Βακτήριο – γενετιστής: Δημοσιεύτηκε ο γενετικός χάρτης επικίνδυνου πνευμονόκοκκου
Σικάγο, Ιλινόις: Η πλήρης γενετική αλληλουχία ενός παθογόνου στελέχους του πνευμονόκοκκου δημοσιεύεται αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Science. Θα επιτρέψει στους ερευνητές να παρασκευάσουν νέα αντιβιοτικά, αλλά και να κατανοήσουν τις εξελιγμένες μεθόδους... γενετικής μηχανικής που χρησιμοποιεί το βακτήριο.
Σικάγο, Ιλινόις: Η πλήρης γενετική αλληλουχία ενός παθογόνου στελέχους του πνευμονόκοκκου δημοσιεύεται αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Science. Θα επιτρέψει στους ερευνητές να παρασκευάσουν νέα αντιβιοτικά, αλλά και να κατανοήσουν τις εξελιγμένες μεθόδους… γενετικής μηχανικής που χρησιμοποιεί το βακτήριο.
Το Streptococcus pneumoniae είναι το συνηθέστερο αίτιο οξέων λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος και του αυτιού, και οι ερευνητές εκτιμούν ότι ευθύνεται για το θάνατο περίπου τριών εκατομμυρίων παιδιών κάθε χρόνο. Δεδομένου ότι πολλά στελέχη του πνευμονόκοκκου έχουν αναπτύξει ανθεκτικότητα στην πενικιλίνη, η ανάγκη για εξεύρεση άλλων μεθόδων για την καταπολέμησή τους έχει αρχίσει να γίνεται επιτακτική.
Η έρευνα για τον σκοπό αυτό αναμένεται να επιταχυνθεί σημαντικά από τη δημοσίευση του γενετικού χάρτη με τα 2.326 γονίδια του βακτηρίου, ο οποίος, όπως μεταδίδει το ScienceDaily.com, προέκυψε από συνεργασία του Πανεπιστημίου του Ιλινόις στο Σικάγο και του Ινστιτούτου Γενωμικής Έρευνας στο Μέριλαντ.
Ο «ειδικός» της γονιδιακής θεραπείας
Ανάμεσα στους κύριους στόχους των Αμερικανών ερευνητών είναι και να «υποκλέψουν» ορισμένες από τις «τεχνικές» γενετικής μηχανικής που το βακτήριο εφαρμόζει με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα.
Το S. pneumoniae «μπορεί να εντοπίζει γονίδια άλλων βακτηρίων και να τα ενσωματώνει στο δικό του γονιδίωμα» αναφέρει ο δρ. Ντόναλντ Μόρισον, μέλος της ερευνητικής ομάδας του Σικάγο. «Ουσιαστικά, αυτό μπορεί να θεωρηθεί μια φυσική, αυτο-χορηγούμενη γονιδιακή θεραπεία».
«Αν αυτός ο οργανισμός, που ενσωματώνει εξωγενή γονίδια με αποτελεσματικότητα που προσεγγίζει το 100%, μας αποκαλύψει ορισμένα από τα μυστικά του, ίσως μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τους εν λόγω μηχανισμούς για να βελτιώσουμε τη γονιδιακή θεραπεία και να αυξήσουμε την αποτελεσματικότητά της» εξηγεί ο ίδιος.