Δεν είναι εικόνα από το μέλλον. Είναι η καταστροφή που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Ίσως όχι με τον τρόπο που το Χόλυγουντ δείχνει στις ταινίες καταστροφής, αλλά με επιπτώσεις πολύ πιο πραγματικές.
Πράγμα που σημαίνει ότι το επόμενο διάστημα θα βλέπουμε πολύ πιο συχνές καταστροφές αυτού του είδους, που θα φέρνουν στα όριά τους τις δυνατότητες των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας να τις διαχειριστούν και να μπορέσουν να προστατεύσουν ζωές και περιουσίες.
Το δίλημμα που μας τίθεται είναι απλό: ή θα πάρουμε τώρα όλα τα μέτρα που απαιτούνται, ή απλώς θα παρακολουθήσουμε την καταστροφή να εκτυλίσσεται σε «πραγματικό χρόνο».
Η εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα κινδυνεύει να αποβεί μοιραία.
Το ίδιο και η καθυστέρηση στη μετάβαση με ακόμη ταχύτερους ρυθμούς στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες.
Η συγκυρία με τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ακριβώς ο καταλύτης που θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση σε ένα άλλο ενεργειακό και τελικά παραγωγικό υπόδειγμα.
Προφανώς δεν θα είναι μια εύκολη πορεία, αλλά είναι η μόνη για να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ζούμε σε έναν φλεγόμενο πλανήτη.
Εμείς ξεκινήσαμε τη φωτιά, εμείς καλούμαστε και να τη σβήσουμε.