Καμία συμφωνία, προς το παρόν, για την Ουκρανία καθώς διαλύεται – Εκτός εξίσωσης η Ευρώπη

Ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Αμερικανοί έχουν αποκαλύψει πολλά για τη συνάντηση της περασμένης Τρίτης (2 Δεκεμβρίου) στη Μόσχα (φωτογραφία, επάνω, από βίντεο του Reuters).

Κράτησε πέντε ώρες και διεξήχθη τη στιγμή που ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, συναντούσε τον κινέζο ομόλογό του Γουάνγκ Γι, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Η κυβέρνηση Τραμπ επιθυμεί μια διέξοδο και σίγουρα δεν θέλει μια ευρύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη

Η συνάντηση στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε καθώς η Ρωσία σημείωνε σημαντικά και στρατηγικά κέρδη στο πεδίο της μάχης, συμπεριλαμβανομένης της πτώσης του Ποκρόφσκ (φωτογραφία από Russian Defense Ministry)

Αυτή η παράλληλη συνάντηση είχε ως στόχο την ενίσχυση της εταιρικής σχέσης Ρωσίας – Κίνας, γεγονός που προκαλεί έντονη ανησυχία στην Ουάσιγκτον.

Οι συνομιλίες για την Ουκρανία επικεντρώθηκαν στον συνεχιζόμενο πόλεμο και στις δυνατότητες μιας ανανεωμένης στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον.

Οι ΗΠΑ εκτός του απεσταλμένου του προέδρου Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, του Τζάρεντ Κούσνερ και ενός μεταφραστή, δεν είχαν άλλα μέλη στην αντιπροσωπεία τους. Σε καμία πλευρά δεν υπήρχαν στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, σημειώνει σε ανάλυσή του ο Stephen Bryen, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, ειδικός στη στρατηγική και την τεχνολογία ασφαλείας.

Η ρωσική αντιπροσωπεία περιλάμβανε τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, τον προεδρικό σύμβουλο Γιούρι Ουσακόφ και τον ειδικό προεδρικό εκπρόσωπο για επενδύσεις και οικονομική συνεργασία με ξένες χώρες, Κίριλ Ντμίτριεφ.

Σύμφωνα με αμφότερες τις πλευρές, δεν έγιναν συμφωνίες ή συμβιβασμοί. Οι ΗΠΑ παρουσίασαν τέσσερα έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των αρχικών λεγόμενων 21 σημείων, και τριών άλλων. Κανένα από αυτά δεν δημοσιοποιήθηκε.

Ο Ουσακόφ είναι επαγγελματίας διπλωμάτης που υπηρέτησε για δέκα χρόνια ως πρεσβευτής της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στρατηγικά κέρδη

Ο Ντμίτριεφ είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ, ασχολείται επαγγελματικά με τραπεζικές επενδύσεις, και επί του παρόντος ηγείται του κρατικού Ρωσικού Ταμείου Αμεσων Επενδύσεων.

Εχει επιτύχει επενδυτικές συμφωνίες στη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Κίνα, το Κατάρ, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ, την Ιταλία και τη Γαλλία.

Ο ίδιος υπόκειται σε κυρώσεις του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ για τον Ελεγχο Ξένων Περιουσιακών Στοιχείων (2022), όπως και το Ταμείο Αμεσων Επενδύσεων (μέρος της προσπάθειας Μπάιντεν να ρίξει την κυβέρνηση Πούτιν).

Η συνάντηση στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε καθώς η Ρωσία σημείωνε σημαντικά και στρατηγικά κέρδη στο πεδίο της μάχης, συμπεριλαμβανομένης της πτώσης του Ποκρόφσκ (γνωστού και ως Κρασνοαρμέισκ, για τη ρωσική πλευρά).

Ο Ζαλούζνι, δεξιά, δηλώνει «παρών» με άρθρο του στην The Telegraph ως επίδοξος αντικαστάτης του Ζελένσκι, αριστερά (φωτογραφία αρχείου από βίντεο του Reuters)

Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η διαδικασία διάλυσης του στρατού της Ουκρανίας λαμβάνει χώρα σήμερα, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να παραδίδουν εδάφη χωρίς να διαθέτουν καμία αισθητή στρατηγική υποχώρησης.

Ενώ η συνάντηση στη Μόσχα ήταν σε εξέλιξη, ο Ζελένσκι βρισκόταν στην Ευρώπη. Στη Γαλλία συναντήθηκε με τον Μακρόν, αναζητώντας κεφάλαια και στρατεύματα για να σώσει την Ουκρανία.

Δεν ακολούθησαν σκληρές υποσχέσεις. Ο ουκρανός πρόεδρος ζήτησε μια συνάντηση στην Ευρώπη, είτε στην Ιρλανδία είτε στις Βρυξέλλες, με τον Γουίτκοφ και τον Κούσνερ κατά την επιστροφή τους από τη Μόσχα, η οποία ακυρώθηκε. Ο Ζελένσκι επέστρεψε βιαστικά στο Κίεβο.

Ο αντικαταστάτης… του Ζελένσκι

Ο Βάλερι Ζαλούζνι, πρώην διοικητής του ουκρανικού στρατού και νυν πρεσβευτής της Ουκρανίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, φαίνεται να σχεδιάζει την επιστροφή του στο Κίεβο.

Δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph με τον τίτλο «Πώς να νικήσουμε τον Πούτιν και να οικοδομήσουμε μια καλύτερη Ουκρανία».

Στο άρθρο του, ο Ζαλούζνι αναφέρει ότι η Ουκρανία χρειάζεται να ενισχύσει «τα θεμέλια της δικαιοσύνης μέσω της καταπολέμησης της διαφθοράς και της δημιουργίας ενός έντιμου δικαστικού συστήματος».

Ισχυρίζεται ότι «η πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας δεν είχε έναν καθορισμένο πολιτικό στόχο, γεγονός που καθιστούσε τη στρατιωτική στρατηγική αναποτελεσματική».

Επισημαίνει ότι «ίσως ο κύριος πολιτικός στόχος για την Ουκρανία είναι να στερήσει από τη Ρωσία την ευκαιρία να πραγματοποιήσει επιθετικές πράξεις εναντίον της στο άμεσο μέλλον».

Το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό παραμένει ανεξήγητο και ολόκληρο το σκεπτικό, που προφανώς αποσκοπούσε στην προώθηση του Ζαλούζνι ως αντικαταστάτη του Ζελένσκι, φαινόταν να βασίζεται σε μια φαντασίωση για την εμπόλεμη κατάσταση και σε ευσεβείς πόθους ότι οι σύμμαχοι της Ουκρανίας θα στείλουν δυνάμεις για να κερδίσουν τον πόλεμο.

Ρωσική λύση…

Στο μεταξύ, οι Ρώσοι θα συνεχίσουν τη στρατιωτική επίθεση και η Μόσχα μπορεί να αναμένει ότι η Ουάσιγκτον αργά ή γρήγορα θα αποδεχτεί μια λύση καθοδηγούμενη από τη Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας (με τις κατάλληλες φανφάρες).

Είναι σαφές ότι, με την Κίνα να δεσπόζει ως σημαντική απειλή για την ασφάλεια των αμερικανικών συμφερόντων στον Ειρηνικό και με το ΝΑΤΟ να είναι ολοένα και πιο αποσυντονισμένο, η κυβέρνηση Τραμπ επιθυμεί μια διέξοδο και σίγουρα δεν θέλει μια ευρύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη (κάτι που ορισμένοι στο ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου, ίσως ιδιαίτερα, του Ηνωμένου Βασιλείου, προφανώς προτιμούν, εν μέρει επειδή θα απέτρεπε την προσοχή από την επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών).

Οι πρόσφατες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη της Ουκρανίας σε πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης αυτής σε εμπορικό πλοίο με ρωσική σημαία που μετέφερε ηλιέλαιο, έχουν ανησυχήσει τους Τούρκους και τους Ρουμάνους, οι οποίοι εξαρτώνται από την εμπορική ναυτιλία στην περιοχή.

Οι ουκρανικές επιθέσεις μπορεί να προετοιμάστηκαν χωρίς συντονισμό με τους συμβούλους του ΝΑΤΟ, αλλά είναι σχεδόν εξίσου πιθανό η Ουκρανία να έλαβε βοήθεια από έναν ή περισσότερους ΝΑΤΟϊκούς παράγοντες.

Ο κ. Πούτιν έχει δηλώσει ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να στερήσει από την Ουκρανία τη χρήση οποιουδήποτε από τα λιμάνια της ως συνέπεια αυτών των επιθέσεων.

Φαίνεται ότι δεν θα υπάρξει συνάντηση μεταξύ του Τραμπ και του Πούτιν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, επειδή ακόμα δεν υπάρχει κάτι για το οποίο θα μπορούσαν να συζητήσουν.

Η Ευρώπη εκτός εξίσωσης

Αλλά αν η Ουκρανία συνεχίσει την πλέον ραγδαία παρακμή της και οι Ρώσοι ετοιμαστούν να επιβάλουν όρους σε ένα ηττημένο καθεστώς, η Ουάσιγκτον θα θελήσει να διασώσει ό,τι μπορεί και θα προσπαθήσει να βελτιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο το τελικό αποτέλεσμα.

Οι Ευρωπαίοι (και το ΝΑΤΟ) πιθανότατα δεν θα έχουν κανένα ρόλο σε μια διευθέτηση, επειδή η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι είναι ριψοκίνδυνοι και κωλυσιεργούν.

Οι ΗΠΑ ήδη λαμβάνουν μέτρα για να τους αποκλείσουν, ακόμη και στην ανταλλαγή ευαίσθητων πληροφοριών από μυστικές υπηρεσίες.

Προφανώς η Ουάσιγκτον έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Η πρόκληση τώρα είναι πώς να μετατρέψει το φιάσκο της Ουκρανίας σε κάτι θετικό.