Η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής είναι τελικά μια επίμονη διαταραχή
Νέα Υόρκη: Η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής είναι μια διατροφική διαταραχή με διάρκεια πολύ μεγαλύτερη από τη νευρογενή βουλιμία και την ανορεξία, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Psychiatry.
Νέα Υόρκη: Η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής είναι μια διατροφική διαταραχή με διάρκεια πολύ μεγαλύτερη από τη νευρογενή βουλιμία και την ανορεξία, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Psychiatry.
Τα άτομα που καταναλώνουν ακατάσχετες ποσότητες τροφής, τείνουν να τρώνε μεγάλες ποσότητες τροφής ενώ αισθάνονται απώλεια ελέγχου αναφορικά με το φαγητό. Η διαταραχή αυτή είναι διαφορετική από το σύνδρομο κατανάλωσης-εμετού που χαρακτηρίζει τη βουλιμία διότι τα άτομα με ακατάσχετη κατανάλωση τροφής συνήθως δεν προκαλούν εμετό ή δεν παίρνουν καθαρτικά.
Ο Δρ Χάρισον Ποπ της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ εξηγεί ότι «εδώ και πολύ καιρό αιωρούνταν το ερώτημα κατά πόσο η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής είναι μια γνήσια διατροφή διαταραχή, ξεχωριστή και αυτόνομη, ή είναι απλά ένα μη-συγκεκριμένο πρότυπο διατροφής.
Αν επρόκειτο για ένα μη-συγκεκριμένο πρότυπο διατροφής θα αναμέναμε ότι θα εμφανιζόταν και θα εξαφανιζόταν από καιρό σε καιρό στο διατροφικό ιστορικό των ατόμων. Αν είναι όμως μια γνήσια διατροφική διαταραχή, θα έπρεπε να είναι πιο σταθερή και χρόνια, με άλλα λόγια οι πάσχοντες θα έπρεπε να παρουσιάζουν τα συμπτώματα συνεχώς για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, και όχι περιοδικά».
Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής είναι σχεδόν χρόνια και σταθερή, κατά προτίμηση μια πραγματική ψυχιατρική διαταραχή, παρά ένα μη-συγκεκριμένο πρότυπο διατροφής.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 131 ενήλικες που χαρακτηρίζονταν από ακατάσχετη κατανάλωση τροφής, 18 με ανορεξία και 17 με βουλιμία και διαπίστωσαν ότι ο μέσος χρόνος διάρκειας της ακατάσχετης κατανάλωσης τροφής ήταν 14,4 χρόνια, σημαντικά μεγαλύτερος από τη μέση διάρκεια της βουλιμίας (5,8 χρόνια) ή της ανορεξίας (5,9 χρόνια).
Οι περισσότεροι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας ανέφεραν ένα ξεχωριστό συνεχές επεισόδιο εν αντιθέσει με πολλαπλά επεισόδια.
Αν και μόλις πρόσφατα η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή πάθηση, οι πάσχοντες φαίνεται να είναι περισσότεροι από τους ανορεξικούς και τους βουλιμικούς.
Η θεραπεία της διαταραχής περιλαμβάνει γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, διαπροσωπική ψυχοθεραπεία, ομάδες αυτοβοήθειας και αντικαταθλιπτική φαρμακευτική αγωγή.