Παράγοντας κινδύνου διαβήτη τύπου ΙΙ οι πολλαπλές γέννες
Νέα Υόρκη: Οι γυναίκες που έχουν γεννήσεις πέντε ή περισσότερα παιδιά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Diabetes Care.
Νέα Υόρκη: Οι γυναίκες που έχουν γεννήσεις πέντε ή περισσότερα παιδιά διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Diabetes Care.
Μάλιστα, ο παραπάνω συσχετισμός ισχύει ακόμα και όταν συνυπολογιστεί η επιρροή άλλων γνωστών παραγόντων κινδύνου, όπως η παχυσαρκία και η κοινωνικοοικονομική κατάσταση.
Η Δρ Γουάντα Νίκολσον της Ιατρικής Σχολής Τζονς Χοπκινς κατέληξε στο παραπάνω συμπέρασμα μετά τη διενέργεια σχετικής μελέτης σε δείγμα περισσοτέρων από 7.000 γυναικών καυκάσιας και αφρο-αμερικανικής καταγωγής.
Οι συμμετέχουσες ήταν μεταξύ 45 και 64 ετών και η μελέτη διήρκεσε κατά μέσο όρο εννέα χρόνια. Οι γυναίκες ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με το ιστορικό τοκετών (καμιά γέννα ζώντος νεογνού, περιλαμβανομένων των αποβολών και των θνησιγενειών, μια με δύο γεννήσεις ζώντων βρεφών, τρεις με τέσσερις γεννήσεις ή περισσότερες από τέσσερις γεννήσεις ζώντων βρεφών).
Καταγράφηκαν 754 περιπτώσεις διαβήτη τύπου ΙΙ κατά τη διάρκεια της μελέτης. Τα ποσοστά διαβήτη ήταν υψηλότερα μεταξύ των γυναικών με τους περισσότερους τοκετούς και χαμηλότερα μεταξύ των γυναικών που δεν είχαν περισσότερες από δύο γέννες ζώντων νεογνών.
Οι επιστήμονες αποδέχονται ότι το κυριότερο μέρος του κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη αποδίδεται στην παχυσαρκία και την χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Ωστόσο, μετά από συνυπολογισμό των αναγνωρισμένων αυτών παραγόντων κινδύνου καθώς και των κλινικών παραγόντων, οι δείκτες φλεγμονής και παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, διαπιστώθηκε ότι οι πολλαπλές γέννες παρέμεναν παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ.
Κατά πόσο η σχέση μεταξύ τοκετού και διαβήτη είναι βιολογική ή οφείλεται σε παράγοντες του τρόπου διαβίωσης παραμένει άγνωστο. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η σχέση μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα αφού διενεργηθούν μελέτες επί του συγκεκριμένου ζητήματος.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.