεται από ένα δείκτη, βάσει του οποίου θα φαίνεται αν μία χώρα μπορεί να εξυπηρετήσει τις δανειακές της ανάγκες με την ασφαλιστική πολιτική που ακολουθεί.

«Οι χώρες που αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις όσον αφορά τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα και τα συστήματα κοινωνικών παροχών πρέπει να αναγνωρισθούν και να δεσμεύονται ότι θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις αυτές σε ένα ορισμένο χρονοδιάγραμμα», επισημαίνεται.

Προτείνεται επίσης η κατάργηση της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των μισθών, μέτρο στο οποίο αντιδρούν η Αυστρία, η Ισπανία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.

Στο έγγραφο αναφέρεται ότι θα πρέπει να παρακολουθείται στενά το μοναδιαίο κόστος εργασίας. Σε χώρες όπου παρατηρείται συνεχόμενη αύξησή του, το πρόβλημα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος. Κάθε χώρα θα αποφασίζει η ίδια πώς θα ελέγχει το κόστος εργασίας, σύμφωνα με τις παραδόσεις στις εργασιακές της σχέσεις, επισημαίνεται στο έγγραφο.

Παρ’ όλα αυτά, η ΕΕ εφιστά την προσοχή των κυβερνήσεων στην «ανάγκη» να αποδυναμωθεί ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να υπάρχει «μηχανισμός σύνδεσης» των μισθών με την παραγωγικότητα.

Για τη φορολογία αναφέρεται ότι «η ανάπτυξη ενοποιημένης βάσης για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος γιοα να διασφαλισθεί η συνέπεια των εθνικών φορολογικών συστημάτων, χωρίς φορολογική εναρμόνιση».

Αν δεν υπάρξει συμφωνία σε αυτή τη βάση, τότε θα μπορούσε να προχωρήσει «με μία μικρότερη ομάδα κρατών-μελών», σημειώνεται.

Στο έγγραφο καλούνται οι κυβερνήσεις να υιοθετήσουν νόμους για την εξυγίανση των τραπεζών, άλλη μια ιδέα που έβαλαν στο τραπέζι στις 4 Φεβρουαρίου η Γερμανία και η Γαλλία.

Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν χρειάζεται, πάντως, να υλοποιηθούν άμεσα.

«Κάθε χρόνο, τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης θα συμφωνούν σε ανώτατο επίπεδο πάνω σε μία δέσμη συγκεκριμένων στόχων που θα πρέπει να υλοποιηθούν εντός 12 μηνών. Η επιλογή των συγκεκριμένων μέτρων πολιτικής προς υλοποίηση θα παραμένει ευθύνη κάθε χώρας», υπογραμμίζεται.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ