Σε αύξηση του βάρους οδηγούν οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες
Λονδίνο: Αμερικανοί επιστήμονες, διενεργώντας πειράματα σε αρουραίους διαπίστωσαν ότι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες παχαίνουν τον οργανισμό, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Behavioral Neuroscience.
Λονδίνο: Αμερικανοί επιστήμονες, διενεργώντας πειράματα σε αρουραίους διαπίστωσαν ότι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες παχαίνουν τον οργανισμό, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Behavioral Neuroscience.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Purdue πιστεύουν ότι η γλυκιά γεύση ακολουθούμενη από θερμίδες μπορεί να κάνει τον οργανισμό να αναζητά επιπλέον ποσότητα τροφής. Οι αρουραίοι που σιτίστηκαν με ζάχαρη είχαν λιγότερη όρεξη. Πάντως οι διατροφολογοι τονίζουν ότι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες εξακολουθούν να είναι καλύτερες για την υγεία.
Η κοινή πρακτική ορίζει ότι στα πλαίσια ενός υγιεινού διαιτολογίου με ελεγχόμενη πρόσληψη θερμίδων, οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες μπορούν να βοηθήσουν το άτομο να χάσει βάρος ή να το διατηρήσει. Ωστόσο, οι Αμερικανοί ερευνητές την αντικρούουν.
Χορήγησαν στα πειραματόζωα διαφορετικό γιαούρτι σε κάθε ομάδα, με ζάχαρη ή σακχαρίνη. Πήραν στη συνέχεια και μια ισχυρή δόση τροφής και οι επιστήμονες παρατήρησαν με προσοχή το αποτέλεσμα.
Τα ποντίκια που πήραν σακχαρίνη κατανάλωσαν περισσότερες θερμίδες, πήραν περισσότερο λίπος και τελικά περισσότερο βάρος από τα ποντίκια που έφαγαν γιαούρτι με ζάχαρη. Μάλιστα δεν έγινε καμιά προσπάθεια μείωσης της τροφής μετέπειτα ώστε να ρυθμιστεί το βάρος τους.
Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η κατανάλωση τροφών με σακχαρίνη μπορεί να οδηγήσουν τελικά σε μεγαλύτερη πρόσληψη βάρους και παχυσαρκίας, εν συγκρίσει με την κατανάλωση τροφών που περιέχουν ζάχαρη.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, υπό φυσιολογικές συνθήκες, η άφιξη μιας γλυκιάς γεύσης στο στόμα συντελεί στη διέγερση του μεταβολισμού για την άφιξη ενός πλούσιου σε θερμίδες, γλυκού γεύματος στον πεπτικό σύστημα.
Όταν το γεύμα δεν φτάνει ποτέ, το σώμα μπορεί να συγχυστεί και να έχει πρόβλημα ως προς τη ρύθμιση της όρεξης όταν είναι διαθέσιμες άλλες τροφές.
Αν ισχύει αυτή η θεωρία, άλλες τεχνητές γλυκαντικές ουσίες με χαμηλή θερμιδική περιεκτικότητα όπως η ασπαρτάμη, η σουκραλόζη και η ακετοσουλφάμη, ενδεχομένως να έχουν παρόμοια επίδραση.