Η νευρογενής ανορεξία μεσοπρόθεσμα δεν καθυστερεί την ανάπτυξη
Νέα Υόρκη: Τα έφηβα κορίτσια με νευρογενή ανορεξία μπορεί να φτάσουν στο φυσιολογικό ύψος όταν αναρρώσουν από την διατροφική διαταραχή, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Νέα Υόρκη: Τα έφηβα κορίτσια με νευρογενή ανορεξία μπορεί να φτάσουν στο φυσιολογικό ύψος όταν αναρρώσουν από την διατροφική διαταραχή, σύμφωνα με νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ εξηγούν ότι οι μελέτες που έχουν γίνει για την επίπτωση της ανορεξίας στην ανάπτυξη και το ανάστημα έχουν παρουσιάσει συγκεχυμένα αποτελέσματα. Ενώ η ανορεξία μπορεί να είναι αναμενόμενο να προκαλέσει χαμηλό ανάστημα, και μερικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα κορίτσια με τη διατροφική διαταραχή είναι όντως κοντύτερα του φυσιολογικού, άλλες έρευνες δείχνουν ότι μπορούν να φτάσουν στο πλήρες ύψος που είναι προκαθορισμένο γενετικά ή να γίνουν τελικά και ψηλότερα του μέσου όρου.
Κατά την φυσιολογική εφηβεία, τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης και του ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα-1 (IGF-1) αυξάνονται, προκαλώντας αναπτυξιακή «έκρηξη». Η ανάπτυξη επιβραδύνεται και τελικά σταματά καθώς αυξάνονται τα επίπεδα των οιστρογόνων. Είναι πιθανόν αυτή η αναπτυξιακή διαδικασία και η οστική γήρανση να καθυστερούν στα κορίτσια με ανορεξία, δίνοντας τους έτσι μια ευκαιρία να φτάσουν στο προκαθορισμένο ύψος μετά την ανάρρωση από την διατροφική διαταραχή.
Οι ερευνητές μελέτησαν 110 κορίτσια 12-18 ετών με ανορεξία και 98 υγιή κορίτσια ίδιας ηλικίας. Παρακολούθησαν μια υποομάδα και των δύο ομάδων για έναν χρόνο και εξέτασαν τα ορμονικά επίπεδα σε περίοδο 12 ωρών σε μερικά εξ αυτών. Υπολόγισαν το προκαθορισμένο ενήλικο ύψος των κοριτσιών σύμφωνα με το ύψος των γονέων τους.
Διαπίστωσαν ότι τα κορίτσια με ανορεξία είχαν χαμηλότερα επίπεδα του IGF-1 από τα υγιή κορίτσια, αν και τα περισσότερα είχαν επίπεδα της ορμόνης εντός φυσιολογικών πλαισίων. Είχαν σχετικά υψηλά επίπεδα της αυξητικής ορμόνης, γεγονός που σημαίνει ότι είχαν γίνει ανθεκτικά στις επιδράσεις της.
Τα κορίτσια με τα χαμηλότερα επίπεδα IGF-1 και αυτά με ανορεξία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ήταν κοντύτερα. Και ενώ τα επίπεδα του IGF-1 προέβλεπαν το ύψος των υγιών κοριτσιών, τα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης δεν συσχετίστηκαν με το ύψος των κοριτσιών με ανορεξία, γεγονός που σημαίνει ότι η ορμόνη δεν επηρεάζει την οστική ανάπτυξη των κοριτσιών με ανορεξία.
Τα κορίτσια που υποφέρουν από ανορεξία για 32 μήνες ή περισσότερο είναι κατά μέσο όρο κοντύτερα, ενώ αυτά που έχουν την πάθηση για τουλάχιστον 29,5 μήνες έχουν χαμηλότερο του μέσου όρου προβλεπόμενου ενήλικου ύψους.
Μεταξύ των κοριτσιών που δεν είχαν φτάσει ακόμη στην εφηβεία, η μεγαλύτερη καθυστέρηση στην γήρανση των οστών σχετίστηκε με ταχύτερη ανάπτυξη κατά την διάρκεια της μελέτης.