Καρκινικό γονίδιο συνδέεται με την κοινωνική προέλευση του ατόμου
Λονδίνο: Γενετική εξήγηση γιατί οι γυναίκες από φτωχό περιβάλλον είναι λιγότερο πιθανό να «νικήσουν» τον καρκίνο του μαστού, δίνουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Dundee, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο British Journal of Cancer.
Λονδίνο: Γενετική εξήγηση γιατί οι γυναίκες από φτωχό περιβάλλον είναι λιγότερο πιθανό να «νικήσουν» τον καρκίνο του μαστού, δίνουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Dundee, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο British Journal of Cancer.
Ο φτωχός τρόπος διαβίωσης μπορεί να προάγει μια βασική γενετική μετάλλαξη συντελώντας έτσι σε χειρότερη πρόγνωση της ασθένειας.
Οι ερευνητές έλεγξαν δείγματα από 246 γυναίκες και διαπίστωσαν ότι ο ταχυδρομικός κώδικας μιας γυναίκας μπορούσε να συνδεθεί με την «υγεία» του γονιδίου p53 στα καρκινικά κύτταρα.
Η σχέση μεταξύ κοινωνικό-οικονομικής κατάστασης και κακού αποτελέσματος από διάφορες μορφές καρκίνου έχει εντοπιστεί και παλαιότερα, με τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής και την τάση η διάγνωση να γίνεται αργά, να ευθύνονται για τις παρατηρούμενες διαφορές.
Η έρευνα προσφέρει περισσότερα στοιχεία για το πώς ο τρόπος ζωής μπορεί να παρέμβει στην ικανότητα του σώματος να προστατεύεται από τον καρκίνο.
Φυσιολογικά, το γονίδιο p53 είναι ογκοκατασταλτικό, δηλαδή λέει στα κύτταρα με καρκινικές ή προκαρκινικές αλλαγές να αυτοκαταστραφούν πριν μπορέσουν να πολλαπλασιαστούν.
Ωστόσο, όταν είναι μεταλλαγμένο, η ικανότητα του μειώνεται ή ακυρώνεται, καθιστώντας την εμφάνιση του καρκίνου πολύ πιθανή.
Οι επιστήμονες μελέτησαν δείγματα από κατεψυγμένους καρκινικούς ιστούς από συνολικά 246 γυναίκες που υποβλήθηκαν σε αντικαρκινική θεραπεία την περίοδο 1997-2001.
Έγιναν εξετάσεις για να καθοριστεί το επίπεδο της μετάλλαξης του p53 και διασταυρώθηκαν με τον ταχυδρομικό κώδικα των συμμετεχόντων, προσφέροντας έτσι μια σύντομη εικασία για το περιβάλλον που ζει.
Οι γυναίκες από «δύσκολες» περιοχές ήταν πιθανότερο να έχουν μεταλλάξεις στο p53 και λιγότερο πιθανό να επιβιώσουν, έχοντας αντιμετωπίσει τον καρκίνο.
Ο Δρ Λι Μπέικερ εξηγεί ότι «η έρευνα δημιουργεί έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ του γονιδίου p53 και των στερήσεων, και μεταξύ της μετάλλαξης του p53 και την υποτροπής και του θανάτου.»
Ως κοινωνικό ζήτημα, διαπιστώνεται ότι αν οι άνθρωποι βοηθηθούν να ξεπεράσουν το στάδιο της στέρησης τότε ίσως είναι λιγότερο πιθανό να έχουν προβλήματα με το γονίδιο p53, και τελικά την εκδήλωση καρκίνου του μαστού. Εξάλλου ο τρόπος διαβίωσης μπορεί να έχει άμεση επίδραση στο συγκεκριμένο γονίδιο.
Η στέρηση από μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία του καρκίνου του μαστού, αλλά επηρεάζει την πρόγνωση του όταν το p53 είναι κατεστραμμένο ως αποτέλεσμα των επιλογών που κάνει το άτομο στον τρόπο ζωής του.