Οι παράγοντες κινδύνου ακράτειας ούρων μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου
Νέα Υόρκη: Μια ευρεία γκάμα παραγόντων υγείας και του τρόπου ζωής μπορούν να προδιαθέτουν τις μεσήλικες γυναίκες σε προβλήματα ελέγχου της ουροδόχου κύστης, αν και τα αίτια τείνουν να αλλάζουν με την πάροδο της ηλικίας, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.
Νέα Υόρκη: Μια ευρεία γκάμα παραγόντων υγείας και του τρόπου ζωής μπορούν να προδιαθέτουν τις μεσήλικες γυναίκες σε προβλήματα ελέγχου της ουροδόχου κύστης, αν και τα αίτια τείνουν να αλλάζουν με την πάροδο της ηλικίας, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology.
Η ακράτεια ούρων είναι ένα συχνό πρόβλημα, ειδικά μεταξύ των γυναικών. Αλλά συγκριτικά με τις μεγαλύτερες γυναίκες, λίγα πράγματα είναι γνωστά σχετικά τους παράγοντες κινδύνου που συντελούν στην ακράτεια στις μεσήλικες.
Στην παρούσα μελέτη, η Δρ Ελέιν Γουαετζεν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις, έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 3.300 γυναίκες, μέσης ηλικίας 46 ετών. Η ερευνήτρια παρατήρησε ότι το ιστορικό κυήσεων, ο διαβήτης, η γενικά κακή κατάσταση της υγείας και τα περιττά κιλά, αύξαναν τον κίνδυνο ακράτειας.
Ωστόσο, κάθε παράγοντας γινόταν λιγότερο ή περισσότερο σημαντικός με την πάροδο του χρόνου. Το ιστορικό κυήσεων επί παραδείγματι, ήταν παράγοντας κινδύνου προβλημάτων ελέγχου της ουροδόχου κύστης στην αρχή της μελέτης, αλλά όχι για τις περιπτώσεις που καταγράφηκαν τα επόμενα πέντε χρόνια.
Απ’ την άλλη, το περίσσιο σωματικό βάρος δεν ήταν παράγοντας κινδύνου στην αρχή της μελέτης, αλλά έγινε σημαντικότερος με την πάροδο του χρόνου.
Πιο αναλυτικά, οι συμμετέχουσες 42-52 ετών, συμμετείχαν και σε προηγούμενη μελέτη, στην οποία είχαν τεθεί υπό πενταετή ιατρική παρακολούθηση και είχαν ερωτηθεί για την υγεία τους, τον τρόπο διαβίωσης και την ποιότητα ζωής.
Στην αρχή, σχεδόν οι μισές δήλωσαν ότι είχαν ακράτεια ούρων τουλάχιστον μια φορά το μήνα. Ο αυξημένος κίνδυνος στη φάση αυτή περιλάμβανε την ύπαρξη παιδιών, τον διαβήτη ή τα ινομυώματα. Οι γυναίκες που ανέφεραν μικρή οικογενειακή και φιλική συμπαράσταση, πηγή ψυχολογικού στρες, επίσης κινδύνευαν.
Ωστόσο, οι παράγοντες κινδύνου ήταν διαφορετικοί για τις γυναίκες που εκδήλωσαν ακράτεια μετέπειτα κατά τη διάρκεια της μελέτης. Γι’ αυτές το περιττό βάρος αύξανε τον κίνδυνο προβλημάτων ελέγχου της ουροδόχου κύστης, όπως επίσης και η γενικά κακή κατάσταση της υγείας τους και η τάση να έχουν σωματική ευαισθησία σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως η ζέστη και το κρύο.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι γυναίκες ανέφεραν συχνότερα ακράτεια από στρες, όπου η διαρροή ούρων συμβαίνει όταν η ουροδόχος κύστη βρίσκεται υπό πίεση, από άσκηση, βήχα, ή γέλιο.
Ωστόσο, η ακράτεια από έπηξη τελικά έγινε συχνότερη καθώς μεγάλωναν οι συμμετέχουσες.
Η ακράτεια από έπηξη χαρακτηρίζεται από την έντονη ανάγκη ούρησης, πολλές φορές πριν η ασθενής προλάβει να φτάσει στην τουαλέτα.