Αλλαγές στην υγεία και ελληνική οικονομία

Η κυβέρνηση σε μία προσπάθεια να ενισχύσει την δημόσια υγεία και να την προστατεύσει από την κακοδιαχείριση έχει ήδη ανακοινώσει διάφορες σκέψεις και ενέργειες προς διαβούλευση.

Είναι βέβαιο, πως το ζητούμενο εκτός από την αύξηση της ποιότητας της δημόσιας υγείας στα δημόσια νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της χώρας, είναι η σωστή διαχείριση του κόστους, καθώς και η αύξηση του ΑΕΠ μέσω της σωστής μεθοδολογίας ελέγχου των δαπανών και οι ενδεδειγμένες προτάσεις τόσο για το φάρμακο όσο και τα θεραπευτικά πρωτόκολλα των χρόνιων ασθενειών.

Υπό αυτό το πρίσμα, είναι θετικό το γεγονός ότι τόσο στον ΕΟΠΥΥ όσο και στα δημόσια νοσοκομεία, θα εμπλακούν και θα προσληφθούν με διαφανείς διαδικασίες στελέχη που έχουν γνώση των οικονομικών δεδομένων στον χώρο της υγείας και μπορούν να αντιληφθούν, τόσο τις ανάγκες των νοσοκομείων όσο και τις ελλείψεις του προσωπικού σε κοστολογική βάση.

Επίσης η αναβάθμιση των στελεχών του ΕΟΠΥΥ, ώστε να γίνεται αποτελεσματικότερος καταμερισμός των εργασιών και να κατευθύνονται οι δαπάνες στις ανάγκες της μερίδας του πληθυσμού που τις έχει περισσότερο ανάγκη, είναι εκ των ων ουκ άνευ, για να λειτουργήσει αποδοτικότερα το σύστημα.

Εκτός αυτού, στα πλαίσια της διαδικασίας προμηθειών και δημοσίων συμβάσεων, θα πρέπει μία ενιαία αρχή, μέσα από έναν δημόσιο οργανισμό με ανεξάρτητη όμως διοίκηση και με συγκεκριμένα συμβόλαια στοχοθεσίας για τις δαπάνες και την εξοικονόμησή τους, να αναλάβει κεντροποιημένα τις προμήθειες των νοσοκομείων σε όλη την χώρα, ώστε να διενεργούνται αφενός διαφανείς διαγωνισμοί με ενιαίες προδιαγραφές και αφετέρου να επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας, για μία σειρά από επαναλαμβανόμενες προμήθειες, με συμφωνίες με μεγάλους προμηθευτές φαρμάκου και υγειονομικού εξοπλισμού.

Η εξοικονόμηση κόστους που θα προκύπτει ετησίως, θα μπορεί να χρησιμοποιείται για να πριμοδοτεί το δημόσιο συγκεκριμένα φάρμακα τα οποία έχουν υψηλή αποτελεσματικότητα αλλά και απορροφητικότητα στις δύσκολες και σημαντικές παθήσεις, ώστε να ανακουφιστεί ο πληθυσμός και αντίστοιχα θα μπορούσε να μειώνεται η συμμετοχή των ασφαλισμένων, για μία σειρά από συγκεκριμένα φάρμακα τα οποία θα έχει διαπραγματευθεί το ίδιο το δημόσιο με τις φαρμακευτικές εταιρίες.

Παράλληλα, η προσπάθεια συμμετοχής των ιδιωτών, είτε μέσω μακροχρόνιας ενοικίασης εξοπλισμού στα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία, είτε μέσω ιδιωτών ιατρών, ώστε να χρησιμοποιούν επί πληρωμή τις εγκαταστάσεις του δημοσίου για να συμπληρώνουν και να στελεχώνουν το δημόσιο σύστημα, σίγουρα θα οδηγήσει σε μία αναβάθμιση των υπηρεσιών και μάλιστα θα αυξήσει τα έσοδα του δημοσίου τομέα.

Σε κάθε περίπτωση, ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα, χρήζει σημαντικών μεταρρυθμίσεων, αλλά μπορεί να βοηθήσει σημαντικά την ανάπτυξη της χώρας, τόσο με την εξοικονόμηση δαπανών και την αξιοποίηση των υποδομών, ενώ μπορεί να δώσει ώθηση στην έρευνα και τεχνολογία, για νέα εγχώρια καινοτόμα φάρμακα τα οποία μπορούν να εξαχθούν δημιουργώντας σημαντική υπεραξία.

Αν τα παραπάνω υλοποιηθούν σε ορίζοντα τετραετίας, είναι βέβαιο ότι από τον χώρο της υγείας, μπορεί να προκύψει θετική μεταβολή του ΑΕΠ κατά 1 με 2 δις ευρώ ετησίως, που ισοδυναμεί με τουλάχιστον 2 ιδιωτικοποιήσεις σε επίπεδο εσόδων.

Η συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κρίνεται απολύτως απαραίτητη για τον παραπάνω εθνικό στόχο, του οποίου το αποτέλεσμα είναι κρίσιμο τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και για την δημόσια υγεία.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός