«Ήμουν 5, μου ζήτησε να κάθομαι στα πόδια του» – Γυναίκες θυμούνται την πρώτη τους σεξουαλική κακοποίηση

Τις τελευταίες μέρες κρατάμε τα στομάχια μας από τις φρικιαστικές εξελίξεις της υπόθεσης στα Σεπόλια με θύμα ένα 12χρονο κορίτσι, το οποίο είχε βιαζόταν κατ’ εξακολούθηση από τον παιδοβιαστή Ηλία Μίχο.

Το κοριτσάκι, μέσα από μια επώδυνη για αυτό διαδικασία, αποκαλύπτει καθημερινά τα όσα βίωνε στα χέρια αρρωστημένων ανθρώπων που εκμεταλλεύονταν την ψυχούλα και το σώμα του.

• Διαβάστε επίσης: Λέξη προς λέξη το μαρτύριο της 12χρονης στα χέρια του βιαστή της – Οργανωμένο κύκλωμα «δείχνει» το παιδί

Πόσες ακόμα προβληματικές και κακοποιητικές συμπεριφορές ενηλίκων προς ανήλικα παιδιά δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Πόσα αγόρια και κορίτσια, με αφορμή την υπόθεση του παιδοβιασμού στα Σεπόλια, επαναφέρουν στη μνήμη τους παρόμοιες συμπεριφορές σε βάρος τους και περιστατικά που είχαν θάψει βαθιά στο υποσυνείδητό τους προσπαθώντας να προστατέψουν την παιδικότητά τους;

Διαχειριστές μιας σελίδας του Facebook – που για λόγους προστασίας των θυμάτων θα παραμείνει ανώνυμη όπως και τα ονόματα των χρηστών- έκαναν μια γενναία αρχή ξεκινώντας ένα thread θέτοντας την εξής ζήτημα:

«Θέλω να μου πείτε τα κορίτσια εδώ μέσα πόσο χρονών ήσασταν όταν νιώσατε πρώτη φορά ότι κάποιος ενήλικος σας κοιτούσε με προκλητικό τρόπο ή σας έκανε κάποιο σχόλιο ξεκάθαρα πονηρό ακόμη κι αν πέρασε για «αστειάκι». Ξέρω ότι θα το θυμάστε γιατί δεν ήρθε μόνο του. Ήρθε μαζί με ένα βαρύ, πηχτό αίσθημα ενοχής και βρωμιάς που ακόμα και αν δεν σας απασχολούσε καθημερνά, έκανε καιρό να ξεπλυθεί εντελώς από μέσα σας. Εγώ ήμουν 11 στα 12».

Τα όσα αποκαλύπτουν τα θύματα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, προκαλούν οργή για τους κακοποιητές τους. Ωστόσο βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν ανοιχτά για όσα βίωσαν και να βοηθήσουν και άλλα θύματα να σπάσουν τη σιωπή τους και να δείξουν τους κακοποιητές τους.

Παρακάτω μερικές από τις μαρτυρίες:

«Ήμουν γύρω στα 8 με κάτι παραπάνω από λεκτικό»

«13 ετών. Πήγαινα σχολείο με τις φίλες μου και μια παρέα μπαρμπαδων σε ένα καφενείο μας ζήτησε να μη δένουμε τις ζακέτες μας στη μέση γιατί τους κόβουμε τη χαρά. Πολύ αργότερα κατάλαβα τι εννοούσαν, αλλά καταλαβα εκείνη την στιγμή που το είπαν ότι ήταν κάτι βρώμικο»

«13. Στα παλιά Λαδάδικα, πριν γίνουν «in». Γλυωδης τύπος γύρω στα 60 με γραπωνει από πίσω, με σηκώνει στο αέρα και με τραβάει μέσα στο στενό.
Δεν έβλεπα το πρόσωπο του, αλλά θυμάμαι ότι ήταν εύσωμος, μύριζε άσχημα και φορούσε τζιν και καρό πουκάμισο με διπλωμένα μανίκια. Άρχισα να ουρλιάζω με όλη μου την δύναμη «βοήθεια φωτιά 🔥) και βλέπω δύο τρανς που κάνανε πιάτσα λίγο πιο κάτω, να τρέχουν προς το μέρος μου φωνάζοντας «άσε ρε σιχαμα κάτω το παιδί «. Τον πλάκωσαν στο ξύλο η μια μου φώναζε «τρέξε μικρή….βγες στην παραλιακή «.
Έτρεχα και δεν κοίταξα πίσω μου. Δεν τις είπα ούτε καν «ευχαριστώ».
Έκτοτε σχεδόν καθημερινά. Χυδαία catcall , χουφτωματα σε λεωφορεία και σχολείο και σεξουαλικές χειρονομίες ασχέτως ώρας.
Στο γυμνάσιο,είχα σαπίσει στο ξύλο όποιον τολμούσε να απλώσει χέρι σε μένα αλλά και σε οποιαδήποτε άλλο κορίτσι.
Και είχα σαπίσει πολλούς. Μέχρι το τέλος της Β γυμνασίου δεν τολμούσε κανένα χέρι να απλωθεί.
Στο λεωφορείο και στον δρόμο, τους ξεμπρόστιαζα κανονικά. Ευτυχώς η μητέρα μου σε περιστατικο που ήμασταν μαζί , είχε επέμβει πολύ δυναμικά, οπότε είχα καλό παράδειγμα.
Η χοντρή παρενόχληση σταμάτησε λίγο αφότου έκλεισα τα 30.»

«Μ’ έχετε ξεκάνει ψυχολογικά σήμερα γιατί ξαναφέρνω στη μνήμη μου πράγματα που έχω απωθήσει. Απ’ την άλλη, μιας και που ακόμα δεν κάνω ψυχοθεραπεία, τα γράφω εδώ ως μια άτυπη μορφή ψυχοθεραπείας. Και γι’ αυτό σας ευχαριστώ! Ήμουν 13, μου την έπεφτε ο γραμματέας του ωδείου της περιοχής μου. Απέφευγα να περνάω μπροστά απ’ το γραφείο του συστηματικά. Η μέρα πληρωμής του ωδείου κάθε μήνα είχε γίνει εφιάλτης γιατί δεν μ’ άφηνε να φύγω μέχρι να κάτσω στα γόνατά του, να κάνω στροφές μπροστά του για να «θαυμάσει» τη σιλουέτα μου κτλ. Ευτυχώς πάντα έβρισκα μια δικαιολογία και ξέφευγα. Είπα στους γονείς μου ότι δεν θέλω να πληρώνω εγώ το ωδείο και να έρχεται κάποιος απ’ αυτούς να δίνει τα λεφτά. Δεν ίδρωσε το αυτί τους παρά την επιμονή μου και μου φώναζαν κι από πάνω όταν αργούσα να γυρίσω σπίτι. Η όλη κατάσταση κράτησε σίγουρα έναν χρόνο. Αυτό που με τραυμάτισε περισσότερο, ακόμα και σήμερα, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που έχω στους γονείς μου. Δεν τους εμπιστεύομαι τίποτα που να αφορά την προσωπική ζωή μου. Από μικρή κατάλαβα ότι πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνη μου σε τέτοιες περιπτώσεις. Όσο για τον «γραμματέα», δουλεύει στα ΚΕΠ της περιοχής μου, όπου κι έχει χρειαστεί να πάω 2 φορές τα τελευταία χρόνια. Δεν νομίζω να με αναγνώρισε με τη μάσκα και μετά από 16 χρόνια. Εγώ όμως ποτέ δεν ξεχνώ φυσικά.»

«Ήμουν 5, apparently πολύ μικρό για να συμμετέχω στο μάθημα χορού σύμφωνα με τον δάσκαλο, αντ’αυτού ήθελε να με βάζει να κάθομαι στα πόδια του, του είχα πει ξεκάθαρα «ΌΧΙ» καθώς ένιωθα πολύ περίεργα vibes, αυτό μου έμεινε χαρακτηριστικά γιατί ήταν η πρώτη φορά που αρνήθηκα πεισματικά σε ένα ενήλικο»

«Νομίζω ήμουν 8. Ένας δάσκαλος στις τουαλέτες του σχολείου που ζήτησε από μένα κι ένα άλλο κοριτσάκι να του κουμπωσουμε το παντελόνι»

«9 χρόνων ο δάσκαλος του κολυμβητήριου αφού με χουφτωσε όσο και καλά μου έδειχνε μια άσκηση είπε σε έναν άλλο προπονητή ότι οι κωλοι των γυναικών πρέπει να είναι έτσι σαν τον δικό μου και κάπως έτσι δύο άντρες κοντά 30 χρόνων συμφώνησαν ότι προτιμούν τους κωλους 9 χρόνων κοριτσιών»

«11 στα 12 και εγώ, οικογενειακός φίλος, μπήκε την ώρα που άλλαζα στο δωμάτιο και είπε ότι δεν πειράζει να με δει γυμνή γιατί είναι σαν τον μπαμπά μου.
Είχα σχηματίσει γυναικείο σώμα από πολύ μικρή, και τα σχόλια που άκουγα στα 11, 12, 13, 14 στον δρόμο δεν περιγράφονται.
Με χουφτωσαν πρώτη φορά (χωρίς να θέλω) στα 12.
Δεν συνεχίζω, ξέρετε όλες καλά τις εμπειρίες μου από τότε και στο εξής.»

«Η πρώτη φορά ήταν στα 4-5, πήγαινα στο νηπιαγωγείο. Η καθαρίστρια του σχολείου είχε έναν γιο (περίπου 30 χρονών μου φαινόταν) και ένα εγγονάκι (μωρό τότε) τους οποίους και έφερνε μαζί της. Κάποια μέρα που πήγα να παίξω με το μωράκι, μπήκα σε μια αίθουσα που ήταν εκείνος μόνο και το μωρό. Καθώς κάθησα κοντά τους, μου είπε εκείνος να ξαπλώσω όπως το μωρό. Ανυποψίαστη τότε, το μυαλό μου δεν σκεφτόταν πονηρά. Ξάπλωσα ανάσκελα κι εκείνος ήρθε πάνω μου και έκανε κινήσεις με το σώμα του.
Πρώτη φορά αλλά δυστυχώς όχι και τελευταία που βιώνω την ανωμαλία που κυκλοφορεί στον κόσμο..»